ดวงตาคมกริบหรี่ลง มองไปยังชายอีกคน แล้วยิ้มเยาะ เขาไม่รู้หรอกนะ ว่าฮาเรลคิดอะไร เท่าที่จำความได้ ก็เห็นว่าคนคนนี้ อาศัยอยู่กับครอบครัวของเซเนีย ในฐานะลูกบุญธรรมของพี่ชายบิดาเซเนีย สายตาผู้ชายด้วยกันพอรู้ หมอนี่ไม่ได้คิดกับเซเนียเหมือนพี่น้องสักนิด
คนตัวใหญ่ถอนหายใจ “ก็ได้เซเนีย ฉันจะทำตามที่เธอขอก็แล้วกัน แต่ฉันให้เวลาไม่เกินครึ่งชั่วโมง”
“อะไรนะ!” เซเนียร้อง ทว่าอีกฝ่ายกลับแตะเรียวแขนเอาไว้ แล้วส่ายหน้า
“เท่านี้ก็ดีแล้วเซเนีย พี่แค่มาบอกข่าวเรื่องคนของเราเท่านั้นเอง”
คนสวยยอมลดราวาศอก ดีทริสเหลือบมอง แล้วก้าวออกจากห้องรับแขกไป สองคนนั่งลงตรงข้าม เซเนียกวาดตามองรอบ ๆ สำรวจว่า เขายังอยู่หรือเปล่า
“เป็นยังไงบ้างคะพี่ฮาเรล คนของเราอยู่ที่ไหนกัน!”
“พวกเรารวมตัวกันอยู่ที่บ้านของพ่อแม่พี่ ยังเหลือบางคนเท่านั้น แต่ตอนนี้เราเหลือคนไม่มากแล้วล่ะ เซเนียอยากทำอะไรงั้นเหรอ” เขาย้อนถาม ดวงตาจ้องม
