บทที่19 หนทางการเริ่มเรียนรู้วิชาพิษ
รถม้าของไป่ฟู่หยุดลงหน้าประตูไม้เก่า สวีเสวียมองมันอย่างลังเล ใจหนึ่งยังสงสัยว่าที่แห่งนี้จะเป็นสถานที่เรียนรู้วิชาได้อย่างไร แต่ไป่ฟู่เพียงยิ้มบางแล้วผลักบานประตูเข้าไป
สิ่งที่ปรากฏเบื้องหน้าทำให้นางตื่นตะลึง
สวนกว้างเต็มไปด้วยพันธุ์ไม้และดอกไม้หลากชนิด สีสันของมันทั้งงดงามและแฝงไว้ด้วยความน่าพรั่นพรึง พืชบางชนิดมีกลิ่นหอม บ้างมีกลีบดอกเป็นประกายราวอัญมณี รอบบริเวณมีแผงตากสมุนไพรและรากไม้ที่ถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบ บ้านไม้หลังเล็กตั้งอยู่ด้านข้าง ดูเรียบง่ายแต่กลมกลืนกับธรรมชาติ
ที่นั่นมีผู้คนหลายคนในชุดขาว บ้างสวมผ้าปิดจมูก กำลังขะมักเขม้นกับการเก็บดอกไม้และคัดแยกสมุนไพร หลายคนเงยหน้าขึ้นเมื่อเห็นไป่ฟู่ ก่อนจะละมือจากงานแล้วเดินมาต้อนรับ
“ท่านอาจารย์” พวกเขากล่าวพร้อมกันอย่างเคารพ
ไป่ฟู่พยักหน้ารับ ก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบ
“ข้าขอแนะนำศิษย์น้องคนใ
