‘ก๊อก ก๊อก’
เสียงเคาะประตูดังขึ้น ฉันมองบานประตูอย่างลังเลใจว่าจะเปิดดีไหม ระหว่างที่คิดอยู่นั้น
‘ตี๊ด’
ประตูถูกผลักเข้ามา เป็นคุณคีรีที่เดินถือกระเป๋าของเขาเข้ามาในห้องของฉันนั่งเอง ในมือของเขามีคีย์การ์ดห้องของฉันด้วย
“คุณเก็บกระเป๋ามาทำไมคะ” ฉันมองเจ้านายอย่างตกใจที่เขาขนของตัวเองมาที่ห้องของฉันทั้งหมด
“ผมจะมาอยู่เป็นเพื่อนคุณ ถ้าคุณอยากกลับ ผมจะได้พาคุณกลับได้ทันที” เขาวางกระเป๋าลง นั่งบนโซฟาแล้วหยิบโน้ตบุ๊กออกมาทำงานทันที นี่เขาจะมาเฝ้าฉันจริงๆ อย่างนั้นเหรอ
“คุณไปทำงานเถอะค่ะ ฉันอยู่ได้” ฉันไล่เขาทางอ้อม ถึงจะปวดหัวและง่วงมาก แต่การที่จะให้เขามาอยู่ในห้องของฉันแบบนี้ฉันรู้สึกไม่ดีจริงๆ
“ผมยกเลิกงานวันนี้แล้ว”
“ยกเลิกเหรอคะ”
“ครับ” เขาตอบทันทีโดยที่ไม่ได้มองมาที่ฉัน คงเพราะให้ความสนใจกับงานตรงหน้ามากกว่า
“คุณกลับห้องคุณเถอะค่ะ ฉันอยากพักผ่อน” ฉันไล่เจ้านายทางอ้อม เพราะตอนนี้
