เรียวตะเปิดเข้ามากับไม่พบร่างคนนอนป่วย ร่างสูงถึงกับใจคอไม่ดี กลัวว่าเธอจะเผลอทำร้ายตัวเอง
" แก๊ก" รีนลดาเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับผ้าขนหนูผื้นใหญ่พันตัวเธอเอาไว้ รีนลดาตกใจตากลมเบิกกว้างที่เจอเรียวตะอยู่ในห้องนอนของตนนี้เขาเข้ามาทำไมกัน
เรียวตะรู้สึกโล่งออกอย่างบอกไม่ถูก นี้เขาเป็นอะไรไป เธอไม่สมควรได้รับความห่วงใยจากเขาด้วยซ้ำ ร่างสูงเหลือบมองรีนลดาที่มีเพียงผ้าขนหนูใบตัวเอาไว้เท่านั้น เรียวตะผุดยิ้มขึ้นมาที่มุมปากอย่างพอใจ รีนลดาตัวเล็กร่างอันสมสวนหยดน้ำเกาะใบหน้าหวานเล็กน้อย ยิ่งมองยิ่งดูเซ็กซี่ดึงดูดเลือดในกายฉีดสูบยิ่งนัก สายตาคมที่มองมา ทำเอารีนลดา กอดกระชับผ้าให้แน่นขึ้น เธอมองเรียวตะมาอย่างไม่พอใจ
"พี่เข้ามาทำไม ออกไปจากห้องรีนด้วยคะ" รีนลดาบอกเขามาด้วยเสียงแข็งอย่างไม่พอใจ พร้อมกับเอามือกระชับผ้าเช็ดตัวผืนหนาเอาไว้แน่น กับสายตาที่เขามองมาที่เธอ สายตานี้อันตรายย
