ขอรักสักครั้งจะได้ไหม

4

โมโหที่ยัยหนูแก้มไปกับชายอื่น

หลังจากวันนั้นที่คุณอเล็กซ์จูบลงมาที่ปากของเธอ เขาก็พยายามทำตัวสนิทสนมกับเธอมากขึ้น แต่เธอเลือกที่จะอยู่ห่างๆเขาเข้าไว้ เพราะถ้าวันไหนพี่เมย์เห็น พี่เมย์ก็จะลงมาด่าเธอหลังจากที่เขากลับออกไป อย่างเช่นวันนี้..

' แกมาเสนอหน้าทำอะไรตรงนี้ห๊ะ นังแก้มใส.. แกอยากให้คุณอเล็กซ์สนใจแกงั้นเหรอ'

" พี่เมย์ แก้มก็อยู่ของแก้มไหม แก้มก็อยู่ตรงนี้ของแก้มตลอด พี่เมย์ก็รู้ หลังบ้านตรงนี้แก้มชอบมาเล่นกับเจ้าขาว แก้มจะไปรู้ได้ยังไงว่าแฟนพี่จะมาเดินเพ่นพ่านอยู่แถวนี้อ่ะ"

' ตอแหล!!! แกคงจะนัดคุณอเล็กซ์เขาเอาไว้ก่อนละสิ ไม่งั้นเขาคงไม่มีทางที่จะเดินมาแถวนี้ได้'

" พี่เมย์... พี่นี่นับวันจะบ้าขึ้นไปเรื่อยๆแล้วนะคะ ถ้ามันวุ่นวายขนาดนั้น ก็ติดป้ายห้ามเข้าเลยดีไหม.. "

' มันจะง่ายมากขึ้นถ้าแกไม่อยู่ที่ยี่ต่างหากละอีแก้มใส '

" พี่เมย์คิดว่าแก้มอยากอยู่ที่นี่นักเหรอค่ะ ถ้าไม่ติดที่ว่าแก้มต้องอยู่ตามพินัยกรรมที่คุณพ่อระบุไว้ว่าแก้มสามารถใช้ชีวิตของตัวเองได้โดยไม่ต้องมีผู้ใหญ่คอยบังคับจนกว่าแก้มจะอายุ 21ละก็.. แก้มไปนานแล้วค่ะ แล้วพี่เมย์อย่าลืม ว่าค่าอาหาร ค่าน้ำ ค่าไฟต่างๆนาๆภายในบ้าน เป็นแก้มทั้งนั้นที่ใช้เงินส่วนตัวของแก้มทั้งนั้น แก้มคิดว่าเงินที่จ่ายไปเป็นการตอบแทนบุญคุณที่คุณอาทั้งสองให้แก้มมาอยู่อาศัย.. แต่อีกไม่นานค่ะ แค่ไม่กี่เดือนแก้มก็จะครบ 21ปี ถ้าถึงเวลานั้น แก้มจะรีบออกไปทันที และหวังว่าแก้มจะไม่ได้เจอพี่เมย์อีก.." ใช่เธอเบื่อเมสิณีมาก นับวันยิ่งเหมือนคนสติสตางไม่อยู่กับตัว คลั่งผู้ชายนี่ยืนหนึ่งบ้าบอที่สุด เธอไม่เคยพบเคยเจอใครที่บ้าผู้ชายได้แบบนี้มาก่อน

' ฉันจะคอยดู... แล้วฉันก็หวังว่าแกจะไม่ย้อนกลับมาที่นี่อีก'

เมื่อพูดจบเมสิณีก็เดินจากไปทันที

เฮ้อ...

แก้มในถึงกับถอนหายใจออกมาทันที...

~

~

'แก้ม.... ทางนี้ๆ'

เสียงผู้ชายตัวโย่งที่โยกมือให้เธอ... ต้น เพื่อนคนแรกที่เธอย้ายมาอยู่ที่กรุงเพฯ ต้นเป็นเพื่อนใหม่แค่ไม่กี่คนที่เธอสนิทด้วย

" เสียงดังทำไมอายเขา... ดูสิคนมองเต็มไปหมดแล้ว... '

'ก็แกช้านิยัยแก้มใส '

เสียงของฟ้าดังขึ้นมาทันที ก็ใครให้รถในกรุงเทพฯมันติดขนาดนี้ล่ะ

" เออๆ มาแล้วน๊า... ว่าแต่ไปหาอะไรกินกันดี.." แก้มใสเอ่ยถามเพื่อนออกไป ตอนนี้เพื่อนของเธอเรียนอยู่ มหาวิทยาลัยชื่อดัง กำลังจะขึ้นปีสามแล้วทั้งคู่สอบติดที่เดียวกันและเลือกเรียนสายเดียวกัน เพื่อนทั้งสองของเธอเลือกเรียนเกี่ยวกับ วิศวกรรมการบินและอวกาศ เป็นการเรียนเกี่ยวกับการออกแบบอากาศยาน ยานอวกาศ ดาวเทียม และขีปนาวุธ พร้อมทั้งทำการทดสอบเพื่อให้แน่ใจว่าสามารถใช้งานได้อย่างเต็มประสิทธิภาพ ตอนแรกเธอก็แซวๆพวกนี้ว่าจะเรียนไปสร้างขีปนาวุธเหรอ... แต่คำตอบที่ได้ พวกมันบอกว่าเออ สองคนนี้มันบ้า.. มันชอบเล่น

เกสม์ที่ยิงกัน จนมันวางแผนกันว่าจะเรียนเกี่ยวกับทางนี้ เธอได้แต่ส่ายหัวให้พวกนี้ แต่เธอต้องยอมรับว่าสองคนนี้เก่งจริง เรียนโคตรจะเก่ง ส่วนเธอก็ระดับปานกลาง เธอชอบทำอาหารเสียมากกว่าเธอคิดเอาไว้ถ้าเก็บเงินได้เยอะๆเมื่อไรเธอจะไปเข้าคอสเรียนอาหาร เพราะทำอาหารทีไรมันทำให้เธอนึกถึงแม่ของเธอ...

' งั้นชาบูไหม? อยากกิน เรียนหนักมากร่างกายต้องการแรงกระแทกจากชาบู' ฟ้ารีบเสนอความเห็นทันที เพราะเธอไม่ได้กินนานแล้ว มากสุดคะน้าหมูกรอบ กรอบแบบฟันแตก กรอบแบบปาหัวหมา หมายังตุย...

'ว่าแต่... แกจะกลับบ้านที่ต่างจังหวัดตอนไหนอ่ะแก้ม... ถ้าแกกลับแล้วฉันกับต้นจะได้เจอแกอีก

ไหมอ่ะ... '

"ถ้าอยากเจอเดี๋ยวฉันมาหาก็ได้ ถามว่าจะกลับตอนไหน อีกไม่นานนี้แหละ พอถึงวันเกิดครบ21ปี ฉันก็จะกลับแล้ว... อยากกลับบ้านมาก คิดถึงที่นั่นที่สุด... ถ้าพวกแกว่างก็ไปหาฉันได้นิ ไม่ไกลจากกรุงเทพฯ แค่โคราชเอง... นี้พวกแก ฉันซื้อต้นทุเรียนมาปลูกด้วย หม่อนด้วยนะ ลุงอ่ำบอกว่าหม่อนติดลูกแล้วดกมาก แล้วไหนจะชมพู่มะเหมี่ยวที่แกเคยบอกฉันอีกยัยฟ้า ตอนนี้มันเริ่มโตแล้วนะ... " แก้มใสพูดออกไปด้วยความปลาบปลื้ม...

' แกจะไปเป็นชาวสวนรึไง เฮ้อ... ฉันละเสียดายความสวยของแกชิบเป๋ง... จริงไหมต้น.. เอ๊า..ไอ้นี้.. กินเหมือนอดยาก... '

แก้มใสถึงกับหัวเราะให้คู่ซี้ของสองคนนี้... ถ้าคนอื่นไม่มีใครรู้ว่าต้นชอบกินกล้วย คนพวกนั้นจะคิดว่าต้นเป็นแฟนกับฟ้า หรือไม่ก็กับเธอ แต่เปล่าจ๊ะ ต้นเป็นพวกค้างคาวกินกล้วย

'โห้... น้ำ.. แกก็รู้นิ แถวหอแม่งมีแต่อาหารที่แบบว่า... เทให้หมากิน หมายังวิ่งกับมากัดที่เราบังอาจเทข้าวที่ซื้อมาจากร้านป้าคนนั้นให้มันกิน... แม่งคะน้าหมูแข็งงี้ กะเพราหมูเค็มงี้... รอดมาได้ขนาดนี้ถือว่าบุญแล้วเถอะ... '

ฮ่าๆๆ

" พวกแกนี่เวอร์มาก... " แก้มใสถึงกับหัวเราะให้ความเวอร์วังของเพื่อนทันที

' จริงแก ไปไหม ไปลองกินคะน้าหมูแข็ง กินทีนี่ฟันแตก '

" เออๆ เดี๋ยวค่อยไปละกัน วันนี้กินชาบูไปก่อน.."

ตึกตึกตึก

" ขอนั่งด้วยคนได้ไหมแก้มใส... "

" แหกๆๆ หมูตกหม้อชาบู.... "

นั่นคือคำอุทานของแก้มใสเองจ้าทุกคน คำอุทานของเธอมักจะเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ปัจจุบันเสมอ

ฮ่าๆๆ

' ไอ้แก้ม. .. ก็ถูกแล้วไหมที่หมูจะต้องลงไปอยู่ในหม้อชาบู... แกนิ... ว่าแต่.... ใครเหรอ' ฟ้ารีบเอ่ยถามเพื่อนรักออกไป ก็พ่อหนุ่มผมทองนี่สิ หล่อเหลาเอาการ ตาสีฟ้า... ปากหยักสวย..มือโคตรใหญ่ นิ้วโคตรยาว เรียว.. แล้วไหนเส้นเลือดที่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเนื้ออีก คนไม่มีญาณทิพย์อย่างเธอก็สามารถเห็นได้ พ่อเจ้าประคุณรุนช่องเอ้ย.... กูชอบเขา...

" แฟนพี่เมย์น่ะ... คุณอเล็กซ์... "

อเล็กซ์ละอยากหักคอคนหัวเล็กจริงๆเลย เขารู้ว่าเขายังเป็นแฟนกับเมสิณีอยู่... แต่อีกไม่นาน...เดี๋ยวเขาก็จะเลิกกับเธอแล้ว เพราะตอนนี้

เมสิณีเริ่มล้ำเส้นของเขาเกินไปน่ะสิ

' อะ.. แก้ม... กินอันนี้... อร่อย ฉันกินแล้ว.. '

แก้มใสเลือกที่จะไม่สนใจคนตัวโตที่นั่งข้างๆเธอสักเท่าไร แต่ฟ้านี่สิเห็นว่าบรรยากาศไม่ค่อยจะดี เธอเลยอนุญาตให้เขานั่งด้วยและจัดแจงทุกอย่างให้เสร็จสรรพ

อเล็กซ์ที้ได้แต่มองผู้ชายอีกคนที่หยิบนั่นจับนี้ให้แก้มใส เขาละอยากคว่ำไอ้หมอน้ำนี่ทิ้งจริงๆ ฮึ๊ย..

" แก้ม... อันนี้ทำยังไง ทำให้ดูหน่อย.. ฉันใช้ตะเกียบไม่เป็นเธอช่วยหน่อย... หยิบอันนั้นให้ที... ขออันนี้ได้ไหม"

นั่นคือสิ่งที่คนตัวโตกำลังพูดกับเธอ... มาถึงก็ใช้ๆๆ ลูกอีช่างใช้... ถึงแม้ว่าจะขัดใจเธอ แต่เธอก็ไม่ใจดำขนาดที่จะไม่ช่วยเขา เขาคงจะใช้ตะเกียบไม่เป็นจริงๆ และเขาก็เป็นคนต่างชาติด้วย เธอสงสารก็เลยช่วยๆไป เหมือนกับเวลาที่เธอไปให้อาหารหมาจรที่ข้างถนนไง ถือซะว่าช่วยเอาบุญละกัน

สี่คนนั่งพูดคุยแลกเปลี่ยนความเห็น จะว่าสี่คนก็ไม่ได้ สามคนมากกว่า เพราะแก้มใสไม่เข้าใจในสิ่งที่สามคนนั้นคุยกัน คุยกันเกี่ยวกับศัพท์ทางเทคนิคต่างๆนาๆ ไหนจะคำย่อ ไหนจะภาษาอังกฤษอีก.. งงมากแม่... ฉันมาทำอะไรที่นี่...

" เสร็จแล้วจะไปไหนต่อไหม... " อเล็กซ์เอ่ยถามออกไป..

'ไม่ค่ะ พอดีพวกเราจะกลับกันแล้ว กลับเย็นเกินเดี๋ยวรถติด.. ยังไงขอบคุณสำหรับชาบูมื้อนี้ด้วยนะคะ...แก้มพวกฉันไปก่อนนะ ' พูดจบฟ้าและต้นก็เดินเข้ามาสวมกอดเพื่อนของพวกเขาทันที

อเล็กซ์ถึงกับหน้าตึง คืออะไร ให้ผู้ชายคนอื่นมาสวมกอด...

" อืม... กลับดีๆนะ... ฉันก็จะกลับแล้วเหมือนกัน.. เดี๋ยวรถหมด.."

" กลับกับฉัน... " อเล็กซ์ไม่รอให้คนข้างกายปฏิเสธ เขารีบจับมือของแก้มใสแล้วก็จับจูงให้ตามเขามายังทิศทางของรถทันทีเขาแทบจะกลั้นอารมณ์หวงที่มันตีรวนขึ้นมาแทบจะไม่ไหว...