“_” ลมหายใจผู้เป็นบิดาแรงขึ้นมาชั่วขณะ แต่ก็ไม่อาจจะห้ามปรามได้เพราะบุตรสาวของเขาในยามนี้ผ่านพ้นวัยออกเรือนมานานแล้ว “เจ้าพึงใจนางยามที่รู้ว่านางตาบอด?”
“ตอนแรกที่ข้าพบกับนางในวังหลวงข้ายังไม่แน่ใจนักครั้นพอข้ากลับไปยังแคว้นเจ้า ข้าก็เอาแต่คิดถึงนาง ทั้งๆที่นางคือสตรีตาบอดเมื่อใจข้าทนไม่ไหว ข้าจึงกลับมาหานางอีกครั้งและ…ปลูกกระท่อมอยู่ใกล้กันกับนางที่ปลายนา”
ชิ้ง!! สายตาบุรุษสูงวัยมองตรงมายังผู้กล่าวคำอย่างตรงไปตรงมา สายตาไม่หลบหนีของคนรุ่น…หลาน
“ยามนี้เจ้ากี่หนาวแล้ว?”
“สิบหกขอรับ”
“บุตรสาวข้าอายุจะถึงยี่สิบเจ็ดปีในอีกสองวันข้างหน้า ไม่ใช่ว่าเจ้ามาหลอกลวงบุตรสาวข้า?” ความคลางแคลงใจมีมากมายจนล้นอก
“ข้ามิมีเหตุผลใดที่จะต้องมาหลอกลวงนางและท่านก็รู้ว่าสตรีในใต้หล้านั้นมีมากมายจนนับไม่ถ้วน ซ้ำยังเยาว์วัยกว่า งดงามกว่าก็ยังมีอีกมากแต่ข้ากลับมาติดตามสตรีตาบอดตั้งแต่นางยังไม่เปิดเผยควา
