สามวันแล้วที่ผมไม่เข้าไซต์งานที่ระยอง วันนี้งานคงจะกองเต็มโต๊ะไปหมด ผมขับรถเข้ามาก็เห็นรถยนต์ไม่คุ้นตาคันหนึ่ง คงเป็นรถของกีรติแน่นอน ผมจดรถกระบะของผมข้างรถของเธอ
“สวัสดีค่ะคุณคีรี จะรับกาแฟไหมคะ” กีรติยืนขึ้นทักทายผมทันทีที่เห็นว่าผมเดินเข้ามา
“อืม หามื้อเช้าให้ผมด้วย”
“รับเป็นแซนด์วิชทูน่าได้หรือเปล่าคะ”
“ได้”
“รอสักครู่นะคะ” กีรติเดินหายไปในครัวสิบนาทีก็กลับมาพร้อมกับแซนด์วิชทูน่าสี่ชิ้น ไข่ดาวหนึ่งฟอง น้ำส้มหนึ่งแก้ว น้ำเปล่าหนึ่งขวด และกาแฟ เธอเตรียมทุกอย่างให้ผมเหมือนที่เคยทำ
“คุณเตรียมมาจากบ้านเหรอ”
“เปล่าค่ะ ฉันทำเมื่อสักครู่ค่ะ พอดีซื้อของมาใส่ตู้เย็นไว้ เผื่อว่าวันไหนคุณจะหิวจะได้มีพร้อมให้ทาน”
“คุณไปทำงานเถอะ” แค่มื้อเช้าไม่กี่อย่างก็สามารถทำให้ผมอารมณ์ดีและเลิกเคืองเธอแล้ว
กินมื้อเช้าเสร็จผมก็ตรวจงานบนโต๊ะทันที โต๊ะผมเป็นระเบียบและสะอาดมาก กีรติคงจะเป็นคนจัดการ และเธอท
