คุณยิ้มคือปรีส่วนปรีก็คือปรี
1617 Words
หลังจากที่ปรีตัดสินใจแล้วว่าจะกลับบ้านกับพวกหน้าโจรป่าทั้งสองเขาก็ขึ้นรถมากับพวกเขายอมรับว่าไม่ไว้ใจพวกนี้เท่าไหร่แต่ก็ไม่ได้มีทางเลือกมากนักเพราะลองขอความช่วยเหลือจากหมอแล้วก็ได้คำตอบว่า 'จะกลัวอะไรครับปกติคุณก็อยู่บ้านเดียวกันกับพวกเขา' ปรีอยากจะถามเหลือเกินว่าเขาไปอยู่บ้านกับพวกหน้าโจรนี่ตั้งแต่เมื่อไหร่แต่ก็พูดอะไรไม่ได้จำใจเดินขึ้นรถมากับพวกเขาเพราะหลังจากพิจารณาแล้วบ้านหลังนั้นก็ใหญ่โตคนงานก็เยอะเพราะฉะนั้นพวกเขาน่าจะไม่ใช่โจรถึงหน้าจะไปทางนั้นก็เถอะ
" ตกลงพวกคุณจะไปส่งผมที่บ้านแล้วใช่ไหม "
" อืม "
" แล้วผมมาอยู่ที่บ้านหลังนั้นได้ยังไงผมจำได้ว่าถูกรถชนแต่ตื่นมาก็เจอพวกคุณ นี่ผมงงนะแล้วพวกคุณเป็นใครกันแน่บอกผมหน่อยสิ "
" เธอถูกรถชนตอนไหน "
ไอ้คนหน้าเถื่อนแต่ดูจะมีชีวิตชีวากว่าอีกคนพูดขึ้นหลังจากที่ปรีพูดจบ ผู้ชายคนนี้เป็นคนที่พูดกับเขามากที่สุด ไม่ใช่สิ ดูจะเป็นคนเดียวที่พูดกับเขาเพราะอีกคนที่นั่งข้างๆไม่เคยอ้าปากพูดกับเขาเลย หยิ่งเหมือนหน้าตาไม่มีผิดแต่คำถามที่ถูกส่งมาก็ทำให้ปรีขมวดคิ้วเขาจำได้ว่าถูกรถชนยังจำตอนที่เห็นคนมาล้อมรอบตัวอยู่เลยแล้วผู้ชายคนนี้กลับถามเขาว่าถูกรถชนตอนไหนเนี่ยนะ
" อย่ามาล้อกันเล่นน่าผมสลบไปกี่วัน แล้วตื่นมาบนเตียงกับพวกคุณได้ยังไงไม่ใช่ว่าต้องอยู่โรงพยาบาลหรอ "
" เธอจำไม่ได้หรอ "
" จำได้สิผมถูกรถชนไง "
" ไม่ใช่ เธอเป็นเมียฉันกับไอ้ที่นั่งข้างๆนี่ไงแล้วอีกอย่าง เธอไม่เคยถูกรถชน "
" ขออีกที "
" เธอเป็นเมียเราสองคนแต่งงานกันแล้วด้วย "
"......"
" ตั้งสติได้ค่อยมาคุยกัน "
" ไอ้พวกบ้า! พูดบ้าอะไรวะ! "
ปรีกำมือแน่นกำลังจะทุบไอ้พวกบ้าที่กล่าวหาว่าเขาเป็นเมียพวกมันแต่พอเห็นไอ้คนถัดไปที่นั่งนิ่งมองมาเขาก็รีบเก็บมือทันที สายตาเหมือนว่าถ้าเขายังไม่นั่งเงียบๆเขาจะโดนโยนออกจากรถอย่างนั้นแหละแล้วเขาจะทำอะไรได้ล่ะนอกจาก บ่นเงียบๆคนเดียว - -
ใช้เวลาไม่นาน (แต่นานมากสำหรับปรี) พวกเขาก็มาถึงบ้านหลังใหญ่ที่ปรีเห็นตอนแรกเขาหันมามองทั้งสองคนก่อนจะอ้าปากพูดกับคนที่ดูจะมีชีวิตมากที่สุด
" คุณลุงครับช่วยไปส่งผมอีกที่ได้ไหมครับ "
" ไปส่งไหนหรือครับคุณยิ้ม "
" ยังไม่ได้ยิ้มเลยครับคือไปส่งบ้านของผมน่ะครับ "
" ฮ่าๆ ก็ที่นี่แหละครับบ้านคุณยิ้ม "
" บ้านใครนะครับ "
" บ้านคุณยิ้มครับ "
" ยิ้มไหนครับ "
" หยุดไร้สาระแล้วเข้าบ้านได้แล้ว "
ปรีกำลังคุยกับลุงคนขับรถอยู่ดีๆก็ได้ยินเสียงเรียกพร้อมแรงกระชากลากถูเขาเพื่อจะเข้าบ้านทั้งๆที่เขายังคุยกับลุงคนขับรถไม่จบเลยแล้วถ้าเขามองไม่ผิดดูเหมือนว่าคุณลุงจะเรียกเขาว่า คุณยิ้ม แต่เขาไม่ได้ชื่อยิ้มไงเขาชื่อปรียกุลต่างหากแต่พอจะอ้าปากถามต่อก็มีแรงจากนรกดึงเสียก่อน
" นี่คุณผมยังพูดกับคุณลุงไม่จบเลยแล้วจะลากมาทำไมเนี่ยผมจะกลับบ้าน! "
" นี่บ้านเธอ "
" ไม่ใช่ บ้านผมต้องเล็กกว่านี้แล้วแม่บ้านต้องพูดมากกว่านี้ต้องขี้นินทาด้วยไม่ใช่เงียบเหมือนไม่มีใครอยู่แบบนี้ สรุปเลยนะนี่ไม่ใช่บ้านผม "
"......"
" นี่อย่าเงียบนะผมอยากกลับบ้านปล่อยผมกลับบ้านนะโว้ยย "
" ป้ารัตเอาคุณหนูของป้าไปเรียกสติซะก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน "
" ค ค่ะๆ "
ไอ้คนหน้าเถื่อนเรียกแม่บ้านคนหนึ่งที่ยืนอยู่ไม่ไกลมาลากเขาไปเขาก็ไม่เข้าใจทำไมคนพวกนี้ถึงวุ่นวายกับเขานักเขาก็แค่ครูคนหนึ่งไม่ได้ร่ำรวยพอจะเรียกค่าไถ่ได้เสียหน่อย
ปรีถูกป้าที่ชื่อรัตลากมาสวนข้างบ้านก่อนจะพูดโอ๋เขาเหมือนเด็กๆส่วนปรีก็ยืนนิ่งๆงงๆ ให้ป้าแกกอดแกโอ๋ต่อไป
" คุณหนูไม่เป็นอะไรนะคะป้าขอโทษที่ปกป้องคุณหนูไม่ได้ป้าขอโทษนะคะ "
" ปกป้องอะไรครับ "
" โถ่คุณหนูยังช็อกไม่หายอีกหรือคะ "
" ช็อกอะไรผมเป็นอะไรหรอ "
" คุณหนูใจเย็นๆนะคะจากนี้ป้าจะดูแลปกป้องคุณหนูจนสุดชีวิตไม่ให้พวกเขาทำอะไรคุณหนูอีก "
" แล้วผมเป็นอะไรอะ "
โอเค ตอนนี้ปรีว่ามันเริ่มแปลกๆแล้วล่ะ อย่างแรกเลยเขาไม่รู้จักป้าคนนี้หรือใครก็ตามที่เขามองเห็น สองไม่เคยมีใครเรียกเขาว่าคุณหนู สามเขาว่าตั้งแต่เกิดมาเขาไม่เคยมาแถวนี้เลยแล้วทำไมทุกคนดูจะรู้จักเขาหมดหรือว่าเขาจะมีฝาแฝดแล้วก็ถูกสลับตัวมาเหมือนในหนังอาจจะใช่ ใช่แน่ๆ
" ป้าครับผมชื่ออะไร "
" คุณยิ้มเป็นอะไรคะ "
" ยิ้มหรอ ผมยังไม่ได้ยิ้มแสดงว่าต้องชื่อยิ้ม "
" คุณหนู "
" แสดงว่าเรื่องที่ผมคิดต้องเป็นเรื่องจริงแต่แม่ไม่เคยบอกผมเลยว่าผมมีฝาแฝด "
" ฝาแฝดอะไรคะ "
" ก็คนชื่อยิ้มนี่ไงฝาแฝดผม ป้าฟังนะผมชื่อปรีไม่ใช่ยิ้ม อีกทีนะชื่อปรี ปรียกุล "
" คุณหนูไม่มีฝาแฝดนะคะคุณหนูเป็นลูกคนเดียว "
" ขออีกทีแบบละเอียดๆได้ไหมครับ "
" คุณหนูชื่อยิวลัย เป็นลูกคุณไพโรจกับคุณยุวดีค่ะแต่ตอนนี้พวกคุณท่านเสียไปหมดแล้วส่วนบ้านหลังนี้ก็เป็นบ้านของคุณหนูนะคะ "
อะไร ป้าคนนี้พูดอะไร ไพโรจไหนยุวดีไหนแล้วยิวลัยอีก ใคร ใคร ผมเนี่ยเป็นใครไม่ได้ชื่อปรีแต่ชื่อยิ้มแล้วก็เป็นลูกคนชื่อไพโรจกับยุวดีอีก
" คุณหนูเป็นอะไรหรือเปล่าคะ "
" ขอไปส่องกระจกแปปนะครับ "
ปรีคิดว่าไอ้เรื่องฝาแฝดนี่ไม่น่าจะใช่แล้วล่ะแต่ในความคิดเขาตอนนี้มันมีเรื่องน่าเหลือเชื่อกว่านั้นอีกได้แต่ภาวนาว่าจะไม่เป็นเรื่องจริงไอ้เรื่องพันนั้นมันจะเกิดกับเขาได้หรอ
ปรีเดินมาเรื่อยๆอย่างเร่งรีบก่อนจะเจอห้องน้ำที่เขาตามหา ปรีตั้งสติอยู่แปปนึงก่อนจะเข้าไปเขาเห็นกระจกบานใหญ่ติดอยู่ไม่รอช้าปรีก็รีบเข้าไปส่องดูทันทีและสิ่งที่เขาเจอก็ทำเอาเขาต้องหยุดสตั้นไป ตอนแรกที่คิดไว้ว่ามันตลกมากแล้วพอเจอเข้าจริงๆดันตลกไม่ออก
" นี่เอาจริงหรอ ถามจริงดิ "
โอเค ปรีพอจะเข้าใจแล้วว่าเกิดอะไรขึ้นเขาไม่ใช่คนสมองน้อยพอจะปะติดปะต่อไม่ออกว่าอะไรเป็นอะไร ไอ้คนตรงหน้านี้ต้องชื่อยิ้มลูกของบ้านนี้แต่ไอ้ที่อยู่ในร่างนี้มันดันเป็นเขา ไอ้ปรีนี่ไง แม่ง สวรรค์เป็นบ้าอะไรพอจะตายไม่ให้ตายแต่ดันให้มาอยู่ร่างคนอื่นเนี่ย เพราะอะไรเพราะอะไรทำไมทำกันได้ลงแล้วเขาจะใช้ชีวิตต่อไปยังไงก่อน ให้เป็นคนอื่นแบบนี้ไม่ถูก ได้ยินไหมสวรรค์ มันไม่ถูก!!
ปรีเดินเหม่อออกมาจากห้องน้ำก่อนจะมานั่งหมดอาลัยตายอยากอยู่โต๊ะหินอ่อน สรุปแล้วเขาน่าจะตายแล้วมาเข้าร่างคุณยิ้มที่เป็นลูกคนรวยเขาแน่ใจแค่นั้นแหละส่วนเรื่องอื่นคงต้องไปถามป้าคนนั้นอีกทีแต่แค่นี้ก็ทำน้ำตาไหลถึงตีนแล้วป่ะ T T
" คุณยิ้มเป็นยังไงบ้างคะ "
" อ้าวป้ามาพอดีเลยมีเรื่องอยากถามมากมายเลยครับ "
" เรื่องอะไรหรือคะ "
" เรื่องผมนี่แหละครับ คือป้าช่วยเล่าให้ฟังหน่อยได้ไหมครับว่าผมเป็นใคร คือแบบว่าผมลืมๆน่ะครับสงสัยช็อกจนความจำหาย "
เหตุผลดูไร้สาระอ้างอิงจากความจริงไม่ได้แต่ไม่รู้ว่าป้าจะเชื่อเขาหรือเปล่าก็เขาคิดไม่ออกนี่หว้าจะบอกว่า ผมไม่ใช่คุณยิ้มของป้าหรอกผมเป็นผีมาสิงร่าง แบบนี้น่าจะโดนโยนเข้าโรงพยาบาลอีกรอบ
" อ้อ งั้นป้าจะบอกคุณยิ้มทั้งหมดเลยค่ะคุณยิ้มอยากรู้อะไรถามป้าได้เลยนะคะ "
" เอ้า "
ปรีตะลึงอยู่แปปนึงเหตุผลไร้สาระของเขาป้าแกเชื่อเฉยเลยหรอ โอ้โห คนบอกว่าหนักแล้วคนเชื่อนี่ยิ่งกว่าแต่ช่างเถอะเชื่อง่ายๆแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน
" คือเอาตั้งแต่ผมเป็นใครแล้วไอ้พวกผู้ชายหน้าโจรสองคนนั้นเป็นใครครับ "
" อุ้ย! อย่าพูดแบบนั้นให้คุณทั้งสองได้ยินเชียวนะคะ "
" ใคร ไอ้พวกผู้ชายหน้าโจรป่านั่นน่ะหรอครับ "
" พ พอแล้วค่ะเดี๋ยวป้าเล่าเรื่องคุณหนูให้ฟังดีกว่า "
ป้าแกหันซ้ายหันขวาก่อนจะเริ่มเล่าเรื่องของเจ้าของร่างที่ผมอาศัยอยู่ให้ฟังและมันอเมซิ่งสุดๆเลยครับ น้ำตาไหลถึงแกนโลกแล้วมาดูสิ
- Writer
