CODENAME HADES: BOUNDED BY PLEASURE |SPG| |R-18|

Sa isang madilim na abandonadong gusali ay dahan-dahang pumasok sa loob si Niklaus, tanging ang kabilugan ng buwan at ilaw na nagmumula sa kalapit na poste ang nagsisilbing liwanag para maaninag niya ang looban.   Sanay na ang mga mata niya sa kadiliman dahil kasali iyon sa training niya bilang isang cadet.   “Santibañez!” gulat na usal ni Niklaus nang bigla na lang siyang hilahin ni Freya papunta sa loob ng bodega na ginagawa nilang hideout.   Sininghalan siya nito ng tingin at nang-aakit na ngumiti sa kanya. “Yes, Donovan?”   Nakangiti siyang napapailing, kapag ganito na kalambing ang boses ng katipan ay wala na siyang nagagawa kundi ang sumuko at sundin ang mga gustong gawin nito.   “How are your teammates?” tanong niya at hinapit itong lalo palapit sa kanya.   Freya rolled her eyes. “Can we not talk about them?”   Tumawa siya ng pagak at kinintalan ito ng halik sa labi. “Then, what do you want to talk about?”   Ipinulupot nito ang mga kamay sa kanyang batok at kagat-labing tumingin sa kanya. “How about we let our body do the talking?”   “Good idea.” Nakangiting wika niya at pinagko ang dalaga.   Their lips intertwined passionately. Naging agresibo ang mga kamay nila parehas, kapwa naghahanap at tila sabik na sabik na damhin ang kanilang mga katawan.   Mabilis na nahubad nila parehas ang pang-itaas na damit na hindi man lang naghihiwalay ang kanilang mga labi. Isinandal niya sa pader si Freya at kinintalan ng halik ang leeg nito pababa sa dibdib nito.   Narinig niyang napaungol ng malakas ang babae at humawak sa buhok niya. Naramdaman niya ang mahinang pag-galaw nito at mahina siyang napaungol dahil sa kapilyahan nito. Kinagat nito ang isang tenga niya at nilaro ng dila nito kay mas lalo siyang nag-init.   “Damn, Frey, you’re making me go crazy as hell!” paos niyang bigkas.   “I want more, Donovan… more…” pilya nitong bulong sa kanya.   Sinunod niya ang hiling ng katipan at pinag-isa ang kanilang katawan. Humigpit ang hawak ni Freya sa likod niya at mas lalong natu-turn on siya sa paraan nang pag-ungol nito, tila nag-iimbita at nanghihipnotismo.   Isang taon na lang at kapwa na sila matatapos sa training nila. Lalabas na sila doon at ang unang-una niyang gagawin ay magpo-propose kay Freya, natitiyak niyang hindi siya hihindian ng dalaga dahil sa loob ng dalawang taon nilang magkatipan sa loob ng kampo ay iyon na ang lagi niyang bukmabibig dito.   Sabay nilang naabot ang sukdulan at buong pagmamahal niyang hinalikan muli ang nobya.   “Wait a little longer, Frey, and we’ll have to be together… forever.”   “Isang taon na lang, Donovan, kaya mo pa bang maghintay ng isa pang taon?” Matamis ang ngiting tanong nito sa kanya.   “I spent two years here with you, we’re on this together, and quitting is never my surname, honey.”   “I love you, Donovan. My heart and soul are bounded with yours,” madamdaming wika ni Freya.   Lumambot ang ekspresyon sa mukha niya at buong pagmamahal niyang hinalikan ang tungki ng ilong nito at labi.   “I love you most, Santibañez.”   Ang akala ni Niklaus ay wala nang makakabuwag sa relasyon nilang dalawa at hinding-hindi siya iiwan ng dalaga ngunit dumating pa rin ang araw na kinatatakutan niya. Nalaman niya na lang isang umaga pagkagising niya na wala na ang babaeng pinakamamahal niya—iniwan siya at walang kahit anong eksplinasyong binigay sa kanya.   Nasaktan siya, nagluksa at umiyak ngunit wala siyang magawa dahil hindi niya kayang gawin ang ginawa nito. Hindi niya rin kayang biguin ang kanyang Mommy na umaasang makakapagtapos siya sa pinili niyang career.   Ipinangako niyang hahanapin niya ito sa oras na makalabas siya ng kampo ngunit hindi niya ito nahagilap. Lumipas ang maraming taon ngunit hindi niya ito nahanap at parang gusto niya na itong sukuan, nawawalan na siya ng pag-asa pa hanggang isang araw ay bigla na lang itong lumitaw sa harap niya.   Ngunit ibang-iba na ito, ang dating masayahing mga mata at pilyang mga ngiti ay wala na at napalitan ng blankong ekspresyon. Wala na siyang makitang kahit na anong pagmamahal dito at ang masaklap pa ay nagawa nitong iputok ang hawak nitong baril sa mismong tapat ng puso niya.