ณ โรงพยาบาล
“คุณพยาบาล ฉันมาหาคนไข้ชื่อชัชวาล อดีตคนงานไร่โพธิพรรณกับพวกอีก 2 คนค่ะ”
“อืม! ต้องลงชื่อก่อนเข้าเยี่ยมนะคะแล้วก็ขอบัตรประชาชนด้วยค่ะ หน้าห้องมีตำรวจจะคอยคุ้มกันให้ขณะเยี่ยม” พยาบาลประจำจังหวัดแจ้งรายละเอียดการเข้าเยี่ยมผู้ต้องหาทั้ง 3 นายชัชวาลและพวกต้องคดียาวเป็นหางว่าว
ค้ามนุษย์,ลักลอบขนยาเสพติด,รุกล้ำเขตป่าสงวน,ล่าสัตว์คุ้มครอง,และอีกฯลฯ หัวโจกคือนายชัชวาลที่อาศัยความไว้เนื้อเชื่อใจของนายหัวกวินภัทรหากินกับสิ่งผิดกฎหมาย
“ฉันเป็นคนของนายหัว คงไม่จำเป็นหรอก”
“แต่ว่า...”
“นายหัวกวินสั่งให้ฉันมาดูความเรียบร้อย คงไม่ต้องพูดอะไรอีกนะ”
“ค่ะๆ เชิญด้านนี้” พยาบาลสาวตัดรำคาญ เธอไม่อยากมีปัญหากับพวกมีอิทธิพล ตระกูลโพธิพรรณผู้กว้างขวางเจ้าของที่ดินเป็นร้อยๆ ไร่ตลอดริมแนวเขาและตะเข็บชายแดนระหว่างประเทศไทยกับเพื่อนบ้าน
“อีแป้ง!!” คนไข้หนุ่มใบหน้าบูดบวมช้ำจนไม่ได้รูป นายชัชกิน
