NTR แม่เพื่อน

Chapter 4 : แม่เพื่อนยั่วรัก SM NC [โก้งก้น]

Chapter : 4

กริญช์มองเธอด้วยสายตาที่ฉายแววปรารถนา ความเจ้าเล่ห์ซ่อนอยู่ในรอยยิ้มที่มุมปาก ดวงตาของเขาจ้องมองเรือนร่างของกวางอย่างไม่อาจปกปิดความหลงใหลได้ ทุกการเคลื่อนไหวของเขาเหมือนนักล่า ที่กำลังย่างกรายเข้าหาเหยื่อด้วยความมั่นใจ

“ขอโทษด้วยนะครับถ้าผมพูดจาแรงไป...แต่พี่เนี่ย...ดูร่านจังเลยนะครับ” เขากล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่แฝงไปด้วยความเย้ยหยันราวกับกำลังตำหนิ แต่ก็แอบชื่นชมในความยั่วเย้าของเธอ

ขณะนั้นเอง ชายหนุ่มก็ถอนตัวเองออกมาอย่างช้า ๆ จนกระทั่งท่อนเนื้อหลุดออกมาจากรูร่องของเธอ ผิวหนังของเขาถูกชโลมด้วยของเหลวเหนียวหนืดดูลื่นไหล ในทางกลับกันส่วนที่ขาดหายจากเขาไป ทั้งบานโบ๋และกลวงลึก ร่องรักสีชมพูหวานของกวางค่อย ๆ ขย้อนของเหลวสีขาวขุ่นออกมา ดูยั่วยวนชวนใคร่ไม่ใช่น้อย อย่างไรก็ตาม เธอไปได้ยี่หระมันในตอนนี้

กวางมองเขาด้วยสายตาท้าทาย แผ่นหลังที่เปลือยเปล่าชุ่มเหงื่อสะท้อนแสงไฟยามค่ำคืน เธอยกมือขึ้นปัดผมที่ปรกหน้าออกไปเผยให้เห็นสีหน้าที่เต็มไปด้วยแรงปรารถนา

“พี่รู้ว่าพี่มันร่าน...” เธอเอ่ยเสียงแผ่ว ริมฝีปากแดงสดของเธอกลายเป็นจุดโฟกัสที่ทำให้เขาไม่อาจละสายตาได้ “...แต่ที่พี่ร่านก็เพราะว่าพี่อยากได้เธอ”

คำพูดของเธอเหมือนเปลวไฟที่จุดความเร่าร้อนในตัวเขาให้โหมแรงยิ่งขึ้น กวางพลิกตัวอย่างช้า ๆ ก่อนจะโน้มกายลง โก้งโค้งอย่างยั่วเย้าจนเรือนร่างโค้งมนของเธอปรากฏชัด เธอเหลียวหลังกลับมา มองเขาข้ามไหล่ด้วยสายตาที่ท้าทายและชวนให้หลงใหล

“ร้ายกาจจริง ๆ ” กริญช์กระซิบ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ประดับอยู่บนใบหน้า

เขาขยับเข้าไปใกล้ จับสะโพกของเธอด้วยมือทั้งสอง รู้สึกถึงความเรียบเนียนของผิวที่อบอุ่น ความใกล้ชิดนี้ทำให้เขาแทบจะอดใจไม่ไหว

ในความเงียบที่แสนหวาน เสียงหัวใจที่เต้นรัวของทั้งสองดูเหมือนจะเป็นสิ่งเดียวที่ก้องอยู่ในห้อง ก่อนที่จะตามมาด้วยเสียงเนื้อกระทบเนื้อและเสียงครวญครางที่น่าหวาดเสียว ราวกับโลกทั้งใบเหลือเพียงพวกเขา กริญช์โน้มกายเข้าหาเธอ ปล่อยให้ความรู้สึกดิบเถื่อนและความปรารถนาเข้าครอบงำ

ความเร่าร้อนดูเหมือนว่าจะไม่มีที่สิ้นสุด ทั้งคู่ปล่อยตัวปล่อยใจให้ไหลไปตามแรงอารมณ์ เสียงหายใจหนักแน่นของเขาประสานกับเสียงครางแผ่วเบาของเธอ ทุกสัมผัสของเขาบนเรือนร่างเธอชวนให้เกิดความรู้สึกที่ยากจะบรรยาย

กลิ่นกายของเขาผสมกับกลิ่นเหงื่อที่อบอวลในอากาศยิ่งเพิ่มความเย้ายวน แผ่นหลังเปลือยเปล่าของกวางที่สะท้อนแสงไฟแสดงให้เห็นถึงแรงปรารถนาที่กำลังพุ่งพล่านในตัวเธอ

มือของเขาเลื่อนไปตามแนวโค้งของร่างกายเธอราวกับศิลปินที่กำลังวาดภาพด้วยความพิถีพิถัน เสียงลมหายใจที่ประสานกันเป็นจังหวะเหมือนบทเพลงแห่งความเร่าร้อนที่ลุกโชน

ในค่ำคืนที่เต็มไปด้วยไฟแห่งความปรารถนา กริญช์และกวางปล่อยให้แรงอารมณ์นำทาง ท่ามกลางแสงสลัวของห้อง พวกเขาหลอมรวมกันเป็นหนึ่งเดียว ราวกับโลกทั้งใบมีเพียงพวกเขาเท่านั้นที่ดำรงอยู่...

เช้าวันใหม่ในห้องคอนโดหรูของกวาง

บรรยากาศในห้องคอนโดของกวางตัดกันกับเมื่อคืนโดยสิ้นเชิง ในยามนี้ทั้งอบอุ่นและเงียบสงบ ไม่มีความเร่าร้อนหลงเหลืออยู่เลย—เว้นแต่ภายในใจของเจ้าของห้อง

แสงแดดยามเช้าสาดส่องผ่านม่านสีอ่อนเข้ามาในห้อง ราวกับจะทักทายวันใหม่ โต๊ะรับแขกมีชุดกาแฟวางอยู่ ขณะที่กลิ่นกาแฟหอมกรุ่นลอยฟุ้งไปทั่ว

กวางกำลังเพลิดเพลินกับการชงกาแฟถ้วยโปรด ก่อนจะหันไปมองลูกชาย ชาวี ผู้ซึ่งเอนตัวอยู่บนโซฟาหนังอย่างสบายอารมณ์

ชายหนุ่มในวัย 20 ปีที่มีใบหน้าคมคาย รูปร่างสูงโปร่งราว 185 เซนติเมตร สะท้อนให้เห็นถึงความแข็งแรงและมั่นใจในตัวเอง ใบหน้าที่มีส่วนคล้ายกวาง โดยเฉพาะดวงตาที่คมกริบและรอยยิ้มเล็ก ๆ ที่มักจุดขึ้นบนริมฝีปาก

วันนี้ ชาวีดูผ่อนคลาย เขาสวมเสื้อเชิ้ตแขนยาวพับขึ้นถึงข้อศอกกับกางเกงแสล็คเรียบง่าย แต่ดูดี เขานั่งไขว่ห้างถือแก้วกาแฟในมือ พลางมองไปยังผู้เป็นแม่

“ปีนี้แม่อายุเข้าเลขสี่แล้ว...ยังไม่คิดจะหาแฟนบ้างเหรอ?” ชาวีเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบง่าย แต่ซ่อนแววเย้าแหย่เล็กน้อยในน้ำเสียง

กวางยิ้มบาง ๆ กับคำถามของลูกชาย เธอหยิบแก้วกาแฟขึ้นมาจิบเบา ๆ ก่อนจะตอบ “ก็คิด ๆ ไว้อยู่...แต่ยังไม่เจอใครที่ใช่เลย...” ในขณะที่ตอบใบหน้าของชายหนุ่มคนเมื่อคืนก็ผุดพรายขึ้นมาในความทรงจำ—กริชญ์

คำตอบของเธอทำให้ชาวียิ้มเล็ก ๆ เขาหัวเราะเบา ๆ “นึกว่าจะแก่ตัวไปแบบโสด ๆ เสียอีก”

กวางยิ้มรับคำแหย่ของลูกชาย เธอชงกาแฟของตัวเองเสร็จเรียบร้อย ก่อนจะเดินมานั่งลงตรงข้ามกับเขา แววตาของเธอทอดมองชาวีด้วยความรักและความภาคภูมิใจ การได้เห็นลูกชายเติบโตขึ้นอย่างมีความสุขและสอบเข้ามหาวิทยาลัยชื่อดังได้เป็นสิ่งที่เติมเต็มหัวใจของเธอ

“ว่าแต่จริงเหรอครับ...ที่แม่จะมาเป็นอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยผม?” ชาวีถามพลางยกแก้วกาแฟขึ้นดื่ม เขามองแม่ด้วยสายตาเจ้าเล่ห์เล็ก ๆ

“พรุ่งนี้ก็รอดูสิ...” กวางตอบพร้อมรอยยิ้มจาง ๆ

ชาวีเลิกคิ้วอย่างประหลาดใจ “รู้งี้น่าจะไปเรียนต่างประเทศเสียตั้งแต่แรก...” เขาพึมพำเบา ๆ เหมือนพูดกับตัวเอง

กวางหัวเราะเบา ๆ เสียงหัวเราะของเธอดูอบอุ่นและสดใส “แม่ก็ไม่ได้จะมาคุมเราขนาดนั้นเสียหน่อย สบายใจได้...ที่สำคัญแม่ก็ไม่ได้เคร่งครัดอะไรกับลูกมาตั้งแต่ที่ลูกขึ้นมหาลัยแล้วนะ...”

“ก็ดีแล้วครับ...แต่แม่ต้องสัญญานะว่าจะไม่ไปจีบหนุ่ม ๆ ในมหาวิทยาลัยผม...แต่ละคนเนี่ยดีกรีระดับเน็ตไอดอลกันทั้งนั้น...” ชาวีแซวด้วยน้ำเสียงกึ่งจริงกึ่งเล่น

“ลูกเองก็เหมือนกันนี่ทั้งหล่อทั้งฉลาด...แต่อย่างที่เรารู้แม่ไม่ใช่คนอย่างนั้นเสียหน่อย” กวางตอบด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน แต่ในใจกลับนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนที่ผ่านมา ใบหน้าของกริญช์และช่วงเวลาที่เร่าร้อนยังติดตรึงในความทรงจำของเธออย่างชัดเจน

“หวังว่านะ...” ชาวีพูดพลางถอนหายใจ เขานึกถึงอดีตของแม่ที่เคยเป็นผู้หญิงมั่นใจในตัวเอง และบางครั้งก็มีนิสัยเจ้ากี้เจ้าการ แต่ทุกสิ่งเหล่านั้นกลับทำให้เขารู้ว่า กวางเป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่งและรักลูกมากที่สุด

บรรยากาศในห้องเต็มไปด้วยความผ่อนคลาย แต่ในความคิดลึก ๆ ของกวาง มันเต็มไปด้วยความรู้สึกหลากหลาย ทั้งความสุข ความกังวล และความทรงจำที่เธอเองก็ยังไม่แน่ใจว่าจะจัดการกับมันอย่างไรต่อไป...

หลังจากที่กวางส่งชาวีกลับไปยังหอพักของมหาวิทยาลัย

เสียงเครื่องยนต์รถที่ดับลงในความมืดไม่ได้ช่วยขจัดความว่างเปล่าที่เริ่มเกาะกินในใจเธอ

ค่ำคืนนี้ในคอนโดหรูของเธอกลับเงียบสงัดอย่างน่าหวาดหวั่น กวางมองออกไปยังท้องฟ้ายามค่ำคืนที่ไร้ดาว มือเรียวลูบแก้ววิสกี้เย็นเฉียบที่เธอรินให้ตัวเองก่อนจะจิบเบา ๆ ความร้อนของแอลกอฮอล์ไหลลงคอช้า ๆ ราวกับช่วยปลอบประโลมความเหงาในใจ

แต่ยิ่งจิบมากขึ้นเท่าไร ใบหน้าของเขาก็ยิ่งปรากฏชัดในความคิด กริญช์ ชายหนุ่มที่ทำให้หัวใจเธอเต้นผิดจังหวะเมื่อคืนก่อน ทั้งแววตาที่เจ้าเล่ห์ รอยยิ้มที่ราวกับนักล่า และสัมผัสที่ยังติดตรึงในผิวกายของเธอ ความคิดถึงเขาค่อย ๆ กลายเป็นแรงปรารถนาที่เกาะกิน

กวางถอนหายใจยาว เธอมองโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะ กดเข้าไปในแอปพลิเคชันแชทที่มีชื่อของกริญช์ปรากฏอยู่ปลายนิ้ว เธอจ้องหน้าจออย่างลังเล ความคิดมากมายแล่นวนอยู่ในหัว

“ถ้าหากเราส่งข้อความไปหาเขา...มันจะดูเสร่อไปไหมนะ?”

แม้เธอจะมั่นใจในตัวเองในแทบทุกเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นงานหรือการรับมือกับคนหลากหลายรูปแบบ แต่เมื่อเป็นเรื่องของความรักและความใคร่ เธอกลับรู้สึกอ่อนแอและลังเลอย่างน่าประหลาด

สุดท้ายความเงียบก็กลับมาครอบครองอีกครั้ง กวางปิดหน้าจอโทรศัพท์และเอนกายพิงโซฟา ปล่อยให้ตัวเองจมอยู่กับความปรารถนาที่ไม่ได้รับการเติมเต็ม ความร้อนแรงที่ยังหลงเหลือในตัวเธอเรียกร้องหาทางออก

กวางเอื้อมมือไปหยิบกล่องใบหนึ่งที่ซ่อนอยู่ในลิ้นชักของโต๊ะกาแฟ เมื่อเปิดออก เธอมองเห็น ‘ของเล่น’ ที่เธอเพิ่งสั่งซื้อมาด้วยหัวใจที่เต้นเร็วขึ้น ของเล่นที่เป็นเพียงเครื่องมือช่วยเธอคลายความว้าเหว่ แต่ในค่ำคืนนี้ มันกลับกลายเป็นเครื่องมือที่เธอใช้เติมเต็มความปรารถนาที่เขาทิ้งไว้

To be continued...