รักในวัยเรียนไม่เคยลืม

สวัสดีค่ะทุกคนเราชื่อเปรมตอนนี้กำลังศึกษาอยู่ชั้นมัธยมปีที่ 3 และเรามีเพื่อนด้วยกันอยู่ 5 คนกลุ่มเราจะเป็นผู้หญิง 3 ชายใจหญิง 2 เป็นเพื่อนที่สนิทกันมากๆไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดในกลุ่มเพื่อนของเราทุกคนมีแฟนแล้วยกเว้นชายใจหญิงที่ยังไม่มีแฟนและเรา ^_^ เข้าเรื่องกันเลยนะความรักของเราเกิดขึ้นตอนม. 3 มีเพื่อนร่วมห้องผู้ชายชื่อป้องจะเป็นคนนิสัยกวนๆเจอหน้าเราชอบแกล้งชอบด่าให้เราโมโห แล้วเราก็ไม่ชอบขี้หน้าเขาด้วย ฉันปิดเทอมมา 3 เทอม 1เราสังเกตว่าเพื่อนคนนี้มันชอบขี่รถผ่านหน้าบ้านเราบ่อยๆเราจึงสงสัยบ้านมันก็ไม่ได้อยู่ทางนี้มันจะขับมาอะไรบ่อยจังแต่ก็เก็บความสงสัยนั้นไว้จนเปิดเทอม 2 ของ ม.3ไม่มีอะไรมากตอนเปิดเทอมก็เตรียมตัวทำความสะอาด สะอาดในชั้นเรียนเตรียมเรียนวิชาต่อไปจนถึงคาบคณิตศาสตร์อาจารย์ให้งานแล้วก็เดินออกไปแล้วป้องเขานั่งอยู่หน้าห้องกับเพื่อนเพื่อนโต๊ะข้างๆเขาเลยตะโกนออกมาว่า"เปรม ป้องเขาชอบเธอ" เราที่ได้ยินแล้วไม่เคยมีความรักมาก่อนก็รู้สึกอายเพื่อนจนไม่กล้ารับรัก หลังจากที่ป้องเขาให้เพื่อนบอกรักให้ เขาก็เริ่มใกล้ชิดเรามากขึ้นทำให้เรารู้ว่าเขามีใจให้เราแต่ความรักของเราก็ไปไม่ถึงฝันเพราะเราไม่ได้รับรักเขา จนจบ ม.3 ต่างคนต่างแยกย้ายไปเรียนในโรงเรียนที่ตัวเองสอบได้ หลังจากแยกย้ายกันไปเรียนเราก็มีโอกาสได้เจอกันบ้างแต่ไม่บ่อยนักเรามารู้ข่าวอีกทีคือป้องเขามีแฟนแล้ว เราก็ได้แต่ทำใจในตอนที่มันสายไปแล้ว แต่แล้ว 3 ปีให้หลังหลังจากเราจบมัธยมศึกษาปีที่ 6 เราไม่ได้เจอกันอีกครั้งในงานประจำปีของหมู่บ้านครั้งนี้เราต่างคนต่างโสดและได้ทำการขอถ่ายรูปซึ่งกันและกันเป็นภาพแรกที่เราได้ถ่ายเก็บไว้ การเจอกันครั้งนี้ต่างคนต่างเขินอายซึ่งกันและกันและก็เป็นกอดแรกของเรากับผู้ชายที่เป็นรักแรกก็ว่าได้ การเจอกันครั้งนี้ทำให้เราได้มีช่องทางติดต่อกันและมีfacebook ไว้ติดต่อซึ่งกันและกัน การเจอกันครั้งนี้ทำให้เรารู้ว่าป้องกับเราสอบติดมหาลัยเดียวกัน การไปมหาลัยวันแรกเราอยู่หอในห้องอยู่หอนอก การที่เราสอบติดมหาวิทยาลัยเดียวกันฉันให้ความรู้สึกวันวานมันกลับมาอีกครั้ง ป้องกับเราสนิทกันมากขึ้นคือกันมากขึ้นแต่ไม่ใช่วันนี้ ป้อง "เปรมวันนี้ออกไปทานข้าวกับเรานะ" เปรม "เคจ้า" จุดเริ่มต้นเล็กๆของเราทั้งคู่ยอมรับแล้วก็คิดถึงเขาเพราะเราก็ไม่ได้มีใคร หลังจากวันนั้นเราก็มีเอาไปทานข้าวไปเรียนพร้อมกันบ้างในวันที่มีเรียนเช้าหรือบ่ายพร้อมกันเชิญเราขึ้นปี 2 ป้องมาสารภาพกับเราว่าอยากรู้สึกรักเราอยากให้เราคบกันไม่อยากรอเวลาให้มันนานไปกว่านี้ ป้อง "เปรมเราคิดว่าเรายังรักเปรมอยู่เรามาลองคบกันดูมั้ย" คนฟังอย่างเรารู้สึกชาไปทั้งตัวที่โดนขอคบแบบตรงๆ เปรม "........ตกลง" ป้อง "เราคิดถึงเธอนะเราดีใจที่ได้เรียนที่เดียวกันได้เจอกันทุกวันและดีใจมากๆที่เธอตกลงคบกับเรา" เปรม "^_^" หลังจากที่ตกลงคบกันป้องก็ขอให้เราย้ายไปอยู่ด้วยเพราะเขาให้ความเห็นว่าการที่เราอยู่ด้วยกันทำให้รู้ว่าเราต้องการแบบไหนอันไหนที่ชอบไม่ชอบจะได้ปรับเข้ากันให้ได้ ป้อง "เปรมย้ายไปอยู่กับเรานะเราอยากเจอเธอในทุกๆวันและเป็นการใช้ชีวิตไปด้วยกันในแต่วันเรียนรู้ซึ่งกันละกันนะ" เปรม ".......อืม ^_^" ป้อง "เราดีใจที่สุดเลย" อย่าว่าเราใจง่ายนะเพราะเราปล่อยเวลาให้มันนานมากแล้วขอใช้ใจดูสักครั้ง ^_^ หลังจากที่เราย้ายมาอยู่กับป้องแรกๆทุกอย่างก็ดูจะเข้ากันไม่ได้แต่สุดท้ายเราก็ปรับจูนกันได้ และอีกเรื่องนึงที่เราต้องปรับกันคือ "เซ็กส์" มันคือครั้งแรกที่รู้สึกทรมานเหลือเกิน ป้องเขาแทบจะมีได้ตลอดถ้าว่าง อย่างเช่นวันนี้ที่เราไม่มีเรียนทั้งคู่ ป้อง "เปรมเค้าขอนะ ^_^" ตุยค่ะบอกได้คำเดียว-_- เปรม "พักบ้างนะเราปวดตัวไปหมดแล้ว" ป้อง "เราไม่ไหวแล้วเธอ" เวลาเปล่าพอประเมินเราไปจับที่แกนกายความเป็นชาย เปรม "เธอ -_-" เขาไม่ได้รอคำตอบจากเราแต่จู่โจมเลย ป้อง "เธอมันปวดมากแล้ว" แบบนี้บอกได้คำเดียวตุยจ้า ? ป้อง "นมเธอยังสวยเหมือนเดิมเค้าขอชิมนะ" เปรม "อ่ะ เธออืมมมเธอเค้าเสียว" ป้องพอได้ยินแบนั้นก็ได้ใจดูดเต้าของเปรมแบบไม่ปล่อยให้ว่างมืออีกข้างก็เลื่อนลงไปดึงกางขาสั้นออกแล้วเค้าก็ทำการรุกล้ำป่าสงวนของเปรม เปรม "อืมมป้องเปรมเสียว อ่ะ อ๊าาาป้อง" ป้องที่ได้ยินแบบนั้นยิ่งได้ใจถอยลงไปงมหอยให้เปรมอย่างเคยทำทุกครั้ง เปรมที่เจอลิ้นร้อนของป้องก็ร้องไม่เป็นภาษา เปรม "ป ป้อง อ่ะ อ่ะ อ๊า ขอแรงๆเราจะเสร็จแล้ว ป ป้อง อ๊า อ๊า อ๊าาาา ป้อง อือ อือ อ๊าาาา" ในที่สุดเปรมก็ถึงสวรรค์ ป้อง "ถึงทีป้องบ้างนะยายี?" ป้องค่อยๆใส่แกนกายความเป็นชายไซส์ที่ใหญ่กว่าปกติเข้ามาในกลีบงามของเปรมที่ตอนนี้เต็มไปด้วยน้ำหวานที่ป้องทำไว้กลีบงามที่เจอกี่ครั้งก็ไม่เคยชินกับไซส์ของป้องเลย ทันทีที่ความเป็นชายเข้ามาเปรมก็ได้แต่เราไม่เป็นภาษา ทั้งสองประสานเสียงกันดังลั่นห้อง ป้อง "เจอกี่ครั้งก็ยังตอดดีเหมือนเดิมนะยายี" เปรม "ป ป้อง อ่ะ เค้าเสียว อืม" ป้อง "อย่างพึ่งเสร็จนะยายี อืม อ๊าาา แน่นเป็นบ้าเลยเธอ" ทั้งสองบรรเลงเพลงรักจนถึงกลางดึก ชีวิตของเขาทั้งสองดำเนินมาอย่างเรียบง่ายจนกระทั่งจบมหาวิทยาลัย หลังจากจบมหาลัยเขาทั้งคู่กับตัดสินใจลงเลยแต่งงานกันเพราะเขารู้แล้วว่าการที่อยู่ร่วมกันมันมีความสุขขาดกันไม่ได้ มันคงเป็นความรักที่มาทดแทนเป็นตอนที่ทางคนต่างไปเติบโต บทสรุปของเรื่องนี้ทั้งคู่ได้ใช้ชีวิตกันอย่างมีความสุขและมีโซ่ทองคล้องใจมา 1 คน จบบริบูรณ์ ^_^ ขอบคุณที่ติดตามและอ่านเรื่องของเรานะคะ pp ,เปรมป้อง