“อัยย์เป็นยังไงบ้าง”
เกียร์หันมาสำรวจเนื้อตัวอัยย์ที่เอาแต่มองหน้าเขา
“ตกใจมากเลยเหรอ ไม่เป็นไรนะ พี่มาช่วยแล้ว” เกียร์ลูบแก้มบางอย่างปลอบโยน อัยย์เม้มปากแน่ก่อนจะร้องไห้และกอดเกียร์จนแน่น
“พี่เกียร์รักอัยย์จริงๆ ใช่ไหมคะ อัยย์ไม่ได้ฟังผิดไปใช่ไหม” อัยย์ปล่อยโฮด้วยความดีใจ เกียร์โอบกอดหญิงสาว คลี่ยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดูคนในอ้อมแขน
“พี่รักอัยย์จริงๆ” เกียร์ยืนยันด้วยเสียงหนักแน่น หัวใจคนฟังยิ่งชุ่มชื่น
“อัยย์ก็รักพี่เกียร์ค่ะ อัยย์ดีใจมากเลย ตอนแรกอัยย์กลัวมาก อัยย์...อัยย์คิดว่าพี่เกียร์จะทิ้งอัยย์แล้วกลับไปคบกับพี่ด้า” อัยย์บอกความกังวลของตัวเอง เกียร์ถอนหายใจ เขาเข้าใจดีว่าทำไมอัยย์ถึงคิดมาก เพราะตอนที่ได้เจอดาด้าอีกครั้ง เขาเองก็สับสนอยู่บ้างเหมือนกัน
“พี่คุยกับด้าเรื่องนี้แล้ว พี่บอกด้าว่าพี่รักอัยย์ พี่คงกลับไปคบกับเขาไม่ได้แล้ว” เกียร์เชยคางของอัยย์ให้เงยหน้าสบตากับเขา “ไม่ต้อง
