ปั้ก!!
?
จุกสัส...!!
ชายหน้ายักษ์ยืนกำหมัดมองกำปั้นตัวเองอยู่สักพักเพื่อทำใจก่อนจะลองหวดลงกับกล้ามหน้าท้องบริเวณชายโครงตำแหน่งเดียวกับของแพรพรรณ เขาอยากรู้ว่าต้องแรงขนาดไหนถึงจะช้ำจนขึ้นรอยได้
แต่สามสี่หมัดที่ลองฟาดเข้าไปเล่นเอาหายใจไม่คล่องแต่ไม่ยักจะมีรอยเขียวช้ำแบบที่แพรพรรณมี หรือว่าผิวเขาจะหยาบกระด้างและตัวหนาจนเกินไปไม่เหมือนผิวของลูกผู้ดีเศรษฐีพันล้าน เอวก็บางจนจะขาดอยู่แล้ว
“เอ่อ! สงสัยกูจะด้าน”
เมื่อหาคำตอบให้ตัวเองได้ชายหนุ่มก็วักน้ำล้างหน้าล้างตาก่อนจะเปิดประตูห้องน้ำออกไปห้องนอนที่ติดกันและตอนนี้ก็ว่างเปล่าเสียแล้ว
โอ๊ย!
“จะไปไหน”
“จะเข้าห้องน้ำ”
“แล้วทำไมไม่เข้าในห้อง”
เจ้าของบ้านไม่รู้ทำอะไรอยู่ตั้งนาน แพรพรรณจึงอาศัยจังหวะนี้ย่องลงจากเตียงไปทำธุระของตัวเอง สองสามคืนที่อยู่ด้วยกันตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง ไม่มีช่องโหว่ให้เธอได้หนีออกจากบ้านกลางเขานี้ได้เลยจริงๆ
“
