When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
นางกลับมายังห้องพักในโรงเตี๊ยมขนาดเล็กผู้คนไม่พลุกพล่าน เยว๋หว่านอยู่ที่คอกม้าด้านหลังโรงเตี๊ยมเมื่อกลับมานางก็ไปทักทายมันที่ยืนเล็มหญ้ามองนางเดินเข้าไป “คุณชายท่านกลับมาแล้ว ท่านมาดูม้าหรือขอรับ รับรองได้ข้าเตรียมน้ำและหญ้าสดใหม่มาให้ทุกวัน” “ขอบใจเจ้ามาก มันเป็นเพื่อนเดินทางของข้าฝากเจ้าใส่ใจมันด้วย” “แน่นอนขอรับ รับรองมันไม่ผอมลงแม้แต่น้อย” หลังจากนั้นก็ขึ้นมาพักผ่อนรอเวลาเมื่อเกือบเที่ยงคืนก็เปลี่ยนมาแต่งชุดสีดำแขนเสื้อกระชับมีปลอกหนังรัดด้วยเชือก รองเท้าสีดำยาวเกือบถึงเข่ามองดูเหมือนชาวยุทธ์ทั่วไปห่างไกลจากภาพลักษณ์คุณหนูผู้บอบบางยิ่งนัก หลังจากปรับเปลี่ยนรูปลักษณ์อีกเล็กน้อยให้ดูแตกต่างไปป้องกันความผิดพลาด จากนั้นนั่งทบทวนสิ่งที่จำได้จากการสังเกตุและสอบถามจากสาวใช้ที่มาส่งอาหาร แม้ว่าจะให้เงินตอบแทนแต่ละคนก็จะมิตอบนอกเหนือจากรายการแสดง ชื่อหนุ่มสาว อาหารและสุรา หากถามมากขึ้นนอกเห

