แผนแค้น แสนรัก

I found U

Many people might this university as just for building graduates full of knowledge only. But for me it is more than that.

This place is full of brothers and sisters and is full of love and ties. This place is like a very warm home for me. Ordinary people running after their own dreams.

???

Hello...

Some body here?

...

Oops!! So sorry for...

“ไม่เป็นไรครับ คุณไม่ได้ตั้งใจชนผมต่างหากที่ต้องขอโทษคุณ”

โอ๊ะ!!

ในระหว่างที่หญิงสาวร่างบอบบางกำลังซ้อมท่องสุนทรพจน์คนเดียวอยู่นั้น เธอพลิกตัวหันหลังกลับอย่างอัตโนมัติและไม่ทันระวังจึงชนเข้ากันอีกคนเข้าอย่างจังโดยไม่ตั้งใจ

สาวเอเชียหน้าสวยคนนั้นรีบร้อนก้มเก็บแผ่นกระดาษของตัวเองเพราะกลัวว่ามันจะปลิว โดยไม่ได้สนใจใครอีกคนที่เดินสวนมาจากด้านหลังและชนกันจนล้ม

“อ้าว! นี้คนไทยหรือคะ”

“โชคดีจัง ตั้งแต่ผมอยู่ที่นี่ก็ไม่ได้พูดภาษาไทยกับใครเลย”

“เช่นกันคะ ดิฉันแพรพรรณ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะคุณ...” น้ำเสียงของหญิงสาววัยยี่สิบปลายเต็มไปด้วยความสดใสร่าเริงและตื่นเต้นดีใจเช่นนั้นอย่างจริงจัง

เธอยื่นมือออกไปทักทายตามความเคยชินแม้จะงงอยู่นิดหน่อยว่าทำไมเขาจึงรู้ว่าเธอคือคนไทย

แน่นอนว่าที่ประเทศอังกฤษเธอไม่สามารถพูดภาษาไทยกับใครได้สักคน นอกจากโทรคุยกับคนที่บ้านรึไม่ก็แชตคุยกับเพื่อนคนไทยผ่านแอปพลิเคชันชื่อดังแต่นั้นก็น้อยครั้งเหลือเกิน

“ขอโทษครับ คือว่าผม...เป็นคนไทยครับ ไม่จับมือ” ชายหนุ่มตัวสูงใหญ่ก้มหน้าก้มตาและขยับกดปีกหมวกแก๊ปลง คู่สนทนาเหลือบมองหน้าเธอบางคราวแล้วก็ยังไม่สบสายตาเช่นเดิม

“อ้อ! ขอโทษด้วยจริงๆ นะคะ ให้ดิฉันซื้อกาแฟให้คุณใหม่เป็นการทดแทนที่ฉันชนคุณนะคะ” แพรพรรณหดมือตัวเองอย่างเขินอายและยกมือไหว้อย่างประดักประเดิดตามประสาคนไม่คุ้นชิน ก็คนที่นี่เขามีแต่กอดหรือจับมือทักทาย ไม่มีใครยกมือไหว้ใคร

“ขอบคุณในน้ำใจมากนะครับ การได้พบคุณนี้ก็ถือเป็นเรื่องที่ดีที่สุดของผมแล้ว”

โอ๊ะ..!?

คนฟังขมวดปมคิ้วสงสัยพร้อมเอียงคอมอง ทำไมชายคนนี้ต้องคอยแต่ก้มหลบหน้าหลบตาตลอดหรือว่าเขาไปคนไม่มั่นใจในตัวเอง ขนาดชื่อเสียงเรียงนามยังไม่ยอมแนะนำตัว ทั้งที่เธอบอกชื่อของตัวเองไปแล้ว

“ไพเราะมากนะครับ”

“ห้ะ? คุณว่าอะไรนะคะ”

“สุนทรพจน์ของคุณมันงดงามและไพเราะมากๆ ยินดีด้วยที่กำลังจะเป็นบัณฑิตใหม่ในอีกไม่กี่วัน หวังว่าเราจะพบกันอีกในไม่ช้านะครับคุณแพรพรรณ” น้ำเสียงนิ่งเรียบเฉียบเย็นยะเยือกกล่าวชัดก้องดังอยู่โซนประสาทของคนฟังจนเธอยืนตัวแข็งตาค้างมองชายประหลาดหันหลังเดินจากไป เขาทิ้งไว้เพียงคำร่ำลาที่น่าเสียวสันหลังวาบว่าจะเป็นพวกสตอล์กเกอร์ (stalker) ที่แอบติดตามตัว

...................................

สุนทรพจน์ของแพรพรรณ

หลายคนอาจมองว่ามหาลัยแห่งนี้เป็นเพียงสถานที่สร้างบัณฑิตที่เต็มไปด้วยองค์ความรู้เท่านั้น แต่สำหรับฉันแล้วมันเป็นกว่ามหาวิทยาลัย สถานที่แห่งนี้เต็มไปด้วยพี่น้องและเปี่ยมไปด้วยความรัก ความผูกพัน

ที่นี่เปรียบเสมือนบ้านที่แสนอบอุ่นสำหรับฉัน คนธรรมดาที่วิ่งตามความฝันของตัวเอง