“ฉันจะเฝ้าคุณเองค่ะ พรุ่งนี้พี่ชัยต้องทำงาน ฉันไม่อยากรบกวนเขาค่ะ”
“ก็ดีครับ ผมก็เกรงใจพี่ชัยอยู่เหมือนกัน”
“แต่คุณไม่เกรงใจฉันเลยนะคะ”
“ก็คุณเป็นเลขาผมนี่ครับ”
“ค่ะๆ ฉันเป็นเลขาคุณ เพราะคุณพ่อคุณแม่แล้วก็คุณทิวาฝากมาหรอกนะคะ”
“ผมรู้แล้วครับ ถ้าพี่ทิวากับพ่อแม่ไม่ฝากผมไว้กับคุณ คุณคงไม่ดูแลผมดีขนาดนี้หรอก” คุณทิวเขาหลับตาลงพร้อมกับใช้ผ้าคลุมหัวเอาไว้ นี่เขาโกรธฉันอย่างนั้นเหรอ
“อย่าเอาผ้าคลุมแบบนี้ค่ะ เดี๋ยวหายใจลำบาก” ฉันดึงผ้าลงมาห่มคลุมหน้าอกให้เขา ฉันรู้ว่าเขาแกล้งหลับ
“พักผ่อนมากๆนะคะ ฉันเต็มใจจะดูแลคุณค่ะ” ฉันมองไม่ผิดแน่ๆเมื่อกี้ฉันเห็นคุณทิวเขาอมยิ้ม เขานี่มันน่าตีจริงๆ
“หลับแล้วเหรอครับน้องขวัญ” พี่ชัยเปิดประตูห้องเข้ามายืนข้างฉัน
“น่าจะยังค่ะ ดูเปลือกตาสิคะ ลูกตายังกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่เลยค่ะ” ฉันชี้ชวนให้พี่ชัยมองคนแกล้งหลับตรงหน้า คุณทิวเขาเปิดตาขึ้นมองหน้าฉันแล้วก็หลับตา
