“ถูกทิ้งเหรอครับของขวัญ ให้พี่นั่งเป็นเพื่อนนะครับ” ฉันรู้สึกว่าขนทั้งร่างของฉันพร้อมใจกันตั้งชันทันทีที่ฉันได้ยินเสียงของคนที่ฉันเกลียดแสนเกลียด
“ถอยไปให้ห่างฉัน” ฉันรีบลุกขึ้นจากที่นั่งทันทีที่เห็นว่าพี่ไผ่อดีตพี่รหัสของฉันนั่งอยู่ข้างๆ
“ปล่อยฉันนะ” เขาคว้าข้อมือของฉันได้ก่อนที่ฉันจะเดินหนีเขา
“ขวัญมากับใคร ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร” เขาดึงฉันให้ลงข้างๆเขาแล้วเริ่มพูดคาดคั้นถามจะเอาคำตอบจากฉัน
“ไม่เกี่ยวกับคุณ ปล่อยฉันนะ” ฉันพยายามบิดข้อมือของตัวเองออกจากกำมือของเขา และมองคุณคีรีเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่เขากลับไม่มองมาที่ฉันเลยสักนิด
“ตอบพี่ก่อนแล้วพี่จะปล่อย” เขาดึงฉันให้เข้าใกล้เขามากขึ้น
“ปล่อยขวัญก่อน ขวัญเจ็บ” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนลง ในเมื่อไม่มีใครช่วยฉัน ฉันก็ต้องช่วยตัวเอง ถึงแม้ว่าตอนนี้ฉันจะกลัวเขามากก็ตาม
“ถ้าพี่ปล่อย ขวัญก็จะหนีพี่อีก”
“ขวัญเจ็บข้อมือ พี่ไผ่ปล่อยขวัญก่อนได้
