เช้าวันถัดมา
เจ้าหยางหลงลืมตาตื่นขึ้นด้วยความเมื่อยขบ ข้างกันนั้นมีเจียวหนิงอัน สตรีมากวัยแต่ช่างน่ารักยิ่งนักสำหรับเขากำลังหลับสนิทกอดก่ายมือบางอยู่ตรงช่วงอกของเขา ‘ยังดีที่นางมิได้นอนทับข้างที่ตัวเขาบาดเจ็บ’ บุรุษหน้าคมยกยิ้มตรงริมฝีปากโอบกอดร่างแน่งน้อยลูบหลังนางเบาๆ หวนนึกไปถึงอันตรายที่อาจจะมีเข้ามาอีกครั้งจากชายผู้เลี้ยงค้างคาวคนนั้น หากจะตามติดไปจัดการเสียตอนนี้คงไม่ถูกต้องเพราะหนิงอันอาจจะบาดเจ็บไปด้วย ‘จะทำเช่นไรดี’
“เมื่อยจังเลย”
เสียงครางน่ารักของสตรีขี้เซาข้างกายทำให้เจ้าหยางหลงออกจากภวังค์ จะว่าไปเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องของนาง..เหตุใดนางถึงไม่ดูดวงชะตาของตนเองกันเล่า ดังเช่นเมื่อวานนางสอบถามชื่อของชายผู้นั้นแล้วจึงบอกเหตุการณ์ออกมาเป็นบทๆ ยิ่งคิดก็ยิ่งสงสัย อื่นใดคือควรสอบถามให้รู้แจ้งเพื่อเดินหน้าต่อเพราะเรื่องนี้เกี่ยวพันกับชีวิตนางอันเป็นที่รัก?...
“หนิงอัน” เจ้าห
