“นายหัวจะทำอะไรคะ”
แพรพรรณกระทดตัวเองออกให้ห่าง ไม่ว่านายคนเมาคนนี้คิดจำมาทำอะไรก็ตามเธอยกมือยกขึ้นไหว้ขออิสรภาพของชีวิต
“ผู้หญิงแบบเธอทำอะไรได้บ้าง”
“ได้โปรดอย่าทำอะไรแพรเลย...”
“...ขอร้อง”
ปัง!!!
นายน้อย!!
“แป้งอย่า!!”
“ปล่อยกูนะไอ้นัท”
“เรื่องของเจ้านาย อย่ายุ่ง!”
เพี๊ยะ!!
เมื่อคนเป็นเจ้านายฟาดประตูปิดใส่หน้า
แป้งก็ฟาดมือทุบรัวๆ ร้องตะโกนเรียกนายน้อยกวินภัทรเปิดประตูให้ หมอนัทที่โดนเจ้านายลากตัวเข้าเมืองไปทำธุระด้วยทั้งวันตั้งแต่เช้า เขารออยู่ล่างข้างเพราะลำบากใจที่จะเจอหน้าแป้ง แต่เมื่อได้ยินเสียงเอะอะโวยวายก็อดที่จะไม่วิ่งตามมาดูว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น
“มึงเห็นไหมว่านายหัวลากอีนั่นเข้าห้อง”
เห็น!
“เห็นแล้วก็ช่วยกันพังประตูสิ ไปเอาตัวมันออกมา” ชายหญิงอยู่ในที่ลับตาอีกทั้งฝ่ายบุรุษเพศก็เมา ไม่เคยอยากให้มีเรื่องทุเรศเกิดขึ้นแต่มันก็อดคิดไม่ได้ เธอยอมเสี่ยงให้เกิดขึ้นไม่ได้
