“สวัสดีค่ะคุณลุง,คุณป้า”
“ไหว้พระเถอะแม่หนู มาทำอะไรหึ่ม”
“มาหางานทำค่ะ”
แพรพรรณเห็นกลุ่มผู้สูงวัยนั่งรวมกลุ่มกันคัดแยกผลผลิตมากมาย บ้างเอาลงกล่องบรรจุอย่างดี บ้างก็คัดแยกไว้ใส่ตะกร้ารวมๆ เธอมองดูทุกคนทำงานอย่างขะมักเขม้น
“ทำอะไรเป็นบ้าง”
“หนูว่าหนูทำแบบนี้ได้” เธอมองดูเขาแยกส้มทีละลูกและก็คิดว่ามันไม่น่ายาก แค่เอามาลูบๆ คลำๆ แล้วก็เอาลงกล่องคงไม่เกินสติปัญญาเด็กนอก
“เอ็งรู้ไหมว่าส้มสองลูกนี้ต่างกันยังไง”
“ไม่รู้ค่ะ”
“โถ่...ไปไหนก็ไปปั๊ย เกะกะ!” คนแก่ที่ดูน่าจะใจดีกลับไล่เธอออกห่าง แพรพรรณถอยหลังออกมาและเดินเตร็ดเตร่จนทั่วแต่ก็ไม่ได้งานสักอย่าง
“อยู่แบบนี้จะรู้เรื่องอะไรไหมเนี้ย” หญิงสาวบ่นพึมพำจนกลับมาที่เล้าหมูเล้าหมูที่เก่าที่เดิม เมื่อวานต้องยอมรับว่าสนุกกับการที่ได้คลุกคลีกับเจ้าตัวอ้วนสีชมพูตัวใหญ่ ๆ
“แกเป็นใคร”
ค่ะ?
“เอ๊ะ! กูถามว่าเป็นใคร มาจากไหน จริงเหรอที่นายหัวเอาแกไ
