ปลายฝนฉ่ำ อ่านฟรีจนจบ เน้น NC30+

บทที่ 1 ในความฉ่ำชื้นของต้นฤดูฝนยังมีความอบอ้าวของอากาศร้อนทำให้ร่างซึมไปด้วยเหงื่อ ชุดนักศึกษาชื่อดังพอดีรูปร่างสมส่วนสวยงามทั้งเปียกฝนและชุ่มเหงื่อเมื่อเธอกำลังยืนรอรถเมล์อยู่ที่ป้ายรถประจำทางหน้าโรงเรียน “ฝน ๆ” “อ้าว หนาว กำลังจะไปไหนเหรอ” “ว่าจะกลับหอแล้ว ฝนล่ะไปไหน” “ก็ว่ากำลังจะกลับหอเหมือนกัน” “งั้นกลับด้วยกันเลยนะ” ปลายฝนเงยหน้าจิ้มลิ้มมองไปยังเพื่อนร่วมชั้นเรียนต้นหนาว เด็กหนุ่มจากต่างจังหวัดเช่นเดียวกับเธอ “หนาว แล้วรถหนาวไปไหนล่ะ ปกติฝนเห็นหนาวมีรถขับมาเรียนไม่ใช่เหรอ” “อ้อ วันนี้รถเสียน่ะ เลยต้องกลับรถเมล์” “นั่นรถเมล์มาแล้วหนาวไปกันเถอะเร็วเดี๋ยวไม่ทัน” ปลายฝนวิ่งเยาะ ๆ ถือกระเป๋าสูงใบเหนือศีรษะบังฝนที่กำลังร่วงลงมาเป็นสายปรอย ๆ ต้นหนาวชายหนุ่มร่างสูงโปร่งวิ่งตามเพื่อนสาวขึ้นไปบนรถประจำทางสายเดียวกันเพื่อไปยังหอพัก “นั่งด้วยกันเลยหนาว” ปลายฝนเขยิบที่ให้ต้นหนาวนั่งบนเบาะเล็กด้วยกัน อากาศเย็นประกอบกับละอองฝนทำให้เธอเริ่มสั่นสะท้านเพราะชุดนักศึกษาตัวเล็กค่อนข้างบาง เธอยกแขนขึ้นกอดอกเพื่อต้องการให้ตัวเองอุ่นขึ้น ต้นหนาวชายตามองเพื่อนสาว ชุดนักศึกษาสีขาวเปียกฝนจนชุ่มบางจนเห็นเสื้อชั้นในสีดำที่ปลายฝนสวมอยู่ข้างใน เขาพยายามเหลือบสายตากลับแต่ทำไม่ได้ มักวกกลับมายังจุดเดิมตลอดการเดินทางไปหอพัก “ถึงแล้วหนาว ลงกันเถอะ” ต้นหนาวรีบลุกขึ้นเดินนำหน้าปลายฝนเมื่อถึงหอพักที่คนทั้งคู่พักร่วมหอเดียวกัน หอพักราคาไม่แพงมากนักแต่ก็ไม่ถูกอยู่ในย่านใกล้กับมหาวิทยาลัยรายล้อมไปด้วยร้านค้ามากมาย ต้นหนาวเดินตามปลายฝนเข้าด้านในหอ ยืนรอลิฟต์ที่กำลังลงมายังด้านล่าง “เออ หนาว มีงานที่ต้องส่งพรุ่งนี้ หนาวทำเสร็จหรือยัง” “เสร็จแล้วนะ อยู่บนห้อง ฝนอยากได้ไปดูเหรอ” “ใช่ เราว่าอยากจะขอยืมหนาวสักหน่อย แล้วเดี๋ยวเราเอาไปคืนพรุ่งนี้ที่คาบเรียน” “ได้สิ งั้นแวะไปห้องเราก่อน” “อืม” ต้นหนาวเดินนำปลายฝนเข้าไปในลิฟต์กดชั้นห้าที่เขาพักอยู่ ชำเลืองก้มมองปลายฝนที่ตัวเตี้ยกว่า เสื้อสีขาวเริ่มแห้งบ้างแล้วทำให้ร่องรอยสีของเสื้อชั้นในเริ่มจางลง “เข้ามาก่อนสิ” ต้นหนาวเปิดประตูคาไว้ให้ปลายฝนเดินเข้ามาในห้อง ก่อนจะปิดประตูลงกลอนเรียบร้อยเป็นปกตินิสัยของเด็กหอทั่วไป เขาเปิดไฟดวงกลางห้องสีขาวสว่างจ้า เหลือบเห็นปลายฝนถอดรองเท้าวางกระเป๋าตรงด้านหน้าห้องก่อนจะเดินเข้าไปตรงกลางห้องพัก หย่อนร่างบางนั่งบนเตียงเดี่ยวที่อยู่กลางห้อง กระโปรงนักศึกษาสีดำแบบสั้นร่นขึ้นมาจนเห็นขาเรียวงามขาวสวย ปลายฝนรูปร่างไม่สูงมากนักเล็กกระทัดรัดแต่สมส่วนอวบอิ่มในจุดที่ควรมี ร่างสูงของต้นหนาวถอดรองเท้าเดินตามเข้าไปวางกระเป๋าด้านข้างโต๊ะหนังสือที่ติดอยู่กับเตียง รื้อกองกระดาษบนโต๊ะหางานที่ทำเสร็จแล้ว “หนาว เรา เออ ขอเข้าห้องน้ำหน่อยนะ” “อืม เอาสิ ตรงนั้นน่ะ” ต้นหนาวเห็นปลายฝนเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ ได้ยินเสียงทำธุระส่วนตัว เสียงน้ำ เสียงเสื้อผ้าที่ถูกสวมกลับเข้าที่ แอ๊ด! “หาเจอหรือยังหนาว” “ใกล้แล้วฝน” ปลายฝนกลับมานั่งใกล้ ๆ กับที่เดิมแต่ขยับไปใกล้ต้นหนาวอีก มองชายหนุ่มกำลังรื้อของบนโต๊ะ ร่างบางจึงลุกขึ้นจัดแจงเข้าไปช่วยชายหนุ่ม มือบางรับกระดาษที่ต้นหนาวรื้อออกมากองไว้เป็นกอง ๆ บนโต๊ะแยกแยะประเภทแต่ยังไม่เจอ อากาศชื้นหลังฝนตกทำให้ภายในห้องร้อนชื้น มีเหงื่อผุดซึมตามไรผมปลายฝนเล็กน้อย “เดี๋ยวเราเปิดแอร์ให้นะฝน” ต้นหนาวเดินไปเปิดแอร์และพัดลมเพื่อเป่าความชื้นออกจากห้อง ลมจากพัดลมระดับความแรงสุดทำให้เศษกระดาษปลิวกระจัดกระจาย บางตกลงพื้น บางตกไปที่เตียง ปลายฝนรีบตะครุบกระดาษ กระโปรงตัวสั้นร่นขึ้นอีกจนเกือบถึงโคนต้นขาขาวยามปลายฝนโก้งโค้งตัวหยิบกระดาษบนพื้น และเมื่อหญิงสาวลุกยืน ต้นหนาวก็เข้ามาประกบติดชิดเธอแล้ว “หนาวทำอะไรน่ะ” “ฝน เราแอบมองฝนมานานแล้ว” ต้นหนาวกระชากร่างบางในล้มลงบนเตียงนอนโดยที่ร่างสูงเอนลงทับตามเบียดท่อนล่างเข้าหว่างขา ปากกดจูบสาวน้อยแย้มปากบางด้วยปลายลิ้นร้อนลวกเย้าแหย่ “อึก อึก หนาว” เสียงกระท่อนกระแท่นของสาวน้อยถูกปิดด้วยริมฝีปากของต้นหนาว เด็กหนุ่มร่างสูงท่อนลำแข็งชันทันทีเมื่อเห็นต้นขาวของเพื่อนสาว เขาไม่อาจต้านแรงพิศวาส ฝ่ามือตะโบมลูบคลำไปบนหน้าอกนูนสวยอวบอิ่มจนล้นมือ “ฝน เราอยากได้ฝน เราขอนะ” “อย่านะ หนาว อย่า” ต้นหนาวแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวอย่างเร่งรีบได้สามสี่เม็ดแหวกออกจนเห็นชุดชั้นในสีดำเขาดันมันขึ้นเปิดยอดทรวงอกให้เห็นปลายหัวสีชมพู ระเรื่อน่าดูด “ฝนจ๋า นมสวยจัง ขอดูดนะ” “อะ หนาว อ่า”