“หนิงอันคิดเห็นอย่างไร” ยิ้มหวานแม้จะรู้ว่านางไม่เห็น
“แต่มิใช่กับสตรีตาบอดและอายุมากกว่าเช่นข้า” พยายามคุมเสียงตนเองมิให้สั่น
“ข้าบอกแล้วว่าทุกอย่างหาใช่เรื่องใหญ่ ท่านแม่กล่าวว่าคู่ครองจะเป็นใครไม่สำคัญขอเพียงแค่ข้ารักชอบนางเท่านั้นก็เพียงพอแล้ว” รินชาใส่ถ้วยให้กับตนเองและยื่นมันให้กับสตรีตาบอดที่เขาเริ่มรักชอบนางมากขึ้นเรื่อยๆ
“เจ้าช่างเป็นบุรุษใจง่ายนัก เพียงแค่มาอยู่ใกล้ข้าไม่ถึงเดือนกลับพูดเหมือนตกหลุมรักข้า..หรือนี่เป็นเพียงเรื่องโกหกหลอกลวง”
“55555 หลอกลวงหนิงอันแล้วข้าจะได้ประโยชน์อันใดเล่า”
“ก็เจ้าอาจจะหลอกลวงข้าให้เดินทางไปตรวจดวงชะตาที่แคว้นเจ้าก็ได้ผู้ใดจะรู้” สองมือบางกุมจอกน้ำชาอุ่นๆแน่น เพื่อลดความประหม่าแม้จะรู้ว่าเหตุผลที่นางกล่าวอ้างมันช่างไร้สาระ
“แคว้นเจ้ายิ่งใหญ่คับฟ้ามีเรื่องใดให้ต้องตรวจดวงชะตากัน..อย่ากล่าวอ้างเรื่องที่เจ้าก็รู้อยู่แก่ใจดีกว่านะหนิงอัน”
