“ไอ้พี่ชัช! อยู่ไหน”
[ว่าไง กูเพิ่งคุยกับนายเสร็จ]
“อีนางแพรนี้เด็กเจ๊มะยงชิดเหรอ”
[ใครวะแพร]
“ก็นายเอามันไปกกที่บ้านทุกวัน ตกลงมันเด็กซ่องรึเปล่า”
.
.
.
“จะทำอะไร”
“ก็...วันนี้ฉันยังไม่ได้สักงานนี้คะ”
“ถามว่าจะทำอะไร” นายหัวกวินภัทรสูดลมเข้าปอดอย่างใจเย็นถามคนข้างล่างอีกครั้ง เขาต้องทำใจกับคนประหลาดนี้อีกนานแค่ไหนกันนะ เพราะหลังจากกินข้าวมื้อค่ำเสร็จแพรพรรณก็แบกถังน้ำพร้อมผ้าสามสี่ชิ้นเดินลงบ้าน ทีแรกคิดว่าจะหนีด้วยซ้ำเลยตามมาดูให้เห็นชัดๆ
“ล้างรถให้ค่ะ”
“ตอนนี้”
“ก็ตอนกลางวันแดดมันร้อน เดี๋ยวเป็นลมไปอีกนี้ค่ะ” ไอเดียนี้ปิ๊งตอนที่เธอกำลังผัดข้าวกลางวันให้เจ้านาย แพรได้ยินคนงานคุยกันว่ารถนายหัวล้ำสมัยมีจีพีเอสนำทางในตัว ระบบแอร์เย็นฉ่ำ ระบบเครื่องเสียงดีสุดๆ และเรื่องประหยัดน้ำมันไม่ต้องห่วงขนาดขับจากกรุงเทพขึ้นเหนือลงใต้ยังสบายแบบสุดๆ
ถ้าเธอแอบเอากุญแจมาได้รับรองว่าการขับร
