Donkere Vlammen

Hoofdstuk 1 Damon schreed door de deur van zijn penthouse en liet Alicia opstaan. Hij had geen woord gezegd sinds ze Nacht Licht hadden verlaten, niet helemaal vertrouwend op zijn stem of emoties. De stilte tussen hen was oorverdovend maar Alicia had niet de moed om het te verbreken. Toen ze zijn hand op haar rug voelde en haar voor zich uit duwde de woonkamer in, kreeg ze een aanwijzing over hoe boos hij echt was. Snel draaiend om hem in het zicht te houden, keek ze zwijgend toe hoe hij zijn jas uitdeed en in de kamer gooide. De trenchcoat landde op de rugleuning van de bank, maar Damon was het al vergeten en koos ervoor om zijn ontsnappingsartiest van een vriend in de gaten te houden. "Damon, wacht," Alicia voelde de behoefte om te smeken toen ze achteruit stapte. "Wachten op wat?" Vroeg Damon met een lichte draai van zijn hoofd. Hij achtervolgde haar langzaam met een schijnbaar ontspannen manier van lopen. "Wachten op het eerste moment dat je verdwijnt als ik mijn rug omdraai? Je hebt geen idee wat er schuilgaat in de duisternis daarbuiten. Het is niet veilig." "Ik heb mijn hele leven daar gewoond. Ik ben niet meer hulpeloos... daar heb je voor gezorgd toen je me veranderde.” Alicia keek hem hard aan, maar bleef zich terugtrekken, haar zelfvertrouwen liep een grote deuk op terwijl ze zijn woede voelde. "Het is niet alsof ik van je wegren." Ze slikte toen hij zijn shirt losmaakte met snelle vingers. Damon kneep zijn ogen samen, terwijl hij naar haar keek terwijl ze achter de bank weggleed ... alsof het iets zou helpen om hem te stoppen. "Waar heb ik dit eerder gezien?" Vroeg hij met een flauwe lach op zijn lippen. Alicia werd geblancheerd door de angstaanjagende glimlach die hij haar gaf. “Ik heb je gevraagd me mee te nemen om hem te zien,” zei ze. “En ik kan me duidelijk herinneren dat ik je heb verteld, nog niet.” De spieren in Damon's kaak sprongen achteruit toen hij terugkwam om haar te vinden terwijl ze Micah knuffelde. De manier waarop ze van elkaar waren weggerukt, was precies waarom hij haar nergens in de buurt van de andere weerpoema had gewild. “Micah was ongerust... hij houdt van me Damon,” Alicia probeerde de kalme benadering omdat hij haar toestond de bank tussen hen in te houden... voor nu. Ze knipperde met haar ogen toen hij plotseling naast haar was... op haar zij van de bank, zachtjes haar wang aanrakend met zijn handpalm. "En je denkt dat het nu een goed moment is om dat in mijn gezicht te wrijven?" Vroeg Damon op een bedrieglijk lichte toon. Alicia's lippen gingen uiteen om te antwoorden, maar hij was plotseling verdwenen. Ze draaide zich om toen ze de deur van de koelkast hoorde dichtslaan en zag Damon wat van het bloed in een glas schenken. Ze fronste omdat dat hij niet gewond was geraakt... dus waarom was hij bloed aan het drinken? Met een paar aarzelende stappen naar hem toe, maar niet dapper genoeg om de keuken in te gaan, vroeg ze: “Waarom drink je dat?” Ze schrokken allebei toen het glas in zijn hand verbrijzelde. Damon sloot een seconde zijn ogen en knipte ze toen open. "Ik ben boos, zoals je vast wel gemerkt hebt, en ik hoopte dat dit me de kracht zou geven om het in te houden." Hij trok een wenkbrauw op toen Alicia gebruikte de snelheid die hij haar had gegeven om langs hem naar de koelkast te schieten. Binnen enkele seconden stopte ze een vol glas bloed in de magnetron. Alicia voelde een rilling toen ze zich omdraaide en Damon haar tegen het aanrecht opsloot. Hij zei niets... hield haar gewoon vast terwijl hij zijn hoofd naar haar nek boog... niet aanraken. "Wat ben je aan het doen?" Fluisterde ze hees. '”Mezelf testen,” antwoordde Damon terwijl hij inhaleerde. “Wat test je?” Ze leunde met haar hoofd achterover vanwege de hitte die hij in haar creëerde. Damon duwde zichzelf terug zodat hij haar kon zien terwijl hij antwoordde: "Om te zien of ik mijn gezond verstand kan bewaren terwijl je naar een andere man ruikt." Hij greep snel de hand die ze op zijn gezicht richtte en rukte haar naar voren. "Ik zou dat niet doen als ik jou was," waarschuwde hij. Hij liet haar pols los toen de magnetron piepte. Alicia stapte aan de kant zodat hij zelf het glas kon pakken. Ze fronste. “Hij is mijn broer... het zou niet moeten meetellen.” “En misschien zou het niet gebeuren als je hem niet had verteld dat je geen echte broer en zus was.” Het glas brak opnieuw in zijn hand. "Verdomme, ik geef het op!" Gromde Damon in opwinding en keek naar de karmozijnrode vloeistof overal op de tegels. Hij stak zijn vuisten tegen zijn zij en liep langs haar de woonkamer in. Alicia wreef nu over haar slaap, althans in zijn jaloerse geest, waarom hij dacht dat hij het recht had boos te zijn. Ze had niet geweten dat hij luisterde toen ze tegen Micah had gezegd dat ze geen broer en zus waren. Ze probeerde Micah zich beter te laten voelen... niet ervoor te zorgen dat Damon een wrok koesterde voor het leven. Ze draaide haar hoofd en zag hem voor de grote ramen staan. Damon zag haar naar hem toe komen in de spiegeling van het glas. Hij kon de zachte grijns die aan zijn lippen trok niet helpen, toen ze haar armen van achteren om hem heen sloeg. Ze was zo klein dat ze bijna verborgen was uit zijn gezichtsveld. Hij greep één van haar polsen en trok totdat ze voor hem stond met haar rug tegen zijn borst gedrukt. “Hoe lang weet je al dat jullie niet broer en zus waren?” Vroeg hij, terwijl hij haar blik ving in de weerspiegeling. “Slechts een paar uur voordat ik het aan Micah vertelde,” ze nestelde zich achterwaarts in de veiligheid die zijn armen boden. “We hebben er vanavond over gepraat.” Ze voelde dat zijn armen strak trokken en weer loslieten. “Wij drieën zijn de enigen die weten... naast mevrouw Tully omdat ze me het heeft verteld. We hebben allebei besloten dat we niet willen dat iemand anders het weet.” "Verstandige keuze," zei Damon. Alicia beet op haar onderlip en vroeg zich af hoe ze het moest zeggen, zodat Damon het zou begrijpen. "Maar ik hou wel van hem, weet je. Hij is mijn grote broer en we zijn altijd samen geweest. Je moet me hem laten zien.” "Moet ik dat?" Vroeg Damon nieuwsgierig. Alicia schudde haar hoofd en draaide zich om in zijn armen zodat ze naar hem op kon kijken. "Luister naar me," ze glimlachte zachtjes. "Micah won de eerste plaats op mijn heldenlijst toen ik een kind was, omdat hij het niet eens was met de rest van het gezin toen ze me voor de rest van de wereld verborgen. Hij zou de hele tijd naar de school komen en me weghalen uit die gevangenis... soms weken achtereen. Hij stond me de vrijheid toe waar ik naar verlangde.” Damon vertrouwde zichzelf niet genoeg om iets te zeggen, maar haar gewoon vasthouden en de liefde zien schijnen in haar amethistogen was kalmeerde zijn woede. "En hij is een erg slimme man. Hij vertelde me dat ik op een dag iemand zou vinden die me zou laten zien wat ware liefde was.” Alicia strekte haar armen uit en legde haar hand op Damons wang. "Hij had gelijk... nietwaar? Je zult me toch niet opsluiten?” Damon trok haar strak tegen zich aan en wikkelde haar in de stalen kettingen van zijn armen. Hij staarde uit het raam dat uitkeek over wat snel een zeer gevaarlijke plaats werd. Hij had dit penthouse gebruikt om zich voor Michael te verbergen... nu gebruikte hij het om Alicia te verbergen voor alles wat haar kwaad kon doen. De waarheid was... na wat er gisteravond gebeurde, was deze plek niet langer veilig genoeg om iets zo kostbaars te verbergen. Hij zou een plek moeten vinden om zijn eigen te noemen, zodat hij het kon verdedigen tegen demonen. Bovendien... hij verheugde zich erop om weer met Michael te vechten. "Dus om je held te zijn, moet ik je uit mijn ogen weglaten in een onstabiele stad vol met demonen? Dat is niet eerlijk,” berispte Damon. "Als ik niet hoefde rond te sluipen, dan zou je altijd weten waar ik ben," zei Alicia en hield toen haar adem in voordat hij verder ging. "Ik wil je niets kwalijk nemen... ik hou van je.” Damon zuchtte zachtjes. "Ik hou ook van jou... daarom zal ik alleen akkoord gaan met je vrijheid als het met voorwaarden komt." "En die voorwaarden zouden zijn?" Vroeg ze sceptisch. Damon grijnsde. “Ik zal je leren hoe je jezelf kunt beschermen als ik er niet ben om het voor je te doen.” “Vechtlessen?” Alicia kon de opwinding niet helpen. "Ik ben dapper." "Dat zou je ook moeten zijn, omdat je echt slecht bent in het vechten." Toen ze hem probeerde te slaan, pinde Damon haar armen gewoon tegen hem aan en sloeg haar voeten onder haar weg. Hij liet haar op de grond zakken en voelde hoe hij verharde toen hij bovenop haar kwam. "Mijn punt is gemaakt," zei hij terwijl hij in haar ogen staarde. Alicia gromde naar hem en ontblootte haar tanden in een schattig vertoon van opstandigheid. “En er zullen geen geheimen meer tussen ons zijn,” zei Damon met een harde blik. Alicia's gegrom hield op en ze stuurde hem een verleidelijke glimlach, wiebelde onder hem. "Ik wil jou." Haar stem was pure verleiding. Ze wachtte tot hij zijn greep verslapte en begon om zijn lippen naar de hare te laten zakken. Snel draaide Alicia zich om en nam hem mee. Ze stuiterde met een grijns op zijn onderbuik en staarde naar hem. "Mijn punt is gemaakt," spotte ze en verleidde hem opnieuw. “Denk je dat?” Damon tilde ze allebei van de vloer en liet haar vastzetten aan de muur voordat ze kon knipperen. Hij schoof zijn been tussen de hare en bracht het omhoog zodat ze over zijn dij ging. Dicht bij haar oor leunend, zoog hij haar gevoelige oorlel tussen zijn lippen en fluisterde toen: “Twee kunnen bij dat spel spelen.” Alicia voelde hoe ze smolt en tegen zijn dij wiegde en meer wilde. "Ik hou van de manier waarop je mij traint." Damon gromde van de seksuele haast die de woorden veroorzaakten en sloeg zijn lippen in de hare in een plotselinge razernij van nood. Hij zou haar geven wat ze nodig had... maar vrijheid stond niet op die lijst. Nadat hij maar een fractie had gezien van wat er uit die breuk was gekomen, zou hij elke beweging die ze maakte besluipen, zelfs als ze er zich niet van bewust was. Als ze dacht dat hij eerder beschermend was... had ze geen flauw idee. Wat Damon tegen haar hield was zijn eigen angst... de angst dat hij haar nooit meer zou zien, levend of dood, als hij haar uit het oog zou verliezen. Hij had de pijn ervaren van het verliezen van een vrouw waar hij in het verleden om gaf vanwege de domheid van Michael en hemzelf. Het verschil was nu dat Damon meer dan bezorgd om Alicia was... hij hield van haar zonder reden. Hij trok zich terug van de kus, grijnsde en pakte haar op toen ze hem probeerde te volgen. Hij slenterde aandachtig naar de slaapkamer, maar verloor zijn momentum toen Alicia's tanden over zijn rechtertepel gleden, gevolgd door een opwaartse beweging van haar warme tong. Haar sierlijke hand gleed over zijn onbedekte huid in een zachte streling en plaagde hem met dingen die nog moesten komen. Ziende dat hij grondig was afgeleid, gleed Alicia snel uit zijn armen en liet hij vier ondiepe klauwsporen over zijn borst achter. Ze waren niet genoeg om pijn te doen, maar ze zouden zeker genoeg voor hem zijn om haar precies te geven wat ze wilde... als hij haar te pakken kreeg. Damon knipperde met zijn ogen toen Alicia plotseling uit zijn zicht verdween en de slaapkamerdeur dichtsloeg met een licht gebonk. Zijn wenkbrauw boog zich en hij keek naar zijn borst, terwijl de kleine klauwmarkeringen genazen en verdwenen. Hij wierp een blik op de slaapkamerdeur en kneep zijn ogen samen in de hoop dat ze alleen van plan was om die seksueel opgewekte vechttactiek met hem te gebruiken... niet vijandig. Alicia had de deur op slot gedaan en liep achteruit, wachtend tot Damon er doorheen zou beuken.