“คุณคีรีค่ะ ฉันปวดหัวค่ะ” ฉันลุกขึ้นเดินอ้อมคุณริต้าที่ยังคลอเคลียเจ้านายของฉันไม่หยุด แล้วจับที่เสื้อด้านข้างของเจ้านายแล้วเขย่าเบา
“ปวดหัวก็กลับไปนอนสิยะ จะมาเรียกทิวของฉันทำไม คนอื่นนั่งกันเยอะแยะ” คุณริต้ามองฉันตาเขียว และเริ่มโวยวายที่ฉันกำลังจะแย่งผู้ชายของเธอ
“คุณปวดหัวมากเลยเหรอ” ฉันพยักหน้าให้เขา คุณคีรีขยับตัวและเริ่มแกะมือคุณริต้าออก แล้วหันมาประคองฉันแทน ฉันสะดุ้งทันทีที่เขาเข้ามาโอบไหล่ประคองฉัน ฉันมองยัยเก้าเพื่อนรักและคนอื่นๆ อย่างต้องการความช่วยเหลือ แต่ทุกคนก็เมินฉันเหมือนว่าไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ตรงนี้ด้วย
“ทิวขา คืนนี้คุณอยู่กับริต้าเถอะนะคะ เลขาคุณโตแล้วกลับเองได้ เพื่อนๆคนอื่นก็ยังอยู่” คุณริต้ายังไม่ยอมแพ้ เธอสอดมือเข้ามาควงแขนเจ้านายของฉันอย่างต้องการยึดครองพื้นที่
“ทุกคนเมากันแล้วครับริต้า มีแค่ผมที่ยังไม่เมา ผมต้องดูแลลูกน้อง คุณคงจะเข้าใจนะครับ” เมื่อคุณคีรีพูด
