จนถึงวันที่เธอจากฉันไป

　　ในค่ำคืนที่ รีธา นั้นมีเสน่ห์และมีสีสันอยู่เสมอ แต่สิ่งนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับแม่เลี้ยงเดี่ยวที่ต้องดิ้นรนเพื่อเอาชีวิตรอด 　　ในชั่วโมงที่เร่งรีบที่ผู้คนต้องออกจากงาน ร่างบางพยายามหารถเมล์ เหลือบมองสัญญาณไฟจราจรอย่างเร่งรีบ และวิ่งตรงข้ามถนนไป 　　เบลล่ากังวลเรื่องลูกชายของเธอเพราะเธอไปรับเขาจากโรงเรียนอนุบาลช้า 　　ทันใดนั้นเอง รถโรลส์-รอยซ์สีดำก็วิ่งผ่านไปอย่างรวดเร็วจนเบลล่าทำให้เขาล้มลงกับพื้น 　　รถคันนั้นถอยหลังและหยุดอยู่ข้างๆเธอ 　　จากนั้นชายร่างสูงก็ลงมาจากรถ มองมาที่ใบหน้าของเธอโดยไม่กระพริบตา 　　"เบลล่า สิโร" 　　เป็นเวลาสามปีแล้วที่เธอไม่คิดว่าจะได้เจออดีตสามีของเธอ เอ็ดเวิร์ด ประธานของ ธิสรสกุล คอร์เปอร์เรชั่น ตอนที่มองใบหน้าที่สมบูรณ์แบบของเขา ความทรงจำอันน่าเศร้าก็ย้อนกลับมาหลอกหลอนเธอ 　　"คุณเองหรอ!" เบลล่าก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัว 　　"เหอะ คุณกล้ากลับมาได้ยังไงกัน?" เมื่อเขาอยู่ในโรงพยาบาลเพราะอุบัติเหตุทางรถยนต์ เธอนอกใจเขา ทิ้งใบหย่าไว้และหายตัวไป 　　เขาตามหาเธอแทบบ้ามาสามปีแล้ว เธอกล้าดียังไงที่กลับมาในเมื่อเขาเกือบจะปล่อยให้อดีตผ่านไปได้? 　　"ที่รีธาไม่ใช่บ้านคุณนะ ทำไมฉันถึงกลับไม่ได้?" เธอโกรธมากเมื่อจำได้ว่าเธอถูกครอบครัวของลองใส่ร้ายและถูกบังคับให้ลงนามในข้อตกลงการหย่าร้างเมื่อสามปีก่อน 　　เธอเคยโทษทั้งหมดนี้กับแม่สามีของเธอ แล้วข่าวการหมั้นของสามีกับน้าสาวอย่าง รูบี้ สิโร ก็ฉีกหัวใจของเธอออกเป็นชิ้น ๆ 　　พวกเขาทำอย่างนี้กับเธอได้ยังไงกัน? 　　"ตอนนี้คุณไม่กล้ายอมรับแล้วใช่ไหมล่ะ? ดูเหมือนว่าต้องมีคนมาลงโทษ!" เอ็ดเวิร์ดบีบคางของเบลล่าด้วยแรงจนจะกดทับเธอ 　　"ปล่อยฉันนะ คุณไม่มีสิทธิ์มาทำกับฉันแบบนี้" 　　"จริงเหรอ?" เอ็ดเวิร์ดยิ้มด้วยความโกรธ "ฉันจะบอกคุณตอนนี้ว่าฉันมีคุณสมบัติหรือไม่" 　　จากนั้นเขาก็ดึงผมของเธอและดึงเธอเข้าไปในรถ 　　"โอ้ย!" หัวของเธอกระแทกประตูและรู้สึกเวียนหัว "เอ็ดเวิร์ด คุณต้องการอะไร?" 　　"ฉันต้องการคุณ และฉันยินดีที่จะสานต่อสิ่งที่เรายังไม่สมบูรณ์เมื่อสามปีก่อน" เอ็ดเวิร์ดดึงเข็มขัดของชุดเธอออกอย่างแรงและมัดมือเธอไว้ 　　"ไม่ เราหย่ากันแล้วนะ คุณทำแบบนั้นไม่ได้..." เบลล่าพูดด้วยความโกรธ 　　สามปีต่อมาเขายังคงยโสโอหัง 　　"จริงเหรอ? ในเมื่อฉันไม่ได้เซ็นมันลงไป เธอก็ยังเป็นของฉันอยู่" เขาคว้าคอเสื้อของเธอและเดินเข้ามาใกล้มากขึ้นไปอีก 　　ตามมาด้วยกลิ่นแปลก ๆ และคุ้นเคยที่อยู่รอบ ๆ เบลล่า ความทรงจำของเธอย้อนกลับไปในคืนที่มีพายุเมื่อสามปีที่แล้ว ตอนที่เธอถูกครอบครัวของเธอไล่ออกจากบ้าน แล้วด้วยความสิ้นหวัง เธอจึงเลือกที่จะกระโดดลงทะเลเพื่อฆ่าตัวตาย... 　　"เอ็ดเวิร์ด ในเมื่อคุณเลือกรูบี้แล้ว ทำไมคุณไม่ปล่อยฉันไปล่ะ?" 　　"ปล่อยเธอไปงั้นเหรอ ไปเที่ยวกับผู้ชายคนอื่นอ่านะ? เบลล่า ชะตากรรมอย่างเดียวที่ผู้หญิงที่ทรยศจากฉันที่ควรจะได้รับ..." 　　"แต่ฉันไม่เคยทำผิดกับคุณ" เบลล่าพูดด้วยความโกรธด้วยดวงตาที่น่าสะพรึงกลัวของเขา 　　ปลายนิ้วเย็นเฉียบติดอยู่ที่บริเวณริมฝีปากของเธอ ในขณะที่มืออีกข้างก็ปล่อยเปลวเพลิงมาที่เธอ 　　"ฉันไม่ยอมรับคำใด ๆ ออกจากปากนี้ ทำไมคุณไม่บอกฉันด้วยปากอื่นของคุณล่ะ..."