หลังฝนซาลง ไม่นานก็มีชาวบ้านผ่านทางอย่างที่หมอบลูบอก ช่วยเหลือรถกระป๋องที่ดับตายข้างทางเพราะความมีน้ำใจ อันที่จริงคุณคอปไม่จำเป็นต้องลำบากรอนานขนาดนี้ก็ได้ ถ้าหากไม่ตัดสินใจปิดเครื่องตัวเอง ลงทุนโกหกว่าแบตหมด แล้วมากลัวเสียหน้าทีหลัง โทรหาโจ๊กกริ๊งเดียวขี้คล้านจะรีบแจ้น แต่นั่นก็ถือเป็นการดี บรรยากาศเองก็เป็นใจ ขัดขาหยุดเวลาให้เขาได้อยู่สองต่อสองกับสาวที่ชอบ เพื่อได้บอกอะไรหล่อนแค่ประโยคสั้นๆ เปลี่ยนจุดเริ่มต้นระหว่างกันไปในทางที่ดี แถมได้จูบหล่อนอีกด้วย ตรงนี้แหละสำคัญ
“ กลับกรุงเทพเลยไหม “
สาวเจ้าในชุดเดรสสีชมพูหวาน หลังอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วเดินออกมาพยักหน้า
“ ค่ะ เดี๋ยวจะกลับเลย “
น่าแปลก ทำไมหล่อนไม่เข้าบ้าน ทั้งที่ไปถึงขนาดนั้น กลับเลือกที่จะเอาแค่รถแล้วขับตามเขาออกมา ตั้งใจจะเปิดห้องอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแค่นี้
“ คุณไม่น่าขับรถมาเองเลยคุณบลู “
ทว่า กลับต้องเก็บความสงสัยนั้นไว้
