“ยังไม่ตอบนะ”
“เรื่องอะไร”
“จูบ?”
บรรยากาศในรถระหว่างสองคนเคยเงียบยังไงก็ยังคงเงียบอยู่อย่างนั้น แต่ต่างออกไปที่วันนี้มือหนาข้างซ้ายของคนขับ เอื้อมมาจับมือบางข้างขวาของผู้โดยสารสาวมาประสานจับกุมไว้
แพรพรรณคิดว่าเขาคงกลัวเธอจะเปิดประตูออกแล้วกระโดดลงรถวิ่งหนีละมั้ง ถึงต้องจับกันตลอดเวลาแบบนี้
“ไม่!”
“ไม่อะไร”
“ไม่รู้! นายปล่อยมือฉันสักที ถึงไร่แล้วยังจะจับอีกทำไมห้ะ”
แพรพรรณสะบัดมือกาวทิ้งเพราะคนงานในไร่ต่างก็มาล้อมรอบรถของเจ้านายแล้ว เธอเกรงว่าใครจะเห็น และไม่ชินกับท่าทางของกวินภัทร
คนโหดที่เคยดุเหมือนหมาตอนนี้ไม่เหลือเค้าเดิมอีกแล้ว
นี้
แพร!!
รั้งตัวเอาไว้ไม่ทันแพรพรรณกระโดดลงรถไปแล้ว กวินภัทรพึ่งได้เห็นว่าคนงานมายืนรอหน้าโรงงานอยู่เต็มพื้นที่
“มีอะไรกัน”
“นายหัวครับ” หมอนัทรีบลงมาห้ามปราม ใบหน้าหงิกงอของเจ้านายส่อแววบรรลัย
“ไม่มีงานทำกันเหรอห้ะ มายืนมุ่งดูอะไร” มัน
