ฮ่าๆๆ
“ขอบคุณหมอนัทมากเลยนะคะ^^”
“อุ้ย! ไม่ต้องไหว้ผมหรอกครับเรื่องแค่นี้”
“ไม่ได้ๆ แบบนั้นแพรก็ไม่น่ารักสิคะ มันเสียมารยาท”
ฮ่าๆๆ
ฝ่ามือบอบบางขาวๆ ของแพรพรรณมีผ้าก๊อซพันแผลไว้ทั้งสองข้าง เธอเป็นคนบอกเขาเองว่าให้พันหนาๆ เวลาหยักจับอะไรถึงจะไม่ถนัดแต่ก็จะได้ไม่เจ็บด้วย
เพราะถ้าคนหน้ายักษ์ออกมาโวยวายที่เธอพรวนดินแปลงนั้นไม่ถึงไหน เธอจะได้จับเสียมสับดิบ ฉับ! ฉับ! ฉับ! ได้
“สบายจังนะ นั่งระริกระรี้กับผู้ชาย...โถ่! นางหน้าด้าน” เสียงสบถด่าแบบไม่ไว้หน้าลอยมาแต่ไกล หมอนัทรู้ดีว่านี้เสียงใครกำลังตะโกนด่าใคร มีแต่แพรพรรณที่นั่งยิ้มแป้นแลน เธอไม่สนใจฟังคำด้านลบจากใครอยู่แล้ว
แป้ง!
“งานการไม่มีทำเหรอ” หญิงสาวถลึงตาโตคนทั้งคู่
ก็...
“คุณแพรช่วยงานผมอยู่ แป้งล่ะทำอะไรบ้าง”
ไอ้นัท!
“หัดใกล้เกียรติคนอื่นซะบ้าง อย่างน้อยผมก็แก่กว่าแป้งตั้ง 4 ปีเลยนะ คุณแพรก็ด้วย” หมอหนุ่มหน้าตี๋พูดกับแป้งด้วย
