“ฉันลืมน้ำเต้าหู้เลยค่ะ คุณอยากดื่มไหมคะ” ผมพยักหน้าให้เธอแล้วก้มหน้าก้มตากินโจ๊กต่อ
ของขวัญวางแก้วน้ำเต้าหู้ให้พวกเราคนละแก้ว แล้วเดินไปเอาผลไม้มาอีกจาน จากนั้นก็มานั่งกินโจ๊กต่อ เธอทำทุกอย่างอย่างคล่องแคล่วรวดเร็วเหมือนทุกครั้ง
“คุณอิ่มไหมคะ ฉันซื้อกวยจั๊บมาด้วยนะคะ เผื่อว่าคุณกับพี่ชัยจะไม่อิ่ม” ของขวัญมองหน้าผมอย่างรอคอยคำตอบ คงเพราะผมกินโจ๊กหมดแล้วเธอจึงถามผม
“เอาไว้กินตอนเที่ยงก็ได้”
“พี่คงไม่กินแล้วครับน้องขวัญ น้องขวัญรู้ใช่ไหมครับว่าที่โรงพยาบาลมีอาหารบริการ” พี่ชัยอดที่จะแซวของขวัญไม่ได้ เพราะเธอเตรียมของกินมาพร้อมเหมือนกลัวว่าเราจะอด
“ขวัญรู้ค่ะพี่ชัย แต่ขวัญคิดว่าทุกคนคงอยากกินแบบนี้มากกว่าอาหารโรงพยาบาลน่ะค่ะ” เธอพูดถูก เพราะผมชอบอาหารที่ของขวัญจัดให้มากกว่า
“พี่อิ่มแล้ว ขอบคุณน้องขวัญมากนะครับสำหรับมื้อเช้า ผมไปทำงานก่อนนะครับคุณทิว”
“ขอบคุณที่อยู่เป็นเพื่อนผมทั้งคืนนะ
