กีรติดูสดใสมากเวลาที่เธออยู่กับเพื่อน ผู้หญิงสองคนพูดคุยกันอย่างร่าเริง ถึงแม้ว่าบทสนทนาส่วนใหญ่จะมาจากคุณเก้าก็ตาม
“คุณคีรีทราบไหมคะ สมัยเรียนยัยขวัญชอบร้องเพลงมาก ชอบขนาดที่ว่าเกือบจะได้เดบิวต์เป็นนักร้องเลยนะคะ” ผมมองหน้ากีรติทันทีอย่างไม่คิดว่าเธอจะจริงจังกับการร้องเพลงถึงขนาดจะไปเป็นนักร้อง
“อย่าพูดเว่อร์ยัยเก้า” กีรติตีแขนเพื่อนของเธอ
“เว่อร์อะไร แกยังโม้ให้ฉันฟังอยู่เลยว่าวันนั้นคุณคีรีพาไปเลี้ยงต้อนรับที่แกมาทำงานที่นี่ แกร้องเพลงให้เพื่อนร่วมงานฟังแล้วทุกคนก็ชอบเพลงที่แกร้องกันใหญ่”
“มันคือเรื่องจริง ฉันไม่ได้โม้”
“จ้า แม่ศิลปิน” ผมมองสองสาวคุยกันอย่างเพลินตา ผมไม่เคยเห็นกีรติที่สดใสแบบนี้มาก่อน สีหน้าของเธอดูโอเคมากกว่าเมื่อเช้ามาก คงเพราะสบายใจที่มีเพื่อนมาอยู่ด้วยนั่นเอง
“ยัยขวัญร้องเพลงเพราะใช่หรือเปล่าคะคุณคีรี” คุณเก้าถามจบก็จ้องหน้าผมแล้วยิ้มกว้างอย่างรอคำตอบ
“ครับ แ
