test arab lang

Chapter 6 : Conceal - 1392

Chapter 6 : Concealเช้าวันใหม่กับอาชีพที่เปลี่ยนไปของปลายฟ้า คุณหมอสาวตื่นขึ้นก่อนจะแต่งตัวโดยใช้เสื้อผ้าของปิ่นมุกที่สาวใช้เอามาให้เมื่อคืน เนื่องจากเธอเตรียมชุดมาเผื่อแค่เพียงชุดเดียวเท่านั้น ร่างโปร่งตรวจดูความเรียบร้อย มือเรียวหยิบกระเป๋าทั้งสามใบขึ้น ประตูที่เปิดออกอยู่แล้ว รอให้เธอจากไปจากบ้านหลังนี้อย่างรวดเร็วเพื่อไปยังที่พักหลังใหม่ในฐานะคนงานสาว“พ่อวีนี่จริงๆ เลย แทนที่จะให้ช่วยในสำนักงานดันให้หมอฟ้าไปทำในไร่ซะนี่”หลังจากที่รู้ว่าหญิงสาวที่มาใหม่เป็นมีอาชีพเป็นคุณหมอในโรงพยาบาล ผกามาศก็ถามเรื่องนู้นเรื่องนี้ไปเรื่อยตามประสาคนมีอายุที่อยากรู้โลกภายนอกโดยมีปิ่นมุกนั่งฟังอยู่ใกล้ๆ ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เพราะนอกจากจะไปรับหลานสาวอย่างปริชมนที่โรงเรียนแล้วก็ไม่ค่อยได้ออกไปไหนเลย นานๆ ทีจะได้ไปในเมืองบ้าง ‘แม่บ้านก็อย่างนี้แหละคุณหมอ ดูแลลูกผัว’“นั้นน่ะสิ ไม่ไหวเลยไอ้หลานคนนี้”“เอ่อ ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณลุงคุณป้า แค่นี้เองหมอทำได้ค่ะ หมอไปก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ”“เดี๋ยวปิ่นช่วยนะคะหมอฟ้า เชิญทางนี้ค่ะ” เมื่อเห็นท่าทางทุลักทุเลของคุณหมอสาว สาวใช้อย่างเธอก็อดที่จะเข้าไปช่วยมิได้ ทั้งกระเป๋าถือกระเป๋าเสื้อผ้า ไหนจะกระเป๋าแพทย์ใบเบ้อเริ่มอีก กว่าจะไปถึงที่พักคนงานคงจะแย่แน่บ้านพักคนงานแม้ระยะทางจะไม่ไกลมากแต่ของที่พะรุงพะรังรอบตัวก็เล่นเอาเหนื่อยหอบเหมือนกัน บ้านพักคนงานหลังใหญ่อยู่ทางด้านขวาของบ้านเจ้าของไร่ แบ่งออกเป็นห้องเล็กๆ ไว้สำหรับคนงานที่ไม่ใช่คนพื้นที่แถวนี้ กระเป๋าทั้งสามถูกวางเอาไว้หน้าห้องทางด้านซ้ายสุด กุญแจห้องถูกไขออกโดยสาวใช้เผยให้เห็นห้องสี่เหลี่ยมขนาดเล็กฟูกเล็กกับหมอนและผ้าห่มที่วางทับๆ กันอยู่ตรงมุมห้อง โต๊ะอเนกประสงค์เล็กๆ วางอยู่ฝั่งตรงข้าม แค่ปิ่นมุกเอากระเป๋าทั้งสามใบของคุณหมอสาวเข้าไปวางก็แทบจะไม่มีที่เดินแล้ว“ห้องน้ำรวมอยู่ทางด้านหลังนะคะหมอ เดี๋ยวหนูพาไปดู”สองสาวเดินออกจากห้องจนได้ยินเสียงเท้าของกันและกัน เพราะเวลานี้คนงานต่างพากันไปทำงานของตัวเอง จะมีก็แต่...“อ้าว นางปิ่นพาใครมานั่น คนงานใหม่ใช่ม่ะเธอ” เสียงแว๊ดๆ ดังมาจากไหน คุณหมอสาวมิอาจรู้ได้ จนเจ้าของเสียงเดินบิดซ้ายทีขวาทีตรงเข้ามาหยุดตรงหน้าปลายฟ้า“จ้ะพี่ชบา นี่คุณห...”“ชั้นชื่อฟ้า ยินดีที่ได้รู้จัก” ปลายฟ้าเอ่ยขัด ก่อนที่ปิ่นมุกจะแนะนำจบ“ชั้นชื่อชบา เป็นคนงานที่สวยที่สุดในไร่นี้”“เอ่อ ทำไมพี่ชบายังอยู่ที่นี่ล่ะจ๊ะ”“ข้ามาเอาของ ทำไม จะหาว่าข้าอู้รึไงนางปิ่น”“หนูยังไม่ได้พูดเลยนะจ๊ะ พี่คิดไปเอง ไปกันเถอะจ๊ะหม...พี่ฟ้า” ปิ่นมุกตัดบทก่อนจะมาทะเลาะกันต่อหน้าคุณหมอสาว มือเรียวถูกจูงไปดูห้องอาบน้ำด้านหลัง“เอ๊ะอินี่” หญิงสาวที่โมเมว่าสวยที่สุดในไร่ได้แต่กระทืบเท้าลงดินที่คู่กรณีชิ่งหนีไปก่อนใครๆ ก็รู้ว่าชบา ลูกสาวคนเดียวของชาติชาย หัวหน้าคนงานนั้น ‘มือตบประจำไร่’ ใครอย่าได้ไปมีเรื่องมีราวกับหล่อนเชียว แม้คนเป็นพ่อจะห้ามปรามยังไงก็ได้แค่ต่อหน้า แต่เมื่อลับหลังนิสัยเดิมก็ออก ยากที่จะเปลี่ยนหลังจากกิจกรรมปิ่นมุกพาทัวร์จบลง ปลายฟ้าก็เข้าห้องมาเก็บของให้เข้าที่ เปลี่ยนเสื้อผ้าให้ทะมัดทะแมงขึ้น เสื้อยืดสีดำเข้ารูปที่ปลายเสื้อสอดเข้าไปในกางเกงยีนของปิ่นมุกที่เกือบจะยัดร่างโปร่งไม่เข้าแถมขายังลอยอีกต่างหาก ผมยาวถูกถักเป็นเปียสองข้างก่อนจะม้วนขึ้นมัดเป็นจุกตรงข้างคางทั้งสองข้าง‘พร้อม!’ร่างโปร่งเดินออกจากห้องก่อนตรงไปยังศาลาโรงอาหารแบบเปิดของคนงานที่อยู่ทางขวาของบ้านพักคนงาน ที่มีเจ้าของไร่นั่งรอสั่งงานอยู่“คุณมาสายหนึ่งนาที” ไม่ทันไรเสืออย่างพ่อเลี้ยงก็ขู่ลูกแมวเสียแล้ว แต่จะใช่ลูกแมวแน่เหรอ อาจจะเป็นแม่เสือสาวก็ได้ใครจะไปรู้“นี่คุณ หนึ่งนาที!! กว่าชั้นจะเดินมาถึงไม่ใช่ใกล้ๆ นะคุณ” จริงอยู่ถ้าหากตอนนี้เธออยู่ในฐานะคนเป็นหมอคงไม่ดีหนักกับการมาสาย เพราะมันอาจจะหมายถึงชีวิตของคนคนหนึ่งแต่นี่เธออยู่ในฐานะคนงานในไร่ ‘สายนาทีสองนาที ใบชาคงไม่เหี่ยวเฉาตายไปหรอก’“แล้วนี่แต่งตัวอะไรเนี่ย”“ชุดปิ่น ทำไม”“มันเล็กไปมั้ยคุณ”“แล้วจะให้ชั้นใส่ชุดอะไรล่ะคุณ เสื้อผ้าชั้นติดมาชุดเดียว คุณก็ซื้อให้ชั้นสิ”“ฝันไปเถอะ...ไอ้สิง” ปฐวีตอบด้วยความกวนทั้งใบหน้าและน้ำเสียง ก่อนจะเรียกสิงขร ลูกน้องคนสนิทที่กำลังง่วนอยู่กับการตรวจดูบันทึกการตัดแต่งกิ่งใบชาของไร่พฤกษ์พิรุณ ซึ่งเป็นหน้าที่ของเขาไปโดยปริยาย เมื่อเจ้าของไร่อย่างปฐวีไปคุมงานเอกสารในสำนักงานเสียมากกว่าชายร่างสูงแต่ก็ไม่เท่าคนเรียก ใบหน้าซื่อเดินเข้ามาหาอย่างรวดเร็วเมื่อถูกเจ้านายเรียกใช้ ผิวที่ออกจะแทนหน่อยเพราะตากแดดตากลมทั้งวันโผล่ออกมาจากแขนเสื้อลายสก็อตสีน้ำเงินดำ“ครับพ่อเลี้ยง”“นี่คนงานใหม่ เอ็งช่วยสอนงานเขาด้วยละกัน ข้าไปเคลียร์งานต่อล่ะ ฝากด้วยนะ...โชคดีนะคุณ” ปฐวีสั่ง สั่ง สั่ง ก่อนจะหันหลังเดินขึ้นไปยังสำนักงาน แต่มิวายหันมาให้กำลังใจคนงานหน้าใหม่ที่ตอนนี้ไม่รู้จะทำหน้ายังไงดี เมื่อคนที่พาเธอมาทิ้งไว้กลางทางเดินลิ่วหายไปไกลเสียแล้ว“เธอเพิ่งมาใหม่ใช่มั้ย” สิงขรเอ่ยเมื่อความเงียบเข้าครอบงำอยู่พักใหญ่“ใช่ค่ะ ชั้นต้องทำอะไรบ้างคะ” ปลายฟ้าตอบ ก่อนที่คนถามจะมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า จนมาหยุดที่ดวงตาของเจ้าหล่อนที่คิ้วด้านบนเลิกสูง“เอ่อโทษที เธอไม่เหมือนคนงานในไร่เท่าไหร่นะ”เมื่อพินิจพิเคราะห์ดูแล้วสาวตรงหน้าเหมาะจะไปเป็นเลขาหรือคนที่ทำงานในบริษัท มากกว่าจะมาเป็นคนงานในไร่แบบนี้ เนื้อตัวขาวสะอาดสะอ้าน รูปร่างที่ท่าจะดูแลมากอย่างดี อย่างที่เขาเคยเห็นเวลาต้องไปทำธุระแทนเจ้านายในเมือง ผิดกับหญิงสาวในไร่ที่ผิวจะออกคล้ำหน่อย ถึงจะปิดแขนปิดหน้าปิดตาด้วยเสื้อผ้าหรือหมวกต่างๆ แล้ว ก็ยังดูออกว่าเป็นคนงานในไร่“งั้นเหรอ”“แล้วเธอชื่ออะไรล่ะ ชั้นสิง เป็นลูกนายของพ่อเลี้ยง มีอะไรให้ช่วยถามชั้นได้เลยนะ ถ้าว่างชั้นจะช่วยสอนให้” สิงขรเอ่ยอย่างเป็นมิตร“ขอบคุณค่ะ ชั้นฟ้า เป็นหม...คนงานใหม่ เพิ่งมาสมัครค่ะ”“รู้แล้ว เธอนี่พูดซ้ำไปซ้ำมานะ ตามมาดีกว่าชั้นจะพาไปดูว่าเธอต้องทำอะไรบ้าง” สิงขรอดขำไม่ได้ที่คนงานใหม่แนะนำตัวเองว่าเป็นคนงานใหม่ เขาก็รู้อยู่แล้วยังจะพูดซ้ำอีก แต่หารู้ไม่ว่าคนงานใหม่เกือบหลุดปากบอกไปว่าเป็นหมอซะนี่‘เอ่อ อีกเรื่องไม่ต้องให้ใครรู้นะคะว่าชั้นเป็นหมอ’‘ทำไม’‘เถอะน่า ให้รู้แค่ว่าเป็นคนงานใหม่ก็พอ เพราะยังไงอีกไม่ถึงเดือนชั้นก็จะไปจากที่นี่อยู่แล้ว ถึงเวลานั้นก็แค่บอกทุกคนว่าชั้นหางานใหม่ได้หรือหายไปก็ได้จริงมั้ยคะ ดีล?’‘ดีล!!’