' เดี๋ยวๆ นี่มันอะไรกัน '
ปากบางจิ้มลิ้มเผยอขึ้น คิ้วดกโค่งขมวดเข้าหากันเป็นปม หญิงสาวฉายาไม่สนโลกดันมือเพื่อนยินดีไม่รู้จักออก ก่อนจะเดินโทงๆ เข้าไปหาคนข้างตัว ด้วยความสูงที่ต่างกัน ทำให้หล่อนต้องแหงนหน้าขึ้น
" จะทำอะไร ก็ช่วยปรึกษากันหน่อยไม่ได้หรือ"
ขบกรามเตรียมโวยวาย
" ก็ผมบอกว่าผมไม่มีเวลา "
ทว่า ได้มาแค่คำตอบเรียบๆ กับแขนที่ผายออกนอกลำตัวเท่านั้น หมอบลูถึงกับข่มความรู้สึก หล่อนโกรธจนไม่รู้จะบรรยายออกเป็นคำพูดยังไงดี นอกจากพ่นลมหายใจกลบเกลื่อนออกมาแทน
" คุณคอป นี่คุณกำลังเล่นอะไรอยู่ เราจะแต่งงานกัน? อย่างเพื่อนคุณว่าอย่างนั้นใช่ไหม "
" ถูกต้อง"
" แล้วไอ้การแต่งงานกัน บลูต้องแต่งกับคุณเนี่ย ไม่คิดจะถามความพร้อมกันก่อนหรอกเหรอ แต่งงานนะคะคุณ ไม่ใช่แต่งตัวไปเที่ยวผับ! ที่นึกจะลากไปตอนไหนก็ไป ไอ้บ้า! "
ผั้วะ!
เสียงปะทะคารมพร้อมกับกำปั้นฟาดไหล่ถึกของคนสองคนเกิดขึ้นหลังจากนั้นทัน
