...ฝันร้าย...
จิตใจที่แหลกสลายพร้อมกับร่างกายที่บอบช้ำนี้ก็จะกลับมาเป็นปกติเฉกเช่นเดิม เมื่อดวงตะวันขึ้นทางเดิม พอเธอตื่นขึ้นจากฝันอันแสนเลวร้ายที่สุดเท่าที่ชีวิตนี้จะเคยพบเจอ
.........................................
ตึ่ง!
ตึ่ง!!
อากาศเย็นเฉียบในช่วงปลายฝนต้นหนาว
หมอกสีขาวลอยละล่องปกคลุมทั่วทั้งผืนป่า และความเย็นในยามใกล้รุ่งสางก็ต้องผิวกายนวลเนียนละเอียด
โอ๊ย...!
ส้นเท้าหนักๆ เดินวนไปมารอบบ้าน นอกจากเสียงที่ดังไม่หยุดแล้วนั้น ยังมาพร้อมกับแรงสั่นสะเทือนรอบตัวจนปลุกเธอให้ตื่นขึ้น
ดวงตาแดงก่ำบวมช้ำจากการร้องไห้เบิกกว้าง เมื่อพบว่าตัวเองยังคงอยู่ในสภาพเดิม ในห้องเดิม และไร้อาภรณ์ปกปิดเรือนร่าง
‘ฝันร้ายที่เจอเมื่อคืนมันยังไม่ได้หายไปไหน’
ตึ่ง! ตึ่ง! ตึ่ง!
“อย่า!!”
ด้วยความตกจึงกระเด้งตัวลุกขึ้นนั่งตามสัญชาตญาณ สองขาสั่นสะท้านเตรียมทะยานวิ่งลงจากเตียงแต่ก็ไม่ทัน
“อย่านะ!!”
“
