" อื้มมมมม ... ไอ้บ้าเอ๊ย! "
เสียงสาวเจ้าตวาดดัง หลังดันแผงอกแกร่งสำเร็จ เพียงแต่คราวนี้ไม่ได้ตบหน้า เธอช้อนตาขึ้นมองเท่านั้น ขณะหอบตัวโยน
" จะขัดขืนทำไม ทำเหมือนคนไม่เคย "
และก็ต้องกำหมัดแน่นทีหลังเพราะคำนี้
" นี่!!! "
ทำท่าจะหวดฝ่ามือไปใหม่ กลับถูกคนตรงหน้าดึงไปกอดซะก่อน
" หมอบลู "
เขากำชับวงแขนแน่นจนเธองง ต้องยกมือค้างไว้แบบนั้น พร้อมกะพริบตาปริบๆ
" ...."
" ผมอยากรู้ใจคุณ โดยที่เราไม่ต้องทะเลาะกันอย่างนี้ คุณช่วยผมหน่อยได้ไหม "
" เอ๋..."
" ตอนนี้ผมโคตรจะสับสนเลย คุณเป็นคนยังไงกันแน่ "
ก่อนประโยคเสียงแผ่วนี้ จะทำให้เธอเงียบไปจริงๆ ร่างกายทุกสัดส่วนนิ่ง คิดไม่ถึงว่าคุณคอปจะเป็นคนเอาใจใส่ขนาดนี้
" คือฉัน.."
" ผมขอร้อง "
" ทำไม.."
" เพราะผมเริ่มจะรักคุณเข้าจริงๆ แล้วไง "
"O.O "
มันคือประโยคหนึ่ง ที่สามารถสร้างความเงียบภายในใจหมอบลูได้ สงัดซะจนเธอได้ยินหัวใจของตัวเอง ทว่าคน
