“ดีจังค่ะ ตัวพี่เกียร์ไม่ร้อนแล้ว”
อัยย์ที่นอนเฝ้าเกียร์มาทั้งวันทั้งคืนฉีกยิ้มอย่างดีใจที่เช้าวันถัดมาอาการของเขาดีขึ้น เกียร์มองอัยย์ด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก เขาเหลือบมองกองผ้าบนพื้นข้างเตียงแล้วดุคนตัวเล็ก
“ดื้อ”
เกียร์ไล่อัยย์ให้กลับไปนอนที่ห้องของตัวเองในตอนกลางคืนเพราะกลัวอัยย์จะติดไข้จากเขาและอยากให้หญิงสาวพักผ่อนหลังจากที่เอาแต่ดูแลเขาทั้งวัน แต่อัยย์กลับยกผ้านวมในห้องของตัวเองมานอนบนพื้น ถึงแม้ว่าบริเวณนั้นจะปูพรมเอาไว้ แต่คงไม่สบายเท่ากับการนอนบนที่นอนนุ่มๆ
ผู้หญิงคนนี้จะทำให้เขาใจอ่อนไปถึงไหน...
เกียร์คิดอย่างหมดแรง ตอนนี้เขาไม่ได้แค่ยอมแพ้จนยอมปล่อยวางทิฐิเท่านั้น แต่เขายังแพ้จนปล่อยใจของตัวเองให้อัยย์ได้เป็นเจ้าของ แม้ว่าตอนนี้อัยย์จะยังไม่รู้ตัวก็ตาม
“เช้านี้พี่เกียร์อย่างเพิ่งอาบน้ำนะคะ อัยย์จะเช็ดตัวให้อีกวัน” อัยย์ไม่สนใจเรื่องที่เกียร์ดุตัวเอง เธอเข้าใจว่าเขาเป็นห่ว
