กรี๊ด ด ด ด
“ถ้ามีมึงต้องไม่มีกู”
ปั้ง ง ง
เสียงปืนปริศนาดังลั่นสนั่นป่าในขณะที่หญิงสาวสองนางกำลังยื้อยุดฉุดกระชากกัน
แพรพรรณเพลี่ยงพล้ำเกือบโดนแป้งลั่นไกปืนใส่แต่ดีที่เธอก็คว้าไม้ฟาดเข้าไปที่แขนจนปืนนั้นหลุดหายไปจากมือของแป้งที่ยกจ่อมาที่หน้า
และทั้งคู่ก็หันตามหาที่มาของเสียง
“หมอนัท!!”
“คุณแพร,แป้ง”
“ช่วยด้วยคะ ช่วยแพรด้วย...โอ๊ย!”
“หยุดเดี๋ยวนี้นะแป้ง” ชายหนุ่มตามมาทันเห็นเหตุการณ์พอดี
และในสถานการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่ในตอนนี้คงไม่มีอะไรต้องเดา เส้นทางตามแนวลำธารไม่มีทางที่คนนอกอย่างแพรพรรณจะมาถึงได้หากไม่ได้คำชี้นำจากแป้ง
และผู้หญิงที่บอบบางแสนดีอย่างแพรพรรณก็ไม่มีทางทำร้ายแป้งได้
เธอคงโดนยิงตายถ้าไม่ได้ไม้ท่อนใหญ่ท่อนนั้น
“มึงตามมาช่วยมันหรอไอ้นัท” คนมือไวคว้าปอยผมยาวสลวยของแพรพรรณได้แล้วจิกกระชาก เลิกคิดซะเถอะว่าใครจะช่วยมึงได้
งานนี้ถ้าทำไม่สำเร็จคนที่จะต้องตายก็คื
