“ไปรอที่รถ”
ค่ะ
คนหน้าแดงงุดหน้ามองพื้นก่อนจะเดินไปนั่งรอบนเบาะประจำที่ของตัวเอง แพรพรรณรู้สึกประหม่าที่ดันเผลอเดินไปชนหน้าอกเขาเข้าอย่างจัง คนใจสั่นแอบมองชายหนุ่มที่เดินไปคุยโทรศัพท์ไกลๆ และความรู้สึกมากมายเกิดขึ้นปะปนไปหมดภายในจิตใจของตนเอง
.
.
.
“กูจัดการมึงยังไงดีนางแพร”
.
.
.
กุก ๆ กัก ๆ
รุ่งอรุณในเช้าวันใหม่ แพรพรรณสะดุ้งลืมตาขึ้นมาพร้อมกับแสงแดดอ่อนๆ ที่รอดเล็ดเข้ามาตามร่องหน้าต่างปิดสนิท เสียงปริศนาดังอย่างต่อเนื่องข้างนอกห้องนอนปลุกให้เธอตื่น
ปัง!
ภาพเดิมที่เคยเห็น ประตูถูกผลักเปิดอย่างแรงจนกระแทกกับกำแพงบ้าน คนเปิดอารมณ์คงไม่ได้อยู่ในเลเวลปกติแน่ๆ
“แป้ง”
“ หึ! ”
วันนี้กลายเป็นหญิงสาวชาวบ้านหุ่นร่างพอๆ กันผลักประตูเปิดจนดังลั่นห้อง แพรพรรณคิดไปเองว่าอย่างน้อยก็ดีกว่าคนหน้ายักษ์
“ซ้อมเป็นคุณนายรึไงวะ ลุกออกมาทำงานทำการซะสิ!!”
จ้ะ!!
จากนั้นสาวงามก็ทำตามปกติหน้าท
