ขอรักสักครั้งจะได้ไหม

2

ติดใจรสชาติอาหาร หรือติดใจคนทำ...

แก้มใสใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านของคุณอาจะว่าสุขก็ไม่ใช่ จะว่าเศร้าก็ไม่เชิง... ไม่รู้สิ เธอรู้แค่ว่าคุณอาทั้งสองไม่ค่อยยินดียินร้ายกับเธอสักเท่าไร.. การที่เธออยู่ที่นี่ เธอต้องช่วยออกค่าใช้จ่ายด้วย เธอก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะทุกอย่างต้องใช้เงิน ไม่ว่าจะเป็นค่าน้ำค่าไฟ และค่าอาหาร.. มันต้องใช้เงินจ่าย อันนี้เธอเข้าใจได้ แต่เรื่องค่าน้ำมันรถที่พี่เมย์ขับ อันนี้เธอต้องขอเถียง.. เพราะเธอไม่ได้ขับรถคันนั้น เธอขับไม่เป็น ขนาดไปไหนมาไหน เธอยังต้องอาศัยพี่วินฯอยู่เลย ดังนั้นเรื่องนี้เธอจึงไม่ยอมที่จะออกเงินช่วย

เธอก็ไม่ได้อยากจะพูดหรือบ่นอะไรมาก เพราะอย่างน้อยคุณอาทั้งสองก็มีบุญคุณกับเธอมาหลายปี

"ป้าไพรค่ะแก้มไปเก็บตำลึงริมรั้วตรงนู้นนะคะ เอามาลวกจิ้มน้ำพริกกินกับไข่เจียวฟูๆ... หืม... แค่คิดก็หิวแล้วค่ะ" แก้มใสรีบบอกป้าไพรก่อนจะออกไป เมื่อหลายวันก่อนพี่เอ็มมาเก็บไปก่อนวันนี้ถึงตาเธอบ้างแล้ว...

ตึกตึกตึก กร๊อบแกร๊บ เสียงเหยียบกิ่งไม้และเสียงฮำเพลงเบาๆของสาวร่างโปรงหน้าใส มันเรียกความสนใจให้ผู้ชายชาวยุโรปตัวสูงได้เป็นอย่างดี

เขา... อเล็กซานเดอร์ชายหนุ่มวัย27ปี ที่มาทำธุรกิจร่วมกับเพื่อนสนิทชาวไทยที่ไปโตที่อังกฤษ เขาเรียนภาษาไทยกับมาดามขิมแม่ของเพื่อน นั่นคือแม่ของ ทัพ หรือ ฐานทัพ ดังนั้นเขาจึงพูดภาษาไทยได้ ฟังออกทุกคน แต่แค่เขียนไม่ค่อยได้เท่านั้นเอง ตอนนี้เขาเริ่มเรียนอ่านและเขียนภาษาไทยอย่างจริงจัง ในเมื่อจะเอาเมียไทยเขาก็ต้องพยายามสิ

อเล็กซ์ ยืนมองสาวน้อยวัยใสที่ชื่อแก้มใสอยู่นานหลายนาที เธอคนนี้ทำให้เขาหายเหนื่อยทุกครั้งหลังจากที่เขาเครียดกับงาน.. เสียงพูดและเสียงหัวเราะของเธอที่เธอใช้กับไอ้ลูกหมูตัวสีขาวตัวนั้น... แล้วดูมันทำท่าทางออดอ้อนเธอสิ... น่าเอามาตุ๋นนัก

อะแฮ่ม...

ว๊าย...ตายแล้วแมวน้อยตกกระป๋อง!!

อเล็กซ์ถึงกับหัวเราะในคอ นั่นคือคำอุทานของแม่สาวน้อยแก้มใสเหรอเนี่ยให้ตายสิ..

" คุณ.... ตกใจหมด.... มาหาพี่เมย์หรอค่ะ... อยู่ในบ้านค่ะ... ขาว.... เดี๋ยวพี่แก้มเข้าบ้านก่อนนะ...พรุ่งนี้ที่เดิมนะ.. ขนมแมวเลียพี่แก้มไม่ลืม..ซื้อมาให้แล้ว...แล้วห้ามไปจับนกป้าข้างบ้านมาเล่นอีกล่ะไม่งั้นโดนแม่เราตีแน่นอน กลับบ้านได้แล้ว.. " แก้มใสรีบบอกตัวตัวขาวกลมทันที

เมี๊ยว.... เมี๊ยว...

^__^

" กลับบ้านได้แล้ว... พรุ่งนี้เจอกันนะเจ้าขาว.. " แก้มใสลูปไปที่หัวเบาๆและจรดปลายจมูกลงไปหนึ่งทีที่หัวกลมๆนั่น

" ชอบแมวเหรอ" อเล็กซ์เอ่ยถามออกไป

" ค่ะ"

แล้วก็เป็นอย่างที่เขาคิดไว้... เด็กคนนี้ถามคำตอบคำจริงๆ ไม่มากกว่านั้น

"อยากได้แมวไหม? "

" ไม่ค่ะ"

" แล้วไม่เรียนต่อเหรอ? " ใช่อเล็กซ์มาบ้านแฟนสาวตัวเองทีไรก็จะเห็นเธอคนนี้อยู่ที่บ้านตลอด ปกติต้องไปเรียนหนังสือนิ อายุประมาณนี้

" ไม่ค่ะ... ขอตัวก่อนนะคะ" แก้มใสรีบเอ่ยขอตัวทันทีที่เดินมาถึงบริเวณตัวบ้าน เธอไม่อยากมีปัญหากับพี่เมย์ พี่เมย์เป็นคนขี้หึงมาก พี่เมย์เคยสั่งห้ามเอาไว้ ว่าเธออย่าทำตัวตีสนิท หรือพยายามทำตัวให้เทียบชั้นกับคุณอเล็กซ์เขา เธอก็ไม่ได้สนใจอะไรเกี่ยวกับพวกเขาสองคนอยู่แล้ว..

อเล็กซ์ออกอาการหงุดหงิดนิดๆ แม่สาวน้อยแก้มใสคนนี้พยายามหลบหน้าเขาตลอดเวลา ถ้าไม่เจอซึ่งๆหน้า อย่าคิดว่าเขาได้ได้พูดคุยหรือสอบถามอะไรกับแม่สาวคนนี้เลย...

อเล็กซ์ยืนมองไปยังทิศงทางที่คนตัวเล็กเดินหายไป.... นั่นคือห้องครัว เขารู้ว่าแก้มใสอาศัยอยู่กับป้าแม่บ้านในเรือนคนใช้ เขาไม่เข้าใจเลยสักนิด ในเมื่อเป็นญาติกันทำไมไม่ให้นอนในบ้านเดียวกับเธอ ห้องก็มีตั้งเยอะ เขาล่ะไม่เข้าใจจริงๆ

' คุณอเล็กซ์ พึ่งมาเหรอค่ะ... อยู่ทานข้าวเย็นด้วยกันนะคะ ' เมย์ดีใจจนเนื้อเต้นที่ชายในฝันของเธอแวะมาบ้านเธอบ่อยขึ้น ถึงแม้ว่าเธอพยายามอ่อยแค่ไหน แต่เขาจะวางตัวดีเสมอ เวลาไปไหนมาไหนด้วยกันเขาจะทำมากสุดคือจูบปาก จับมือ และหอมแก้ม ส่วนเรื่องอย่างว่า.... เขาบอกว่ารอก่อน เขาไม่อยากเอาเปรียบเธอ เขาอยากให้เกียรติเธอ ไม่อยากให้เธอเสียชื่อเสียง แต่เขาคงไม่รู้ว่าเธอน่ะรู้เห็นทุกอย่างว่าเขาไปมีอะไรกับใครบ้าง ที่จริงก็ทำใจลำบากนะที่ปล่อยให้คนรักของตัวเองไปกินจุ๊บจิ๊บข้างนอก... ไม่เป็นไร ถ้าเมื่อไรที่เธอขึ้นเป็นนายหญิงของ เดเมนสกี เมื่อไร นังผู้หญิงพวกนั้นได้กระเด็นออกไปอย่างไม่มีวันกลับแน่...

" ผมขอเข้าไปดูในครัวจะได้ไหม ผมอยากถามเมนูนึงที่แม่ครัวเขาเคยทำ... ผมว่ามันอร่อย..เลยอยากจะลองหัดทำบ้าง" ใช่เมนูนั้นอร่อยมากเขาไม่รู้จักชื่อหรอก แต่อีกหนึ่งสิ่งที่เขาต้องการจะเข้าครัวคือ.. อยากเห็นหน้าเด็กแก้มใส

เมย์ที่ได้ยินเช่นนั้นเธอแทบจะเก็บอารมณ์โมโหไว้ไม่อยู่ เธอไม่อยากให้คุณอเล็กซ์ไปเจอนังแก้มใส เธอพยายามกีดกันมันออกไปทุกวิถีทาง แล้วนี้อะไร... เขาขอไปที่ครัวด้วยตัวเอง...

'คุณอเล็กซ์ถามคุณแม่ก็ได้นี่ค่ะ...ไม่เห็นต้องลดตัวลงไปในครัวเลยเหม็นกลิ่นอาหารจะตาย'

" ผมถามแล้วน่ะ แต่คุณน้าไม่รู้... ท่านเป็นคนให้ผมมาถามแม่ครัวเอง"

เมย์ถึงกับหน้าแตก... คุณแม่นะคุณแม่ ทำไม

ซื่อบื้อแบบนี้ก็ไม่รู้... เธออุส่าห์กีดกันคุณอเล็กซ์ไม่ให้เจอกับกับนังแก้ม คุณแม่นะคุณแม่

เมื่อเลี่ยงไม่ได้ เมย์จึงต้องเป็นคนเดินนำไปยังห้องครัว

เสียงเจื้อยแจ้ของพี่ๆป้าๆและแม่สาวน้อยแก้มใสที่ดังออกมา มันเรียกรอยยิ้มให้อเล็กซ์เป็นอย่างมาก ถึงแม่ว่าเขาอยากจะยิ้มกว้างๆแต่เขาไม่สามารถทำได้ เพราะเขายังมีเมย์แฟนสาวของเขาเดินเคียงข้างเขามาด้วย

'ทำอะไรกันอยู่ค่ะ' เมย์ต้องแสร้งพูดเพราะๆออกไป เพราะว่าตอนนี้เธออยู่กับคุณอเล็กซ์นะสิ

ทุกคนในครัวถึงกับมีสีหน้าตกใจ เพราะคุณหนูของบ้านพูดคะขากับพวกเธอ จะมีก็แค่หนูแก้มใสนี่แหละที่พูดคะขา

-เอ่อ... ทำน้ำพริกปูอยู่ค่ะคุณเมย์ ว่าแต่คุณเมย์ต้องการอะไรค่ะ เดี๋ยวแมวยกขึ้นไปให้

" พอดีผมอยากถามเรื่องอาหารหน่อยน่ะครับ ครั้งก่อนผมได้ทานอะไรสักอย่าง คล้ายๆพริกแกง แต่มีหมูอยู่ด้วย... ผมว่ามันอร่อยมาก ผมอยากเอาไปลองทำดูน่ะครับ "

-อ๋อ... น้ำพริกกากหมูน่ะค่ะ.... คุณแก้มใสเธอเป็นคนทำ ต้องถามสูตรจะเจ้าตัวแล้วค่ะ

หนึ่งในแม่บ้านพูดขึ้นมา เพราะพวกเธอไม่เคยทำกินเองส่วนใหญ่จะซื้อเอามากกว่า

"งั้นขอรบกวนหน่อยก็แล้วกันนะครับ" อเล็กซ์ถึงกับดีใจเพราะเขาคิดไว้แล้วว่าจะต้องเป็นแก้มใสที่ทำเมนูนี้... เพราะทุกครั้งที่มาเขาจะได้ทานแต่อาหารที่รสชาติจืดชืด.. แต่ครั้งที่แล้วเขาได้กินอะไรแปลกใหม่ คงเป็นเพราะคุณน้าท่านอยากจะกินด้วยรึเปล่าก็ไม่รู้... เขาถึงได้รับอานิสงค์ผลบุญได้ลิ้มลองในรสชาติอาหารนั้นด้วย

" ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวแก้มเขียนให้แล้วจะฝากไว้กับพี่เมย์นะคะ " พูดจบเธอก็หันไปสนใจกับอาหารบนเตาทันที...

เมสิณีเห็นแบบนั้นก็ถึงกับพออกพอใจมาก ที่นังแก้มใสไม่พยายามทอดสะพานให้คุณอเล็กซ์ เธอกลัวเหลือเกินว่าคุณอเล็กซ์จะชอบมัน

อเล็กซ์ถึงกับหน้าตึง ยัยเด็กคนนี้นี่ น่าจับมาฟาดสักทีสองที เขาได้แต่กร่นด่าคนตัวเล็กอยู่ในใจ เขารึอุส่าห์ลงมาถึงที่นี่แล้วแต่แม่คนตัวเล็กกลับเมินใส่เขา .. รอก่อนเถอะ... รอให้มีโอกาสหน่อย พ่อจะจูบให้ปากเปื่อยเลย..คอยดู