แผนแค้น แสนรัก

แผนแค้น แสนรัก 03

BIG SURPRISE?

.

.

.

รุ่งอรุณของเช้าวันใหม่ในอพาร์ทเม้นเหล่าบรรดานักศึกษาแห่งประเทศอังกฤษ แพรพรรณกำลังนั่งแพ็คของลงกล่องอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยเพื่อข้าวของที่มีแยกทุกอย่างออกเป็นส่วนๆ

ส่วนหนึ่งบริจาคเพื่อเป็นสาธารณประโยชน์ และอีกส่วนหนึ่งคือของฝากให้คนทางบ้านที่เธอตั้งใจทำงานเก็บเงินซื้อหามาด้วยตัวเองอย่างภาคภูมิใจ โดยที่ไม่ได้ใช้เงินของพ่อสักบาท

หลังจากที่นอนคิดมานานอยู่หลายวันสุดท้ายก็กลั้นใจจองตั๋วเครื่องบินกลับบ้านโดยไม่มีกำหนดกลับมาเรียนต่อ

วุฒิปริญญาเอกที่พ่ออยากให้แพรพรรณได้มาครอบครอง เธอตั้งใจจะไปเรียนต่อให้จบที่ประเทศบ้านเกิดตัวเอง มั่นใจว่าถ้าหากได้กลับบ้านไปแล้วพ่อคงไม่ใจร้ายไล่เธอกลับมาที่นี่อีก

‘คิดถึงคุณพ่อกับน้าอรุณที่สุดเลย’ หญิงสาวร่างบอบบางนั่งยิ้มน้อยยิ้มหวานเพียงลำพังคนเดียว สิบกว่าปีที่ไม่ได้กลับบ้านเป็นธรรมดาที่แพรพรรณจะตื่นเต้นสุดชีวิต ภาพในหัวผุดขึ้นมาเป็นฉากๆ ราวกับละครเรื่องหนึ่ง ยิ่งคิดว่าต่อจากนี้ไปเธอจะได้กอดพ่อทุกเช้า เตรียมอาหารให้ท่านทานและแบ่งเบาภาระงานต่างๆ ให้คนชราได้วางมือและพักผ่อนได้อย่างเต็มที่สักที แค่คิดก็ยิ่งมีความสุขมากมาย

Ping!

ข้าวหอม :: สวัสดีคนสวย วันนี้มีแพลนทำอะไรบ้างเหรอ

Read...

Peary:-P :: แพรกำลังนั่งเก็บของอยู่จ้ะข้าวหอม

...

นี้ๆ

แพรมีเรื่องจะบอกข้าวหอมด้วยแหละ

Read...

ข้ามหอม :: มีอะไรอีกห้ะ ความลับเยอะตลอดแม่คนนี้ ?

Peary:-P :: ไม่ใช่อย่างนั้นสักหน่อย

แพรพรรณนั่งอ่านข้อความจากเพื่อนสาวชาวไทย

อย่างที่เคยบอกว่าเธอกับข้ามหอมมะลิสนิทกัน มีอะไรก็คุยเล่นปรึกษากันตลอด จะมีเพียงเรื่องครอบครัวที่คนถูกถามมักตอบไปถูก

แพรพรรณไม่มีอะไรจะเล่าเกี่ยวกับพ่อและธุรกิจที่บ้านเพราะในสมองเธอไม่มีความทรงจำกับเรื่องนั้นเลย ละอายใจเหมือนกันที่ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับครอบครัวตัวเอง

ข้าวหอม :: อ้าวว่าไงแพรมีอะไรเหรอ

Peary:-P :: อ้อๆ

วันนี้แพรจะกลับไทยแล้วนะ ถ้ามีโอกาสเรามาทานข้าวด้วยนะคะข้าวหอม

Read...

คนปลายทางอ่านข้อความแล้วเงียบหายไป แพรพรรณจึงไม่ได้สนทนากับเพื่อนสาวต่อ เธอหันมาสนใจข้าวของกองใหญ่ตรงหน้า เหลือเวลาอีกไม่กี่ชั่วโมงเธอก็ต้องไปสนามบินเพื่อขึ้นเครื่อง

@Heathrow airport

Oh honey! We will missing you.

And me too. Thank you for everything.

See you pear

Bye bro!. See ya...

แน่นอนว่าสองหนุ่มแบร์รี่และบ๊อบบี้ต้องเดินทางมาส่งแพรพรรณที่สนามบิน มิตรภาพของพวกเราทั้งสามคนมีมาอย่างเนิ่นนาน

เมื่อถึงเวลาเข้าเกท เหล่าเพื่อนรักเพื่อนสนิทก็กอดกันกลมอีกครั้งก่อนจะแยกย้ายไปตามธุระของตัวเองที่รออยู่ หญิงสาวชาวเอเชียนั่งอยู่ในก้องรับรองรอที่จะขึ้นเครื่องด้วยจิตใจที่มีด้วยหลากหลายความรู้สึก

มันประหม่าอย่างช่วยไม่ได้และหวาดกลัวพ่อตัวเองด้วย ท่านจะหาว่าแพรดื้อรึเปล่าที่ขัดคำสั่งบินกลับมาโดยไม่ได้รับอนุญาต

แต่ความคิดถึงย่อมชนะทุกอย่าง เธออยากไปเจอหน้าคนที่รักอะไรก็ยอมแลกได้หมด

Ping!

ข้าวหอม :: แล้วนี่จะเดินกี่โมง

มาสายการบินอะไร

มีใครมารับที่สนามบินมั้ย

ทำไมถึงเพิ่งบอก

เราไม่ใช่เพื่อนกันเหรอแพร ถ้าเราไม่ทักมาหาคงไม่รู้สิว่าแพรจะกลับ

ข้อความรัวๆ จากข้าวหอมมะลิส่งมาแบบต่อเนื่องไม่เว้นวรรคให้แพรพรรณตอบ เรื่องบ้านแน่นอนว่าคือแผนแต่เป็นแผนที่มาถึงเร็วกว่ากำหนด จริงๆ แล้วมันอีกตั้ง 2หรือ3 ปีข้างหน้าหลังจากแพรจบปริญญาเอก

Peary:-P :: เดี๋ยวข้าวหอม

ไม่ใช่อย่างนั้นสักหน่อย

คือแพรก็เพิ่งตัดสินใจว่าจะกลับและก็เพิ่งจองตั๋วเครื่องบินได้แล้วก็จัดการธุระเสร็จ

ไม่โกรธกันนะ ?

.

.

.

อิโมจิรูปกอดน่ารักๆ ที่แพรพรรณส่งไปง้อเพื่อนสนิท คนอ่านเห็นแล้วก็ยังเงียบและเงียบไปพักใหญ่กว่าจะพิมพ์ข้อความตอบกลับซึ่งนั้นก็คือเวลาที่เครื่องบินกำลังจะออก ก่อนที่เจ้าตัวจะปิดเครื่องก็ได้ตอบข้อความสุดท้ายให้ข้าวหอมมะลิอ่าน

ข้าวหอม :: ถึงกี่โมง

เดี๋ยวไปรับ

ขอไฟลต์บินหน่อย

ด่วน!!

Read...

Peary:-P :: เที่ยวบินที่Zzz

แพรถึงก็ดึกมากแล้ว ไม่รบกวนข้าวหอมหรอก ไว้มีเวลาสะดวกๆ นัดเจอกันนะ

จากนั้นการเดินก็เกิดขึ้น สาวชาวไทยตัวเล็กๆ ที่จากบ้านและครอบครัวไปแสนนานกำลังจะกลับถิ่นฐานบ้านเกิดของตัวเองแล้ว

แพรพรรณกลับโดยไม่บอกใครสักคน เพราะเธอตั้งใจจะกลับไปเซอร์ไพรส์พ่อและพี่เลี้ยงให้แปลกใจ

แต่ใครจะรู้ว่าการเดินทางกลับบ้านเกิดตัวเองครั้งนี้ เธอเองนั่นแหละที่มีเรื่องเซอร์ไพรส์รออยู่