13 จัดการนังแพศยา!
ปรเมศเงยหน้าขึ้นมองเพื่อนสนิทอย่างตกตะลึงเพราะไม่คิดว่าจะได้ยินคำพูดพวกนี้ออกจากปากของอคิราห์
“นี่มึงว่าอะไรนะ”
“ดูไม่ออกหรอว่าแม่นี่กำลังอ่อยมึง”
“พูดอะไรก็ให้เกียรติพนักงานกูหน่อยสิวะ คุณปรางเขาไม่สบายอยู่นะ” ปรเมศตัดสินใจอุ้มร่างอ่อนปวกเปียกของปรางปรีญาขึ้นแล้วพาเธอกลับไปนั่งประจำที่ อคิราห์มองภาพนั้นอย่างโกรธจัดจนสันกรามหนาขบเข้าหากันแน่น
ทำไมเขาจะดูไม่ออกว่าปรางปรีญากำลังอ่อยปรเมศ รู้ทั้งรู้ว่าอีกฝ่ายมีแฟนอยู่แล้ว แต่ก็ยังทำ เชื้อไม่ทิ้งแถวจริงๆ เห็นทีคืนนี้ต้องสั่งสอนให้หลาบจำ
“ขะ...ขอโทษค่ะ ปรางรู้สึกเวียนหัวนิดหน่อย”
“หน้าคุณซีดมากเลยนะ งั้นเดี๋ยวถึงฝั่งแล้วผมจะให้คุณไปพักผ่อนก็แล้วกัน”
“ปรางยังไหวค่ะ ไว้ค่อยกลับมาพักทีเดียวก็ได้” หญิงสาวพยักหน้ารับ ฝืนยิ้ม ทั้งๆที่รู้ตัวว่าตอนนี้ร่างกายไม่ไหวแล้ว
คนตัวเล็กกลับมานั่งประจำที่ แต่ก็ยังมีอาการพะอืดพะอมอ
