We use cookies
When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
Your cookies settings
Strictly cookie settingsAlways Active
17-1 บุตรสาวท่านแม่ทัพเฉินพะยะค่ะ
“ช่วงนี้ของทุกปีก็ราคาสูง เพราะอากาศหนาวเย็นหาของได้ยากข้าเข้าใจ ข้าไปก่อนนะขอบคุณมากเฒ่าแก่” จวนเฉินก็เช่นกัน หากไม่จำเป็นจริงๆ พ่อบ้านฉินก็จะไม่สั่งให้ออกไปยกเว้นธุระเร่งด่วน บ่าวรับใช้ที่ต้องออกนอกจวนนั้นยากลำบากเพราะพื้นถนนเต็มไปด้วยหิมะและน้ำที่ละลายชื้นแฉะลื่นล้มได้ง่าย ในจวนคนส่วนใหญ่ก็รีบทำงานด้านนอกให้เรียบร้อยแล้วนำงานบางส่วนกลับไปทำให้ห้องของตน “พวกเจ้ากวาดตรงนั้นเรียบร้อยแล้วก็นำงานที่สามารถทำในห้องของตนได้ คุณหนูอนุญาตแล้ว” “ขอบคุณท่านพ่อบ้าน นิ้วข้าจะแข็งแล้วขอรับหิมะตกหนาจริงๆ วันนี้” “รีบทำเร็วเข้าอย่ามัวแต่พูดจะได้รีบเข้าไปในห้อง” “ท่านพ่อบ้านฝากขอบคุณคุณหนูด้วยขอรับ ปีนี้พวกเราได้รับเตาที่มีถ่านเงินใช้กันทุกห้อง นั่นเป็นของที่แพงมากพวกเราเป็นแค่บ่าวรับใช้ยังมีวาสนาได้ใช้ของแบบนี้ด้วยโชคดีจริงๆ” “ได้ข้าจะบอกให้ จะให้ดีพวกเจ้าก็ควรจะตั้งใจทำงานให้เต็มที่ ไม่มีจวนไหนท
- Writer
- chap_listContents
- likeADD
