22 มอมเหล้า
@หลายวันผ่านไป
ปรางปรีญากำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆที่เช่าเอาไว้ ในตอนนี้อาการของรินรดาเริ่มดีขึ้นตามลำดับ แต่ยังต้องอยู่ในการดูแลของแพทย์ต่อไป แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นนางก็ยังไม่รู้ว่าปรางปรีญาหาเงินค่าผ่าตัดมาจากที่ไหน เพราะเธอเก็บเรื่องนี้เอาไว้เป็นความลับ
เสียงมือถือเครื่องเล็กที่วางอยู่บนเตียงนอนแผดดังขึ้น ทำให้ปรางปรีญาที่กำลังนั่งเหม่อหลุดจากภวังค์
ชื่อที่ปรากฏขึ้นบนหน้าจอทำให้เธอลอบถอนหายใจเบาๆ เพราะมันคือชื่อของผู้ชายที่เธอเกลียดที่สุด เธอจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าอคิราห์บันทึกเบอร์มือถือไว้ตั้งแต่ตอนไหน สีหน้าของเธอค่อนข้างเบื่อหน่ายแต่ก็เอื้อมมือไปโทรศัพท์เครื่องเล็กมากดรับสาย
“ว่าไงคะ” น้ำเสียงของปรางปรีญาเต็มไปด้วยความเบื่อหน่าย เธอถอนหายใจพรืด รอคำตอบจากอีกฝ่ายซึ่งรู้ดีอยู่แก่ใจว่าเขาโทรมาทำไม
“เดี๋ยวฉันจะให้คนขับรถไปรับ”
“ตอนนี้ฉันไม่ว่างค่ะ ขอไม่ไป
