พันธะร้ายนายวิศวะ

ตอนที่ 11 จุดเริ่มต้น

ตีสามกว่าๆ รีนลดารู้สึกหิวน้ำช่วงกลางดึกเธอจึงลุกออกจากเตียงนอนของลงมายังห้องครัว ร่างบางเดินผ่านห้องรับแขกเพื่อจะกลับขึ้นห้องนอนด้านบน แต่ร่างบางจึงหยุดซะงัก ที่ได้ยินเสียงอะไรตกแตกภายในห้อง รีนลดาจึงวิ่งเข้าไปดูเพราะเธอคิดว่าคงเป็นเคนตะ เพราะเธอเองก็ยังนอนไม่ทันจะเต็มอิ่มนั่นเลยทำให้ร่างบางนั้นตาฝาด

"พี่เคน... " เสียงที่เอ่ยออกมาถึงกับเงียบลงไป คนที่หันมาไม่ใช่เคนตะ แต่เป็นเรียวตะที่นั่งดืมไวน์บนเคาน์เตอร์บาร์ กลิ่นแอลกอฮอล์ตลบอบอวลไปทั่วทั้งห้อง รีนลดาคิดว่าเขาอยู่คอนโดซะอีก คนตัวเล็กสบตากับคนเมาเล็กน้อยก่อนที่เธอจะหันหลังกลับไป

"ผิดหวังเหรอที่ฉันไม่ใช่พี่ชาย" คนเมาหูดีว่าเธอมาอย่างไม่พอใจ พอเห็นเขาเท่านั้นแหละ รีลดาถึงกับหันหน้าหนี

"เปล่าคะ รีนแค่ได้ยินเสียงอะไรแตกเลยลงมาดู"

"แต่สีหน้าเธอดูผิดหวัง ที่ตรงนี้ไม่ใช่พี่ชายฉัน แต่เป็นฉัน หรือเธอมีอะไรกับพี่ชายฉันหรือเปล่า ถึงได้ลงมากลางดึกแบบนี้" คนเมาหันมาหาเรื่อง รีนลดามองคนปากร้ายอย่างไม่พอใจ ที่เขากล่าวหาเธอ

"รีนแค่ลงมาดื่มน้ำคะ ไม่ได้คิดว่าเป็นพี่เคนหรือใครทั้งนั้นแหละ" รีนลดาบอกกับคนเมาไปเสียงเรียบ เธอไม่อยากเสวนากับเขามากนัก เพราะถ้าเป็นเรียวตะ เขาเองก็จ้องจะหาเรื่องเธออยู่แล้ว

"โกหก" เขาพลานนึกถึงคำพูดของเคนตะเมื่อหลายวันก่อน จู่ๆมันก็ทำให้เขาหงุดหงิดไม่พอใจเธอขึ้นมา

"เธอคิดที่จะจับพี่ชายฉัน เพียงเพราะฉันไม่สนใจเธองั้นเหรอ ไม่งั้นเธอไม่รีบวิ่งเข้ามาดูแบบนี้หรอก ทำไมจะมาพอดรักกันหรือไง ห้องเธอหรือห้องใครกันละ" คนเมาปากร้ายยังพ้นวาจามาอย่างเผ็ดร้อน ทำเอาคนฟังถึงกับซะงักไปทันที ว่าเธอคนเดียวเธอยังพอรับได้ เพราะเป็นเรื่องปกติที่เขาไม่ชอบเธอ แต่ว่าพี่ชายเขาเนี้ยสิ ถ้าพี่เคนมาได้ยินเข้าเขาจะรู้สึกยังไง ที่น้องชายของเขาคิดอะไรต่ำๆ แบบนี้

"เอาเถอะคะ รีนว่าพี่คงเมามากแล้ว สมองพี่เลยคิดได้แต่อะไรต่ำๆ แบบนี้" รีนลดาว่าเขามาอย่างโมโหเช่นกัน

"เธอ.." เรียวตะเรียกชื่อเธอด้วยความโมโห พร้อมเข้าไปกระชากบีบเข้าแขนของคนตรงหน้า รีนลดารู้สึกเจ็บจนน้ำตาไหล นี้เขาเป็นบ้าอะไรจู่ๆ ก็มาหาเรื่องเธอ เชื่อเถอะถ้ารู้ว่าเป็นเขายังไงเธอก็ไม่ก้าวขาเข้ามาเด็ดขาด และเธอเองก็บริสุทธิ์ใจ ไม่ได้คิดอะไรกับพี่ชายเขาอย่างที่เขากำลังกล่าวหา

"ต่ำ....เหรอ" คนเมาเน้นเสียงมาด้วยความโมโหจัดที่เธอมาเขามาความคิดต่ำๆ ร่างสูงจึงบีบแขนเล็กแรงขึ้นด้วยความโกรธ

"ปล่อย...." รีนลดาได้แต่ดิ้นให้ตนหลุดจากพันธะการของคนใจร้าย เรียวตะกับดึงร่างของเธอเข้าหาแนบชิดมากขึ้นกว่าเดิม ทั้งสองร่างเสียดสีกันไปมา

"อย่าแม้แต่จะคิดจับพี่ชายฉัน เธอเองก็รู้ว่าพี่ชายฉันเขามีแฟนอยู่แล้ว และแฟนเขาก็เป็นรุ่นพี่ที่สนิทมากของฉัน อย่าคิดที่จะแยกพวกเขาสองคนออกจากกัน" เรียวตะกดสันกรามแน่นด้วยความโมโห รีนลดาเธอคิดที่จะทำอะไรของเธอ คนเมายังคงนึกถึงคำพูดที่เขาคุยกันกับเคนตะที่ผับวันนั้น ยิ่งคิดเขายิ่งโมโห

"พี่ก็ดีแต่คิดอะไรต่ำๆ แบบนี้แหละ รีนรู้ว่าพี่เกลียดรีน แต่ถ้าพี่เคนเขามาได้ยินเข้า แกจะเสียใจแค่ไหนที่น้องชายของเขามีความคิดสกปกแบบนี้"

"นี้ เธอว่าฉันเหรอ" เรียวตะตะคอกคนตัวเล็กมาด้วยความโมโห และบีบแขนเธอด้วยความโกรธจัด รีนลดาขัดขืนอีกรอบและหลุดออกจากคนใจร้ายจนสำเร็จ

"แล้วแต่จะคิดเถอะคะ เพราะเรื่องหาเรื่องรีน พี่ถนัดมันอยู่แล้ว" พูดจบรีนลดาที่กำลังหันหลังจะเดินหนีคนเมา แต่ฝันไปเถอะปากดีมาว่าเขาฉอดๆแล้วจะเดินหนีอย่างนี้เหรอ มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก

"เรียวตะกระชากคนคนปากดีเข้ามาสั่งสอน เข้าจูบเธอเข้าอย่างแรง จนฟันของเขาขบกับกับปากของรีนลดาจนมันได้กลิ่นคราวเลือดออกมาจางๆ คราวหน้าคราวหลังจะไม่ได้กล้าปากดีว่าเขาอีก คนในอ้อมกอดได้แต่ส่งเสียงอู้อี้ออกมา รีนลดาขัดขืนเขาจนสุดกำลัง ผลักร่างสูงออกจากตัวของเธออย่างแรง

"เพี้ยะ" ฝ่ามือบางของรีนลดาตบเข้ากับใบหน้าของเรียวตะอย่างไม่ออมแรง

ยังไงเธอก็ไม่ยอมให้เขารังแกเหมือนครั้งก่อนหรอก คนโดนตบถึงกับสางเมาขึ้นทันที เรียวตะได้แต่กัดฟันกรอดขึ้นมาด้วยความโมโห เธอเป็นใครถึงกล้ามาตบเขาแล้วหนี เธอคงยังรู้จักเขาไม่ดีพอสินะ ไม่เป็นไรค่อยๆ รู้จักตัวตนเขาแล้วกัน คนอย่างเขาไม่มีให้ใครมาตบฟรีๆ แล้วหนีอย่างแน่นอน

รีนลดาจึงรีบเดินหนีเขาไป แต่ร่างสูงกับเร็วกว่า เรียวตะแบกรีนลดาฟาดบ่าและลากคนตัวเล็กขึ้นห้องชั้นบนของตน

!! ตุ๊บ !! โอ้ย เรียวตะโยนรีนลดาลงบนเตียงนอนของตนและตามขึ้นไปค้อมร่างบางและล็อคมือเธอเอาไว้ทั้งสองข้างไม่ให้เธอดิ้นหนีเขาไปไหน

"พี่จะทำอะไร พี่เมามากแล้วนะ พี่เรียว ปล่อยรีน" รีนลดาบอกกับเขามาเสียงดัง

แต่เรียวตะกับไม่สนใจ เสียงของรีนลดาถูกกลื้นปิดลงด้วยปากหนาๆของคนด้านบน เขาไล่ซอกคออันขาวผ่องของเธอ จนคนใต้ล่างรู้สึกกำลังจะขาดอากาศขาดใจ เรียวตะจึงยอมถอนจูบออกมา รีนลดาเผชิญหน้ากับเขา ด้วยสีหน้าอันโกรธจัด

"คนที่กล้าทำกับฉันแบบนี้ เธอรู้ไหมว่าจะเจอกับอะไร"

"พี่อย่าทำอะไรบ้าๆ นะพี่เรียว" แต่ร่างสูงกับไม่สนใจคำพูดของเธอเลยซักนิด

รีนลดาพยายามผลักเขาที่ค่อมร่างเธอออก แต่ก็สู้แรงเขาไม่ไหว เขาแรงเยอะกดเธอไว้ด้านล่างของเขา รีนลดาดิ้นและพยายามเอามือทุบลงที่อกแกร่งของเรียวตะอย่างไม่ออมมือ เขาแทรกลิ้นร้อนเข้ามาในปากของฉันอย่างแรง จนฟันกระแทกปากของฉัน เขาทำมันอย่าป่าเถื่อน

เรียวตะจูบคนใต้ร่างอยู่อย่างนั้นนานหลายนาที จนคนตัวเล็กแทบจะขาดใจตาย เขาผละปากออกอีกครั้ง

!! ปล่อย....!! ร่างบางได้แต่ส่งเสียงอู่อี้ออกมา แต่เขากับรู้สึกรำคาญเสียงนั้นของเธอเสียเต็มที มาขนาดนี้แล้วใครเขาจะยอมปล่อยละ คนตัวเล็กหอมหวานไปทั้งตัวขนาดนี้ เรียวตะระดมจูบเธอไปทั่วทั้งใบหน้า รีนลดาได้กลิ่นแอลกอฮอล์ในทั้งตัวเขามาจางๆ

ร่างสูงผละออกได้ไม่นานก็ไล่จูบตามซอกคอ ร่างกายของเธออีกคน คนโดนกระทำ ถึงกับสั่นสะท้านไปทั้งตัว อาการแบบนี้มันคือไรกัน มือหนาล้วงเข้าไปสัมผัสกับสองเต้างามของเธอที่มันอยู่ใต้เสื้อ เรียวตะทั้งบีบทั้งแค้นจนเธอรู้สึกทั้งเจ็บแปล๊บๆ

รีนลดาไม่มีแม้นโอกาสที่จะได้ส่งเสียงใดๆ ออกมา เพราะเขาเล่นจูบปิดปากไม่ให้เธอขัดขืืนเขาได้ สองมือหนาไล่ลูบไปที่หน้าอกอันขาวผ่องสลับกันอย่างพอใจ

!! แควก !! ชุดนอนของรีนลดา ถูกเรียวตะฉีดขาดออกจนติดมือ ชายเสื้อบาดเข้ากับเนื้ออันขาวผ่อง จนทำให้เกิดรอยแดงแสบ แต่นั้นก็ยังไม่รู้สึกเจ็บเท่ากับสิ่ง ที่เธอกำลังจะโดนในไม่กี่นาทีข้างหน้า

" ​ไม่นะ.....​ " ฉันส่งเสียงร้องออกมา แต่เขาก็ไม่สนใจ

คนใจร้ายกระชากชุดนอนที่เธอสวมใส่ออกมาจนหมด ร่างบางเหลือเพียงแค่บาร์เซอร์เท่านั้น ที่ยังปิดอยู่ เรียวตะไล่สายตามองร่างบางตรงหน้าสำรวจอย่างพอใจ พร้อมกับซุกจมูกโดงคมสันลงไปยังเต้ากลมโตงามที่ชูชันรอเขา ลิ้นสากหนาสะกิดยอดเม็ดอมชมพูไปมาจนทำกับรีนลดานั้นอยู่ไม่นิ่ง

"สวยๆเหลือเกิน " คนเมาพึมพำออกมาอย่างไม่สนใจเสียงร้องของเธอเลยซักนิด รีนลดาได้แต่เอามือบางปิดที่หน้าอกอีกข้างของตัวเองเอาไว้ พร้อมกับเบื้องหน้าหนี เธอดิ้นอย่างกระสับกระสายไปมา เมื่อโดนมือหนาลุกเขามายังจุดสงวนของตน ฉันรู้สึกหูอื้อตาลายไปหมด เธอกลัวๆ เหลือเกิน

จากนั้นเรียวตะก็ถอดเสื้อผ้าส่วนที่เหลือของตนออกจนหมด เขาทำกับฉันมาอย่างป่าเถื่อน

รีนลดาพยามจะลุกหนี แต่กับโดนคนใจร้ายกระชากและกดตัวเอาไว้ ฉันแรงเท่ามดจะสู้แรงช้างอย่างเขาได้ยังไงกัน

เรียวตะไล่คอเคลียกับหน้าอกอันขาวผ่องสวยของคนตัวเล็ก ลิ้นสากลากยาวและวนเล่นที่ยอดเม็ดชมพูเขาทั้งดูด ทั้งเลีย และเมมมันจนเกิดรอยแดงเป็นจ้ำๆ

!! จวบ จ๊วบๆ !! ตอนนี้ทั้งด้านบนด้านล่างฉันไม่เหลืออะไรปกปิดเลยซักนิด ร่างบางพยายามที่จะหุบขาเรียวปิดร่องสงวนเอาไว้ แต่มันกับโดนเรียวตะใช้เข่าของเขาดันให้แยกจากกัน

"สวยเหลือเกิน....น่าเอาชิบหาย ! คนใจร้ายพึมพำ ออกมาอย่างพอใจกับร่างอันเปลือยเปล่าตรงหน้า สวยเหลือเกิน เขาไม่เคยเห็นของใครสวยเท่าเธอมาก่อน

"เชอรีนก่อนที่เธอคิดจะเป็นของพี่ชายฉัน เธอก็ทำหน้าที่เมียให้ฉันก่อนละกัน" คนตัวโตเอ่ยเสร็จเขาก็จับท่อนเอ็นขนาดไซต์เกินมาตรฐานจ่อกับกับร่องสงวนตรงหน้าเข้าไปในของร่องรักเธอทันที

"สวบ" เข้าไปได้แค่สวนหัว เรียวตะจึงดึงออกมาและบีบจับยัดเข้าไปใหม่อีกครั้ง เขาเองก็เริ่มจะไม่ไหวแล้วเหมือนกัน เพราะของเธอมันทั้งรัดเขาแน่นมาก รัดจนจุกไปหมด ร่างสูงรู้สึกปวดหนึบๆ ตรงแกร่นกายขนาดใหญ่ของตน

"สวบ" เรียวตะสอดเอวเข้าอีกที จนมันเข้าไปจนสุด

"กรี๊ด..." รีนลดาร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เธอเจ็บจนน้ำตาไหล เขาปฎิเสธมันไม่ได้เลยว่ารีนลดาเธอสวยไปทั้งตัว แถมยังรัดแน่นเอามากๆ

" ... หยุดเถอะ ปล่อยรีนไป " ร่างบางได้แต่อ้อนวอนขอร้องคนใจร้ายหยุดการกระทำอันป่าเถื่อน ของเขา