When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
สำนักมังกรฟ้า ตั้งอยู่บนเขาจิ่วซานทางทิศใต้ติดเมืองหลวง เยว๋หว่านเดินขึ้นเขาแบบสบายอกสบายใจนานแล้วที่มันไม่ได้ออกมาในป่าเช่นนี้ ประมาณสองเค่อเฉินหมิงเยว่ก็มองเห็นบันไดทางขึ้นมีซุ้มประตูด้านข้างมีป้ายหินสลัก"สำนักมังกรฟ้า"ขนาดเท่าความสูงของนางพอดี มีเวรยามยืนอยู่หลายคน จึงลงจากหลังม้าจูงเยว๋หว่านเดินเข้าไปหา “เด็กน้อย เจ้ามาหาใคร” “พี่ชาย ต้องเดินขึ้นเขาอีกไกลไหมกว่าจะถึงสำนักมังกรฟ้า” เฉินหมิงเยว่เลือกถามชายหนุ่มที่มีรูปร่างกำยำสูงใหญ่ ใบหน้าดูมีอัทยาศัยมากกว่าคนอื่นๆ ที่หน้าตาเคร่งเครียดจ้องมองมาอย่างกับจะหาเรื่องตีกับตนอย่างงั้น “ขาสั้นๆ อย่างเจ้านี่นะ ข้าว่าสักสองสามชั่วยามน่าจะถึง แต่ว่านะที่นี่มิใช่ที่เล่นสำหรับคุณชายน้อยเช่นเจ้า เจ้าขึ้นไปมิได้หรอก” “พี่ชาย ข้านำโอสถมาส่งให้นายท่านผู้เฒ่ามิทราบว่าพอจะเข้าไปได้หรือไม่” “เอ๊ะ เจ้าเด็กนี่ พูดไม่รู้เรื่องหรือไรแอบอ้างเช่นนี้มีพิร