บทที่ 16 สืบหาความจริง
“เมื่อวาน ข้าให้คนไปสืบเรื่องที่เกิดขึ้นแล้วเจ้าค่ะ”
เสียงของเกาเจียหลี่ดังขึ้นในห้อง เธอเดินเข้ามาด้วยท่าทีสุขุม แม้เป็นแม่เล้าแห่งหอคณิกา แต่เส้นสายของนางกลับกว้างขวางกว่าที่ใครคาดคิด
สวีเสวียนั่งอยู่ข้างเตียงของพ่อบ้านจาง ชายชราผู้ภักดีที่ตอนนี้นอนแน่นิ่ง ร่างกายอ่อนแอเพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
“ว่าอย่างไร?” น้ำเสียงของสวีเสวียเย็นเยียบ ใบหน้างดงามซีดเซียวจากการอดหลับอดนอน หัวใจเต็มไปด้วยความโกรธแค้น
เกาเจียหลี่ทอดถอนใจ ก่อนเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงแฝงความระมัดระวัง
“จากข่าวที่ข้าได้รับ ผู้ที่เข้ามายึดทรัพย์สินและทำให้ตระกูลเจ้าพินาศ ไม่ใช่ใครอื่น… แต่เป็นสหายสนิทของท่านอ๋องหยาง นามว่า ‘หลี่เซี่ย’”
ชื่อของบุรุษผู้นั้นราวกับคมมีดกรีดลึกลงกลางใจของสวีเสวีย หลี่เซี่ย... ชื่อนี้ นางไม่มีวันลืม
เกาเจียหลี่พูดต่อ
“ข้าให้คนไปสืบมาแล้ว คำสั่งนี้มาจากเบื้องสูง ฝ่าบา
