บทที่ 2 ก็ยังไม่ขัน

1464 คำ

บทที่ 2 ก็ยังไม่ขัน ภาคออกจากที่ทำงาน ตรงไปยังคอนโดที่เขามีไว้สำหรับเป็นห้องเชือด…ไม่ใช่ห้องเชือดสิ แต่เป็นห้องที่เอาไว้หาความสำราญกับคู่ขาของเขา “แพม คุณถึงไหนแล้ว” ภาคโทร.หาคู่ขาเจ้าประจำทันที เพียงไม่นาน แพมสาวสวยหุ่นเร้าใจก็มาถึง ภาคนั่งรออยู่บนโซฟากลางห้องรับแขก คอนโดนี้มีหนึ่งห้องนอน หนึ่งห้องรับแขก อยู่ชั้นสิบเก้า ส่วนห้องนอนของชายหนุ่มจริงๆ อยู่ชั้นที่หกสิบเก้า “ภาค คุณแข็งแล้วเหรอ” แพมคู่ขาที่รู้ถึงปัญหาของชายหนุ่มถามขึ้นทันทีที่มาถึง นกเขาของเขาไม่แข็งตัวมาสองเดือนกว่าแล้ว แต่วันนี้มันแข็ง “วันนี้มันแข็ง มาเร็ว” ภาคเรียกหญิงสาวเข้ามาหา แน่นอนว่าเธอรู้งานเป็นอย่างดี แพมนั่งลงตรงกลางหว่างขาของภาคทันที มือน้อยสาวรูดแก่นกายที่หลับใหลและเอาเข้าปากอย่างเคยชิน แต่ไม่ว่าจะทำกี่ครั้ง… “แม่ง!” ภาคสบถลั่น เพราะนกเขาที่เคยขันเมื่อตอนอยู่ที่ทำงาน ตอนนี้มันกลับไม่แข็งเหมือนเดิม “อมลึกๆ ดูดไข่ด้วย” ภาคสั่งเสียงเข้ม หญิงสาวผู้รู้งานก็บริการเต็มที่ เธอทั้งอม ทั้งสาวรูด ทั้งดูดตามที่เขาต้องการแล้ว แต่จนแล้วจนรอดภาคน้อยก็ยังน้อยเท่าเดิม ไม่ยอมใหญ่โตขึ้นมาสักที “ภาคขา แพมไม่ไหว แฉะไปหมดแล้ว” หญิงสาวครางอย่างน่าสงสารเพราะเธอทั้งอมทั้งดูดให้เขา จนตอนนี้เธอเองแฉะไปหมดแล้ว แต่เขาก็ยังไม่แข็ง “แพม ผมไม่แข็ง ขอโทษนะ” เขาเปลี่ยนชุดแล้วเดินออกไปพร้อมกับเงินที่หญิงสาวพอใจ นอนกับเขานอกจากสนุกแล้ว ยังได้เงินใช้สบายๆ ทั้งเดือน แต่สองเดือนให้หลังมานี้ เขาไม่ทำให้เธออิ่มได้เลย ห้องทำงานท่านรองประธาน “ท่านรองฯ ครับ” เสียงของประทีป ผู้ช่วยส่วนตัวปลุกเขาจากภวังค์ ประทีปเป็นเหมือนน้องชายของเขา เพราะทั้งสองรู้จักกันตั้งแต่เรียนมัธยม ประทีปเป็นรุ่นน้อง จนมีเหตุให้ทั้งสองต้องมาอยู่ด้วยกันตั้งแต่เมื่อห้าปีก่อน “มีอะไร กูยิ่งอารมณ์ไม่ดี” ภาคถามขึ้นในตอนที่ประทีปเดินเข้ามาหาเขาในห้อง “คนในออฟฟิศต่างก็ลือกันว่าท่านรองฯ นกเขาไม่แข็ง ทีปไม่ได้พูดนะครับ แต่ไม่รู้ว่าทำไมถึงมีคนรู้” ประทีป ผู้กุมความลับอยู่คนเดียว รีบบอกท่านรองประธานก่อนว่าเขาไม่ได้พูดกับใครทั้งนั้น แม้แต่เมียที่บ้านเขายังไม่บอกเลย “แกไปได้ยินมาจากไหน” ภาคกัดกรามแน่น นอกจากประทีปแล้ว ก็มีแค่เลขาตัวดีของเขาเท่านั้นที่รู้เรื่อง “ทีปได้ยินพวกแม่บ้านคุยกันตอนเดินลงบันไดหนีไฟ” ภาคกัดกรามแน่น เพียงข้ามวัน ข่าวที่ท่านรองประธานนกเขาไม่ขัน ก็เป็นข่าวดังแบบลับๆ ในห้องกลุ่มไลน์ลับที่ไม่แสดงตัวตนว่าใครเป็นใคร ห้องที่มีสมาชิกถึงสองร้อยคน และทุกคนต่างใช้ชื่อปลอมเพื่อความปลอดภัย ‘ฉันว่าแล้ว หมู่นี้หน้าท่านรองฯ ดำมาก คงเพราะไม่ได้ปลดปล่อยแน่เลย’ ‘เสียดายความหล่อ ถ้าไม่ขันก็ไม่รู้จะเอาไปทำอะไร’ ‘อายุยังน้อยอยู่เลย น่าสงสารนะ’ ‘ฉันเสียดายความหล่อของท่านรองฯ’ ‘หล่อแล้วใช้การไม่ได้ จะเอาไปทำอะไร’ ข้อความต่างๆ ไหลผ่านหน้าจอโทรศัพท์มือถือ ภาคกัดกรามแน่น ยายเลขาสุดเชยนั่นคนเดียว เขามั่นใจว่าต้องเป็นหล่อนแน่ที่เอาเรื่องนี้ไปป่าวประกาศให้คนอื่นรู้ “คุณพา เรียกคุณริดาเข้ามาหาผมหน่อย” เพียงไม่นานหญิงสาวก็เดินเข้ามาในห้องของท่านรองประธาน “ล็อกประตูด้วย” ผู้เป็นเจ้านายสั่งเสียงเข้มจนรริดามือไม้สั่น เธอสั่นไปทั้งร่างเพราะความกลัว น้ำเสียงและสีหน้าของเขาบ่งบอกว่าตอนนี้โกรธมาก “ท่านรองฯ มีอะไรหรือเปล่าคะ” รริดาถามเขาด้วยน้ำเสียงแหบพร่า เพราะตอนนี้สีหน้าของเขาเหมือนกำลังอยากจะฆ่าเธอ “คุณมีสิทธิ์อะไรเอาเรื่องของผมไปพูด” ภาคยืนขึ้นเต็มความสูง แล้วกระชากรริดาที่ยืนอยู่ไม่ไกลเข้ามาใกล้ ทำให้ร่างบอบบางกระแทกเข้ากับแผ่นอกกว้าง “ด้าไม่ได้พูด” ทุกครั้งที่เธอตกใจ เธอจะเรียกชื่อเล่นของตัวเอง ชื่อที่มีแต่คนในครอบครัวเท่านั้นที่เรียก “ถ้าไม่ใช่คุณแล้วจะเป็นใคร” “แล้วด้าจะรู้ได้ยังไง ปล่อยด้านะคะท่านรองฯ” รริดาพยายามดิ้นให้หลุดจากวงแขนของเขา แรงดิ้นทำให้แว่นสายตาหนาเตอะของเธอหลุดออกจากใบหน้า เพียงเขาได้สบตาเธอ ตัวตนของเขาก็ชูคอผงาดง้ำใหญ่โตขึ้นมาทันที ‘แม่ง! ดันแข็งอีก’ ภาคสบถในใจที่ตอนนี้ของของเขาดันแข็ง “มาคุยกันดีๆ ในห้อง ผมไม่อยากให้คนอื่นได้ยิน” เขาพาเธอเข้าไปในห้องพักข้างใน เธอเพิ่งเห็นว่าในห้องทำงานของท่านรองประธานมีห้องนอนจริงๆ อย่างที่เคยได้อ่านในนิยาย “เข้ามาเถอะน่า” ภาคพูดอีกครั้ง สุดท้ายรริดาก็ยอมก้าวตามเขาเข้าไปในห้องพักผ่อน “มานี่” ยังไม่ทันตั้งตัวภาคก็ดึงเธอมานั่งบนตัก “ท่านรองฯ จะทำอะไรคะ” รริดารีบผลักมือเขาออกจากต้นขาของเธอ ถึงเขาจะหล่อ ถึงเขาจะรวย แต่เธอก็ยังไม่อยากเป็นของเล่นหรือเมียเก็บใคร “มันแข็ง ช่วยหน่อย” ภาคจับเธอนั่งทับไอ้ที่ว่ามันแข็ง “ไหนท่านรองฯ บอกว่านกเขาไม่ขันยังไงคะ ทำไมแข็งอย่างนี้ล่ะ” รริดาถามอย่างตกใจ ไอ้ที่ดุนดันก้นเธออยู่เนี่ย มันยิ่งกว่าแข็งและขันเสียอีก ทำเอาใจดวงน้อยสั่นระรัว “จะไปรู้ไหม ตอนนี้มันดันขัน ช่วยหน่อย เธอมีสามีหรือแฟนไหม” ถึงเขาจะเอาไม่เลือก แต่ถ้าเป็นเมียใคร แฟนใคร ภาคก็ไม่ขอยุ่ง “เอ่อ ไม่มีค่ะ” รริดาตอบอย่างอายๆ “ดี เอากันได้ไหม” เสียงกระซิบถามข้างหูเต็มไปด้วยแรงปรารถนา “หา! เอากันง่ายๆ อย่างนี้เลยเหรอคะ” รริดาพูดพร้อมทั้งมองมือเขาที่ลากอยู่บนหน้าขาของเธอจนขนลุกซู่ “มันจะยากอะไร แค่เอากันสนุกๆ แล้วที่ผมแข็งแบบนี้ได้ก็เพราะคุณ” ภาคพูดอย่างอารมณ์เสีย เพราะตอนนี้แข็งจะแย่ ไม่ได้แตกมาจะเข้าเดือนที่สามแล้ว “ไม่เอา ด้ามาทำงาน ไม่ได้มาเป็นของเล่นใคร” รริดาไม่ชอบความสัมพันธ์แบบฉาบฉวย ถ้าเธอจะมีอะไรกับใคร มันก็ต้องเกิดจากความรัก ถึงเขาจะหล่อเร้าใจมากก็ตาม “ช่วยหน่อยนะ ทำไมมันแข็งกับคุณก็ไม่รู้ ไม่ได้แตกมานานแล้ว ใช้ปากก็ได้ นะ” “จะบ้าเหรอท่านรองฯ” รริดาแหวใส่ คนยังไม่เคย จะให้ข้ามขั้นไปใช้ปากเนี่ยนะ บ้าหรือเปล่า “ริดา...อะไรก็ไม่ได้ ผมแข็งจะตายแล้วเนี่ย ขอร้องละ ช่วยหน่อย มันทรมาน” ภาคสบถออกมาอย่างโมโห ตอนนี้เขาแข็งมาก จะให้ไปเรียกคนอื่นมา เขาก็กลัวมันจะไม่ทันกาล จึงต้องอ่อนเสียงลงอ้อนแทน รริดานิ่งคิดกับท่าทีทรมานของเจ้านาย จะให้เธอช่วยอะไร ทั้งสองต่างคนต่างเงียบเหมือนกำลังใช้ความคิด “ใช้มือได้ไหม” รริดากลั้นใจพูดออกไป เพราะใจหนึ่งก็สงสารเขา ถ้าแค่มือ เธอก็พอจะช่วยเขาได้ “ก็ได้ ดีกว่าไม่ได้ลอง แต่ขอจับ เอ่อ นมหน่อยได้ไหม” คนที่ได้คืบจะเอาศอกเป็นอย่างนี้นี่เอง “ไม่ค่ะ แค่มือ ไม่อย่างนั้นด้าจะลาออก เอ่อ แล้วจะบอกทุกคนด้วยว่าท่านรองฯ ขืนใจด้า” ที่ยอมให้เขาเพราะรู้ดีแก่ใจว่าไม่ได้รังเกียจ แต่นอกเหนือจากนั้นเธอยังไม่พร้อม “คนคงจะเชื่อหรอกว่าผมข่มขืนคุณ ในเมื่อทั้งบริษัทเขารู้แล้วว่าผมไม่แข็ง เพราะคุณเอาเรื่องผมไปโพนทะนา คุณต้องรับผิดชอบ” ภาคบีบขาเธอแน่นกว่าเดิม “ก็บอกว่าด้าไม่ได้พูดไง ทำไมไม่เชื่อกันบ้าง” รริดาหน้างอใส่เขา น้ำตาของเธอเอ่อท้นขอบตา

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more