bc

เมียบำเรอพ่อเลี้ยง

book_age18+
555
FOLLOW
4.1K
READ
small town
love at the first sight
like
intro-logo
Blurb

ศศินาและพันแสง เติบโตและผูกพันกับมาตั้งแต่เด็ก หากแต่พ่อของเธอทำผิดต่อพ่อเลี้ยงพันแสง ทำให้ศศินา จิตกูร ลูกสาวเพียงคนเดียวของไร่เดือนฉาย จำต้องตกเป็นเมียบำเรอของพ่อเลี้ยง

พันแสง ชัยสงคราม พ่อเลี้ยงหนุ่มที่ยังฝังความแค้นไว้ในใจ ทำได้เพียงให้ลูกสาวของศัตรูมาเป็นเมียบำเรอจึงจะสาสม

เมื่อรักพันเกี่ยวกับความแค้นที่รอการชำระ พ่อเลี้ยงจะเลือกอย่างไหนระหว่างสาวสวยแสนหวานไร้ความผิดและแค้นที่พ่อของเธอก่อไว้

……………………………………………………

ร่างเล็กบางเข้ามาในห้องนอนอีกครั้งเมื่อเวลาผ่านไปสักพัก เห็นพ่อเลี้ยงยืนสูบบุหรี่ตรงหน้าต่างห้อง เขาดีดบุหรี่ทิ้งทันทีเมื่อเธอเข้ามา

“เธอมีผ้าเช็ดตัวอีกผืนไหมศศินา ฉันอยากจะอาบน้ำเหมือนกัน”

ศศินากลับไปที่ตู้เสื้อผ้าเพื่อหยิบผ้าเช็ดตัวสำรองออกมาส่งให้เขา พ่อเลี้ยงพันแสงรับไปและเดินออกไปจากห้องนอน

เธอนั่งลงที่โต๊ะกระจกหวีผมสีน้ำตาลทำสียาวเลยบ่าไปเล็กน้อย ร่างบางสั่นเล็กน้อยเมื่อคิดถึงสิ่งที่เธอกำลังจะทำ

ศศินานึกไปถึงวันนั้น วันที่เขาได้รับดุษฎีบัณฑิต งานเลี้ยงฉลองเลยเถิดจนดึกเกินไป

พันแสงขับรถเพื่อพาเธอไปส่งที่ไร่ ชายหนุ่มมีอาการเมาเล็กน้อยจากการดื่มฉลอง เธอได้กลิ่นและรับรู้รสชาติแอลกอฮอล์จากริมฝีปากหนาที่บดลงมาอย่างกระหายไม่ปิดบัง

เขาจอดรถตรงที่ริมห้วยระหว่างกลางของสองไร่ และเริ่มดึงเธอเข้าไปใกล้ สาวน้อยที่มีใจให้เขาพลันชุ่มชื้นตอบสนองอย่างสาวแรกรัก เธอปล่อยให้เขารุกล้ำพื้นที่ส่วนตัวด้านล่างด้วยมือ

ไม่มีใครต้านทานแรงพิศวาสที่มีให้กันได้ รถกระบะคันเก่าเล็กแต่ยังพอมีพื้นที่ให้สองร่างกอดก่าย เขาวางร่างบางของเธอไว้บนเบาะ ชะโงกร่างสูงเกร็งข้างบนเธอ

สาวแรกรุ่นยังไม่ทันได้ถอดเสื้อเชิ้ตหรือกางเกงออกด้วยซ้ำ เมื่อเขาแทรกแก่นกายแข็งชันเข้าสู่ร่างเล็กของเธอ ความเจ็บปวดทำให้เธอสะดุ้งร้องออกมา

ร่างแกร่งข้างบนทำเพียงหัวเราะในลำคอก่อนจะจูบเธออีกครั้งเนิ่นนานแล้วค่อยขยับไหวช้า ๆ แล้วถี่ขึ้น เสียงครางทุ้มเอ่ยชมเธอว่าทำให้เขาปวดร้าวขนาดไหน ภายในรถอุ่นร้อนจากลมหายใจของคนทั้งคู่ที่หอบกระชั้น

มือเขาเปิดเสื้อเชิ้ตเธออ้าออกจนพ้นเนินเนื้อหน้าอกแล้วก้มลงดูดดึง มือหนาจับเอวคอดของเธอไว้แน่นขยับถี่ขึ้นอย่างร้อนรน

ศศินายังนอนงวยงันระคนสุขสมเมื่อรู้สึกถึงความเปียกชื้นบนหน้าท้อง เธออายุสิบเจ็ดปีแล้วและรู้ว่าผู้หญิงผู้ชายทำอะไรกันในที่ลับ เพื่อนของเธอหลายคนแต่งงานแล้วแม้จะอายุน้อยอย่างคนบ้านนอกทั่วไป

เสียงเปิดประตูห้องนอนทำให้ศศินาสะดุ้ง เธอกำลังคิดเตลิดถึงเรื่องหนเก่าจนลืมไปเสียสนิทว่าพ่อเลี้ยงพันแสงยังอยู่ในบ้าน

ร่างสูงใหญ่กว่าสมัยนั้นมากพันผ้าเช็ดตัวผืนเดียว อกแกร่งของเขาขึ้นลูกเป็นกล้ามเนื้อแน่นสวย ลอนหน้าท้องนับแล้วหกลอนพอดิบพอดี

ผิวสีทองแดงไปทั้งร่างเดินมาหาเธอที่โต๊ะเครื่องแป้ง จับไหล่บางดึงเธอขึ้นมา

“ไปนอนกันเถอะศศินา”

พันแสงดึงร่างเล็กที่สวมเสื้อยืดตัวโคร่งกางเกงขาสั้นขึ้นจากเก้าอี้หัวโล้นหน้ากระจก

เขาดึงมือจูงไปยังเตียงนอนเล็ก เตียงที่เขาต้องกำจัดออกทันทีพรุ่งนี้เช้าและแทนที่ด้วยเตียงใหญ่อันใหม่ ซึ่งรวมไปถึงของอีกหลาย ๆ อย่างในบ้านที่เขาเห็นในค่ำนี้

ร่างแกร่งนั่งลงบนเตียงเล็กให้ศศินานั่งตัก มือลูบไปทั่วร่างบาง

“ไม่ต้องห่วงศศินา มันจะดีกว่าตอนนั้นมาก”

เขาจ้องดวงหน้างามที่มีสีระเรื่อขึ้นทันตา แม้เธอจะเม้มปากแต่เขารู้ว่าเธอกำลังตื่นตัวตั้งตารอ

มือใหญ่ลูบไปตามกรอบหน้ามนนุ่มนวล เธอเป็นอิสตรีบานสะพรั่งกว่าเมื่อก่อน เบ่งบานเต็มที่รอเพียงให้คนอย่างเขาได้เชยชม

เขารั้งใบหน้าเธอไว้รับจูบที่ไม่เหนี่ยวรั้งอีกต่อไป เขาเฝ้ารอให้ถึงเวลานี้ วันที่เขาจะได้ครอบครองเธออีกครั้ง อย่างที่ไม่มีใครมาขัดขวางเขาได้

เขาดึงเสื้อยืดตัวโคร่งออกจากร่างบอบบาง ทรวงอกงามเต่งตึงขึ้นใหญ่พอที่จะล้นมือเขาเมื่อพันแสงกอบขึ้นทั้งสองข้าง

“พ่อเลี้ยง ปิดไฟก่อนไหม”

มีเสียงตะกุกตะกักเล็ดลอดเบา ๆ เขามองยอดอกงามสีชมพูอ่อนเล็กในมือใช้นิ้วปาดป้ายหยอกล้อ

“ไม่ต้อง ฉันอยากจะเห็นเธอ”

ศศินาใบหน้าเห่อร้อน แม้จะเคยมือชายมาแล้วหนึ่งครั้ง แต่มันก็นานตั้งแต่อายุสิบเจ็ด ทั้งยังบนรถในป่าที่มืดสนิท

พันแสงก้มใบหน้าแกร่งลงกลางทรวงอก เขาคลุกเคล้าหอมกลิ่นกายสาวทั้งขบเม้ม ใช้ลิ้นดันหัวนมเล็กตั้งชันสีชมพูสวย ลิ้นเขี่ยเบา ๆ ก่อนจะดูดขึ้นให้แข็งเป็นไต นิ้วกดป้ายแล้วใช้ลิ้นเขี่ยเบา ๆ อีกครั้ง

“พ่อเลี้ยง อือ อา”

ศศินาอ่อนระทวย เธอโอบมือเล็กรอบต้นคอแกร่งสะท้านร่างรับแรงดูด มีเสียงจากปากยามเขาใช้ลิ้นดุนหัวไว้แล้วดึง

มือใหญ่ลูบลงไปยังสีข้างใต้ราวนมลงสู่เอวกิ่วเล็ก วกเข้าด้านหน้าล้วงเข้าไปในกางเกงนอน ไปยังหว่างขาที่เธอยังหนีบไว้แน่น

“เปิดออกสิ อ้าขาศศินา”

เล็บเธอจิกเข้าในกล้ามเนื้อหลังท้ายทอยใหญ่ของพันแสง ยามเขากุมเนินเนื้อสาวไว้เต็มมือ นิ้วเขาหยาบอย่างคนทำงานให้ความรู้สึกสากระคายและร้อนแรง เขาแหวกกลีบบางออกถูเบา ๆ บนติ่งเล็กอ่อนไหว

“อือ พ่ะ พ่อเลี้ยง อา”

ฉับพลันร่างเล็กถูกยกขึ้นให้นอนราบไปบนเตียงเล็ก พันแสงดึงกางเกงนอนตัวเล็กออกแล้วจับเธอแยกขาออกจากกัน ศศินาตกใจจนต้องยกมือปิดไว้

“เอามือออกศศินา ฉันต้องการจะเห็น”

ดวงหน้างามแดงซ่านลามไปถึงลำคอ เธอจ้องพันแสงที่บังคับเธอทางสายตาให้เธอยกมือออกจากเนินสาว

ศศินากลั้นใจหลับตาแน่นยกมือออกจากกลุ่มขนบางเบาที่ปิดเนินสาวไว้ เธอได้ยินเสียงสูดลมหายใจ

“ลืมตาสิ ดูฉัน”

ดวงตากลมโตค่อยปรือขึ้นจ้องไปที่พันแสง เห็นเขายังจดจ้องตรงนั้น เนินสาวสวยด้วยดวงตาแวววาวหื่นกระหาย

เธอมองแก่นกายสีเข้มดั่งผิวกายเขาที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน ใหญ่โตและผงาดตั้งโด่ ร่างเล็กเริ่มกระถดถอยกายสาวออก มือแกร่งจับข้อเท้าของเธอไว้ทันที ดึงเธอให้หงายขึ้นและเปิดหว่างขาออกมากกว่าครั้งไหน

“คืนนี้ฉันจะเลียเธอ จะสอดใส่และกระแทกให้แรง จะเอากับเธอทั้งคืน ศศินา”

chap-preview
Free preview
1 ~ ศศินา
ญิงสาวรูปร่างเล็กโปร่งบาง ก้าวลงจากรถประจำทางที่พาเธอมาส่งยังหมู่บ้านแห่งหนึ่งของจังหวัดบนสุดของภาคเหนือ ผมยาวเลยบ่าไปเล็กน้อยทำสีน้ำตาลคาราเมลดั่งหญิงสาวทั่วไปของเมืองกรุง หากแต่ที่บ้านป่าห่างไกลเมืองหลวงกลับดูแปลกตา รูปร่างเล็กไม่เตี้ยไม่สูงสวมชุดเดินทางทะมัดทะแมงกางเกงยีนส์พอดีตัว เสื้อเชิ้ตสีขาวใส่ข้างในกางเกงทับด้วยเข็มขัดเส้นเล็กแบรนด์ดัง ลากกระเป๋ามาตามเส้นทางขรุขระเพื่อลงจากถนนใหญ่ไปยังร้านขายของชำข้างทาง ศศินา จิตกูร จากบ้านไร่แห่งนี้ไปเรียนต่อที่กรุงเทพเสียหลายปีจนแทบจำทางกลับบ้านไม่ได้ ความเจริญได้แทรกเข้ามาถึงในหมู่บ้านแห่งนี้ สังเกตได้จากความทันสมัย ไม่ว่าโทรทัศน์จอใหญ่หรือโทรศัพท์มือถือที่ป้าแม่ค้าถืออยู่ในมือ “ป้าคะ อยากจะหารถเข้าไร่เดือนฉาย ไม่รู้ว่าจะพอมีใครรับจ้างพาเข้าไปไหมคะ” ป้าแม่ค้าเงยหน้าขึ้นจากโซเซียลมีเดียในมือจ้องหน้าหญิงสาวหน้าตาสวยแต่งเครื่องสำอางบางเบา ดูท่าทางเหมือนไม่ใช่คนพื้นถิ่น “จะเข้าไปทำไมล่ะ” “คือหนูจะกลับบ้านค่ะ ไร่เดือนฉายเป็นบ้านของหนู” ป้าแม่ค้าผงะเล็กน้อยใบหน้าเจื่อนแล้วจึงโบกมือให้ไปหาคนบ้านข้าง ๆ ที่มักจะรับจ้างขนของเข้าไร่อยู่เป็นประจำ “โน้น ลองไปถามบ้านนั่นดู ลุงแกขับรถรับจ้าง” ศศินาเดินไปยังบ้านหลังข้าง ๆ มือเรียวยังลากกระเป๋าหรูสีน้ำตาลเข้มใบย่อมที่กระดอนขึ้นลงตามหินสีแดงก้อนเล็กบ้างใหญ่บ้าง “มีใครอยู่ไหมคะ สวัสดีค่ะ” หน้าหวานดวงตากลมโตกวาดสายตาโดยรอบบ้านพร้อมชะเง้อมองเข้าไปขณะตะโกนถามเสียงไม่ดังมากนัก กระทั่งศศินาเห็นผู้ชายคนหนึ่งชะโงกหน้าออกมาจากในบ้านจ้องเธอเขม็ง กวาดสายตาตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะตะโกนตอบ “มาหาใครล่ะสู[1]” “หาคนเหมารถพาเข้าไร่เดือนฉายจ๊ะลุง พอจะมีไหม” ลุงเปิดประตูออกมาจ้องเธออีกครั้ง คิ้วลุงขมวดเป็นปมเมื่อไล่สายตามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า “บ่อู้กำเมือง บ่แม่นคนแถวนี้ก๋า แล้วสูจะไปเญี่ยะหยั่ง[2]” “กลับบ้านจ๊ะลุง” “นั่นกำลังมีงานปอย[3]” “จ๊ะ พ่อเลี้ยงตาเป็นพ่อหนูเองจ๊ะ” “หา นี่หนูเดือนหรอกหรือเนี่ย ป้าดโท่ะโตเป็นสาวลุงจำไม่ได้เลย ลุงเสี้ยงใจ๋โตยเน้อ[4] กำเดียวลุงพาไป” โชคดีที่ลุงคนนี้เคยรู้จักเธอมาก่อน แม้ว่าเธอจะจำไม่ได้ก็ตาม ศศินายืนรอลุงที่ผลุบเข้าบ้านไปหยิบข้าวของเตรียมตัวออกไปส่ง เธอเห็นรถกระบะตอนเดียวคันเก่าที่จอดอยู่ในโรงจอดรถ ศศินาคุ้นเคยกับคนพื้นถิ่นแถวนี้เป็นอย่างดีแม้จะไม่รู้จักชื่อชาวบ้านก็ตาม “ไป๋กั๋นเต๊อะ” ร่างเล็กขึ้นรถคันเก่าที่ลุงถอยออกจากโรงจอดรถขับมุ่งเขาถนนใหญ่อีกครั้งแล้วเลี้ยวซ้ายลงถนนแดงลูกรังเข้าสู่เนินกว้างหุบเขาเป็นทางลงยาว ความทรงจำในวัยเด็กที่เติบโตมาแถบนี้ ภูเขาทุกลูกคือบ้าน ทางสีแดงคือสวน ห้วยน้ำคือสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ เด็กสาววัยเยาว์มักปั่นจักรยานหรือไม่ก็ขี่จักรยานยนต์ตระเวนไปทั่วเนินเขาเหล่านี้ เพียงลุงขับไปไม่นานเธอจึงได้เห็นเนินเขาข้างหน้าสุดลูกหูลุกตา ปลูกไร่ชาลดหลั่นเป็นขั้นบันไดไปตามไหล่เขาสวยงามจับตา มองตามด้วยแววตาประหลาดใจจนลุงคนขับต้องช่วยสาธยาย “พู้น ของป้อเลี้ยงแสง เจ้าบ่ได้ปิ๊กเฮือนเมินนาน[5] คงบ่เคยหัน” ศศินายังมองเนินเขาไร่ชาเหลียวหลังแม้ว่ารถจะขับเลยเพื่อเลี้ยวเข้ารั้วทำจากลวดหนามง่าย ๆ และประตูไม้บานใหญ่ที่เริ่มโทรมไร้คนดูแล [1] คำสรรพนามบุรุษที่สอง ใช้แทนได้ทั้งชายและหญิง [2] จะไปทำไม [3] งานศพ [4] เสียใจด้วยนะ [5] นานมาก

editor-pick
Dreame-Editor's pick

bc

FirstLove น้องพี่ที่รัก

read
8.8K
bc

ซ่านเสน่หา พี่น้องต่างสายเลือด

read
4.5K
bc

กระชากกาวน์

read
5.5K
bc

นางสาวอินทุอรณ์

read
6.2K
bc

My Buddy เล่นเพื่อน

read
17.7K
bc

ร้อยสวาททาสหัวใจ

read
4.2K
bc

แคดดี้ที่รัก

read
1.3K

Scan code to download app

download_iosApp Store
google icon
Google Play
Facebook