ณ ไร่โพธิพรรณ
“หายหัวไปไหนมาทั้งวันห้ะอีแป้ง”
“อย่ายุ่งกับฉันได้ไหมป้า” หญิงสาวโวยลั่นเมื่อเธอกำลังเดินทางกลับเข้ามาในไร่ แป้งต้องทำตัวเองไม่ให้เป็นที่น่าสงสัยว่าทำความผิดร้ายแรงอะไรไว้ก่อนหน้านี้
“ดีแต่แรดออกนอกบ้านทุกวัน งานการไม่รู้จักทำ ใครได้เป็นเมียก็เหมือนตกนรก”
ป้า!!
แป้งขึงตาโตพร้อมเสียงตวาดลั่น ทำไมต้องตากตำทำงานหนักในเมื่อเป้าหมายของชีวิตคือเป็นคุณนายของไร่โพธิพรรณแห่งนี้
“หัดทำตัวให้มันดีๆ หน่อยนางแป้ง”
“ป้าหมายความว่าไง” คนถามร้องสงสัย หรือความลับที่ปิดบังจะมีคนล่วงรู้
“ทำตัวเหมือนแม่มึงไม่มีผิด ดีแต่เก่งวิ่งใส่ผู้ชาย สุดท้ายก็ท้องไม่มีพ่อ”
“ป้า! แม่ฉันก็น้องป้านะ”
“ก็เพราะเป็นน้องเป็นหลานไง ข้าถึงด่าเช้า กลางวัน เย็น ถ้าไม่มีข้าไม่อยู่ใครจะช่วยดูแลมึงห้ะ? อีแป้ง!!”
“ไม่ต้องห่วงฉันหรอกป้า ชีวิตบ้านปลายฉันสุขสบายแน่”
“อย่างมึงนี้เนี้ยสบาย” ป้าแขกสบประมาทหลาน คนไม
